Το λευκό χρώμα είναι το χρώμα που απωθεί από πάνω του όλη την ακτινοβολία που προσπίπτει σ’ αυτό, σε αντίθεση με το μαύρο, που ελκύει όλη την ηλιακή ή μη ακτινοβολία. Έτσι βλέπουμε το χειμώνα που η θερμοκρασία είναι χαμηλή να φορούμε σκούρα και μαύρα ρούχα, ενώ το καλοκαίρι, που η θερμοκρασία είναι υψηλή, για να δροσιζόμαστε φορούμε ανοικτόχρωμα και, κατά πολύ, λευκά ρούχα. Επίσης, εάν το καλοκαίρι γυμνόποδες περπατούμε σε άσπρες πλάκες δεν αισθανόμεθα καύμα, εάν όμως περπατούμε στην άσφαλτο η σε πλάκες σκούρες, όπως π.χ. Καρύστου, τότε αισθανόμαστε έντονο το πύρωμα στα πέλματά μας. Το λευκό είναι το αγαπημένο χρώμα της Ελλάδας μας, που μαζί με το γαλανό του ουρανού αποτελούν τα χρωματα της σημαίας μας. Κατάλευκοι οι παραδοσιακοί οικισμοί της πατρίδος μας, κατάλευκα τα νησιά μας, ασβεστωμένα τα στενοσόκκακα και καλντερίμια τους, οι φούρνοι και οι περιστερώνες τους. Αγαπούμε το λευκό και μάλιστα το έντονο, το σκληρό λευκό, όπως αυτό που λαμπιρίζει στον ήλιο και τυφλώνει τα μάτια μας τις ηλιόλουστες μέρες του καλοκαιρού. Το λευκό που για να το κάνουν λευκότερο οι νοικοκυρές μας, ιδίως στα Αιγαιοπελαγίτικα νησιά, προσθέτουν λίγο λουλάκι, δηλαδή μπλε χρώμα, το οποίο επιτείνει τη λευκότητά του.
Το λευκό χρώμα είναι το χρώμα της αγνότητος και αγιότητος, το χρώμα της καθαρότητος και αθωότητος, το χρώμα της καταλαγής και της ειρήνης, το χρώμα της τιμής και το χρώμα της δόξας. Είναι το επίσημο χρώμα στολισμού των σπιτιών μας στις γιορτές μας, στις χαρές μας, στα πανηγύρια μας, αφού τότε τα ντύνουμε στα λευκά.
Πρότυπο αγνότητος και παναγιότητος είναι η ίδια η Θεογεννήτρια, η ταπεινή κόρη της Ναζαρέτ. Η «προ τόκου παρθένος και εν τόκω παρθένος και μετά τόκον πάλιν ούσα παρθένος», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ένα γνωστό «Θεοτοκίον», δηλαδή τροπάριο αναφερόμενο στη Θεοτόκο μας. Αναγνωρίζοντας ο αγιογράφος την αγνότητά της, παρουσιάζει στην εικόνα του Ευαγγελισμού τον Άγγελο του Κυρίου, που της μετέφερε το μήνυμα του ουρανού, να βαστάζει λευκό κρίνο, τον παρθενόκρινο, όπως τον ονομάζει ο λαός μας. Η Παναγία μας είναι η ανύμφευτος Νύμφη, με μεγάλη κατάνυξη τη χαιρετίζουμε στις καθημερινές προσευχές μας, στην ανάγνωση των «Χαιρετισμών» και την προβάλλουμε στο πρόσωπο κάθε νύφης, η οποία προσέρχεται στην Εκκλησία για το μυστήριο του γάμου λευχειμονούσα, δηλαδή ντυμένη στα λευκά. Η νύφη επιδεικνύει έτσι ντυμένη στα λευκά την αγνότητά της και περιμένει από την Εκκλησία να τη στεφανώσει για τον πρότερο έντιμο και καθαρό βίο της. Αυτό το στεφάνι είναι το βραβείο της, το βραβείο που της δίνει η στρατευόμενη Εκκλησία μας για τον μέχρι τότε αγώνα των νεανικών της χρόνων. Για τον τελικό αγώνα, για τους καθαρούς «τη καρδία» (Ματθ. ε΄ 8), τους οποίους μακαρίζει ο ίδιος ο Κύριος, αναμένεται το «βραβείον της άνω κλήσεως» (Φιλιπ. γ΄ 14). Αυτό δίνεται σ’ όσους διατήρησαν τα ενδύματα της ψυχής τους καθαρά από το μολυσμό κάθε είδους αμαρτίας.
Στην Αποκάλυψη ο Άγιος Ιωάννης μας αναφέρει: «Έχεις ολίγα ονόματα εν Σάρδεσιν, α ουκ εμόλυναν τα ιμάτια αυτών και περιπατήσουσι μετ’ εμού εν λευκοίς, ότι άξιοί εισιν» (Αποκ. γ΄ 4). Έχει, λέει, στις Σάρδεις ολίγα πρόσωπα, που δεν μόλυναν τα ενδύματά τους με αμαρτίες. Αυτά θα περιπατήσουν και θα ζήσουν μαζί μου ντυμένοι στα λευκά, γιατί τους αξίζει να είναι μαζί μου ντυμένοι με πνευματικό χιτώνα φωτεινό και λαμπρό. Παρακάτω ο ίδιος ο μαθητής της αγάπης μας μεταφέρει τι λέγει το Άγιο Πνεύμα στις Εκκλησίες: «Συμβουλεύω σοι αγοράσαι παρ’ εμού χρυσίον πεπυρωμένον εκ πυρός ίνα πλουτήσης και ιμάτια λευκά ίνα περιβάλη και μη φανερωθή η αισχύνη της γυμνότητός σου» (Αποκ. γ΄ 18). Σε συμβουλεύω, λέγει, να αγοράσεις από εμέ, με ταπεινόφρονα συντριβή και προσευχή αρετή πραγματική και γνήσια σαν το χρυσάφι, που έχει λυώσει και έχει καθαρισθεί μέσα στη φωτιά, για να γίνεις πλούσιος σε αρετή και αγαθά έργα. Να προμηθευτείς ακόμη και αγιότητα και αγνότητα βίου, ώστε με αυτές να περιβληθείς σαν με άλλα λευκά ενδύματα και έτσι να μην γίνει φανερή στους γύρω σου η ντροπή της πνευματικής σου γυμνότητος. Αλλού πάλι αναφέρει στην Αποκάλυψή του ο Θεολόγος Ιωάννης ότι είδε: «Κύκλοθεν του θρόνου θρόνοι είκοσι τέσσαρες και επί τους θρόνους τους είκοσι τέσσαρας πρεσβυτέρους καθημένους, περιβεβλημένους εν ιματίοις λευκοίς» (Αποκ. δ΄ 4). Τριγύρω από το θρόνο του Θεού ήσαν εικοσιτέσσαρες άλλοι θρόνοι στους οποίους ήσαν καθήμενοι εικοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι. Οι εικοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι αντιπροσωπεύουν τη θριαμβεύουσα στους ουρανούς Εκκλησία και ήσαν ενδεδυμένοι με λευκά ενδύματα, σύμβολα της αγιότητος και αγνότητός τους.
