Γράφει ο π.Αντώνιος Χρήστου
Αγαπητοί αναγνώστες, εδώ και δύο χρόνια διακονούμε με τη χάρη Του Θεού σε Ενορία που είναι αφιερωμένη στον Προφήτη Ηλία τον Θεσβίτη. Με δεδομένο ότι σε λίγες μέρες που θα δημοσιευθεί το άρθρο μας είναι η φετινή του μνήμη (εορτάζει 20 Ιουλίου), είναι νομίζουμε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να αφιερώσουμε το σημερινό μας άρθρο σε αυτό τον φοβερό και ζηλωτή Προφήτη. Είναι σίγουρο ότι θα πάρουμε όλοι σημαντικά εφόδια για την πνευματική μας ζωή, μελετώντας τον βίο και τη δράση του.
Μέσα στη χορεία των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, ξεχωριστή είναι η θέση του Προφήτη Ηλία. Ο Προφήτης Ηλίας άσκησε το προφητικό του χάρισμα συνολικά για 25 έτη στα χρόνια της βασιλείας Αχαάβ (βασίλεψε μεταξύ των ετών 873 – 854 π.Χ.). Ο Βασιλιάς Αχαάβ και η γυναίκα του Ιεζάβελ ήταν άνθρωποι ασεβείς και γι’ αυτό ο Προφήτης Ηλίας ήρθε σε άμεση σύγκρουση και ρήξη μαζί τους. Η Ιεζάβελ άλλωστε δεν ήταν καν Ισραηλίτισσα και γινόταν αιτία να νοθεύεται η αληθινή πίστη από ειδωλολατρικά έθιμα της καταγωγής της. Ο δημόσιος έλεγχος ήταν η αιτία να κυνηγήσει πολύ τον Προφήτη Ηλία, γι’ αυτό κι εκείνος αναγκαζόταν διαρκώς να κρύβεται και να βρίσκεται σε φυγή.
Ο Προφήτης αξιώθηκε από τον Θεό να κάνει πολλά θαύματα. Πρώτο μεγάλο σημείο που έδωσε ο Προφήτης Ηλίας, ήταν που προσευχήθηκε και δεν έβρεξε για 3,5 ολόκληρα χρόνια. Σ’ αυτό το διάστημα ο Προφήτης κρυβόταν σε μία σπηλιά σ’ έναν χείμαρρο πέρ’ από τον Ιορδάνη, που σώζεται μέχρι σήμερα. Εκεί υπήρχε λίγο νερό κι ένας κόρακας τού πήγαινε θαυματουργικά τροφή κάθε μέρα. Οταν στέρεψε το νερό, με εντολή του Θεού, έφυγε ο Προφήτης και πήγε στα Σάρεπτα της Σιδωνίας. Εκεί φιλοξενήθηκε σε μία χήρα γυναίκα, που είχε λίγο αλεύρι και λίγο λάδι, κι όμως έτρωγαν όλο τον καιρό και θαυματουργικά δεν τελείωναν. Η χήρα γυναίκα είχε ένα μονάκριβο παιδί που όμως αρρώστησε και ύστερα από λίγο πέθανε. Τότε ο Προφήτης βλέποντας αυτή την τραγωδία και ως ευγνωμοσύνη για τη φιλοξενία, προσευχήθηκε κι ανέστησε το παιδί της χήρας.
Αυτό που είναι γνωστότερο στους περισσότερους και επίσης μεγάλο σημείο που έδειξε ο Προφήτης Ηλίας, ήταν που προσευχήθηκε κι ήλθε φωτιά από τον ουρανό. Με προσταγή του βασιλέα Αχαάβ μαζεύτηκαν τετρακόσιοι ειδωλολάτρες ψευτο-ιερείς του Βάαλ, που τους προστάτευε η Ιεζάβελ. Τότε ο Προφήτης Ηλίας τούς προκάλεσε δημόσια σε μία δοκιμασία δημόσιας θυσίας, για να δουν ποιος ήταν ο αληθινός Θεός. Οι 400 ιερείς των ειδώλων έβαλαν πάνω στο θυσιαστήριο τα ξύλα και σφάγιο για θυσία και άρχισαν να τρέχουν γύρω και να φωνάζουν όλη την ημέρα τον ψεύτικο Θεό Βάαλ για να ρίξει φωτιά, χωρίς καμία όμως ανταπόκριση. Αφού κουράστηκαν και μάλιστα μάταια, τότε ο Προφήτης τούς είπε να απομακρυνθούν, έφτιαξε δικό του θυσιαστήριο, έβαλε κι έβρεξαν καλά τρείς φορές τα ξύλα με νερό κι ύστερα προσευχήθηκε. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, έπεσε φωτιά από τον ουρανό που αναποδογύρισε κι έκαψε ολόκληρο το θυσιαστήριο, προς έκπληξη και καταντροπιασμό όλων των υποστηρικτών των ειδώλων.
Μετά από αυτό το θαύμα, ο λαός έπιασε τους τετρακόσιους ψευτοϊερείς κι ο Προφήτης Ηλίας τους τιμώρησε αυστηρά. Η Ιεζάβελ, αγριεμένη, κυνήγησε τον Προφήτη κι εκείνος έφυγε ψηλά στο όρος Χωρήβ, εκεί που πριν πεντακόσια χρόνια ο Μωυσής άκουσε τη φωνή του Θεού κι είδε τη βάτο να φλέγεται και να μην καίγεται. Εκεί ο Προφήτης Ηλίας κρυβόταν σε μία σπηλιά όπου είχε μια άμεση Θεοπτία Του Θεού ως ανάλαφρο αεράκι, αλλά και τον διαπαιδαγώγησε ταυτόχρονα ο Θεός, δείχνοντάς του εμμέσως ότι ο Θεός δεν είναι εκεί που υπάρχει επίδειξη ή εκδικητικότητα. Αλλο θαυμάσιο γεγονός ήταν όταν ο προφήτης διέσχισε τον Ιορδάνη ποταμό με τη μηλωτή του.
Τέλος, το αξιοσημείωτο είναι ότι όπως αναφέρουμε και στον τίτλο του άρθρου μας, ο προφήτης αντί να πεθάνει ανελήφθη με άρμα πυρός στον ουρανό, αφήνοντας τη μηλωτή του στον μαθητή και διάδοχό του Προφήτη Ελισσαίο. Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει ότι ο Προφήτης Ηλίας δεν ανελήφθη όπως ο Χριστός στον ουρανό, αλλά άφησε ο Θεός να φανεί ότι αν και ανελήφθη, ο Προφήτης Ηλίας ζει στη γη με φθαρτό σώμα, εδώ και χιλιάδες χρόνια τώρα. Ετσι εμφανίστηκε με το υλικό του σώμα ως εκπρόσωπος των ζώντων, στη Μεταμόρφωση του Κυρίου στο όρος Θαβώρ και όπως αναφέρει ο Προφήτης Μαλαχίας και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος στην Αποκάλυψη, αναμένεται να επανέλθει και να εμφανιστεί στα χρόνια του Αντιχρίστου μαζί με τον Ενώχ, αλλά θα ηττηθούν και θα σκοτωθούν πριν από τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Ετσι εξηγείται και το γεγονός ότι 8 με 10 χρόνια από την ανάληψή του, απέστειλε γράμματα (ίσως δι’ Αγγέλου) στον βασιλέα Iωράμ, προβλέποντας τον θάνατό του επειδή απομακρύνθηκε από τη λατρεία του αληθινού Θεού: «Και ήλθεν αυτώ εν γραφή παρά Ηλιού του προφήτου λέγων· τάδε λέγει Κύριος Θεός Δαυίδ του πατρός σου· ανθ’ ων ουκ επορεύθης εν οδώ Ιωσαφάτ του πατρός σου και εν οδοίς Ασά βασιλέως Ιούδα» (Παραλειπομένων Β΄, κεφ. 21, στίχος 12).
Το δε βιβλίο της Σοφίας Σειράχ αναφέρει ότι: «Και ανέστη Ηλίας προφήτης ως πυρ, και ο λόγος αυτού ως λαμπάς εκαίετο… ως εδοξάσθης, Ηλία, εν τοις θαυμασίοις σου· και τις όμοιός σοι καυχάσθαι; ο εγείρας νεκρόν εκ θανάτου και εξ άδου εν λόγω Υψίστου· ο καταγαγών βασιλείς εις απώλειαν και δεδοξασμένους από κλίνης αυτών· ο ακούων εν Σινά ελεγμόν και εν Χωρήβ κρίματα εκδικήσεως· ο χρίων βασιλείς εις ανταπόδομα και προφήτας διαδόχους μετ᾿ αυτόν· ο αναληφθείς εν λαίλαπι πυρός εν άρματι ίππων πυρίνων… μακάριοι οι ιδόντες σε και οι εν αγαπήσει κεκοσμημένοι, και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα» (Σοφία Σειράχ, μη΄, 1-11).
Από τα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι δεν πρόκειται για κάποιο τυχαίο πρόσωπο αλλά σπουδαίο προφήτη, και αυτό επιβεβαιώνεται τόσο από την παρουσία του στο γεγονός της Μεταμορφώσεως, αλλά και από τις πολλές αναφορές του ονόματος του Προφήτη Ηλία από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Ακόμη και ο Ζαχαρίας, ο πατέρας του Προδρόμου, προφήτεψε πως ο Ιωάννης θα ερχόταν «εν πνεύματι και δυνάμει Ηλίου» (Λουκ. α – στ. 17), θα είχε δηλαδή τα γνωρίσματα και τον ζήλο του Προφήτη Ηλία, θα ήταν ο ίδιος ο Προφήτης Ηλίας, όπως ο λαός τον περίμενε να ξανάρθει. Καταλαβαίνουμε δηλαδή ότι δεν πρέπει να μιλάμε με παρελθοντικό χρόνο για τον Προφήτη Ηλία αλλά και την περίοπτη θέση που έχει στη συνείδηση του πιστού λαού. Δεν υπάρχει σχεδόν Μητρόπολη, χωρίς Ενορία αφιερωμένη στο όνομά του και κυρίως ορεινά εξωκκλήσια, το σήμα κατατεθέν του Προφήτη που έζησε κυνηγημένος σε σπήλαια τόσα χρόνια.
Κλείνοντας, ας κρατήσουμε για τον Προφήτη τον ζήλο και τον έλεγχο της κεντρικής εξουσίας όταν παρέβαιναν τον πνευματικό νόμο, γιατί μπορεί κοσμικά όποιος έχει την εξουσία να προσπαθεί να κάνει ό,τι θέλει και μάλιστα χρησιμοποιώντας βία -ακόμη και την απειλή του θανάτου- αλλά αυτός που υπηρετεί τον Θεό δεν μπορεί να συμβιβαστεί σε μία τέτοια πραγματικότητα, γι’ αυτό μπορεί να παίρνει τον δρόμο της φυγής και φαινομενικά να βρίσκεται στην «παρανομία», αλλά αυτό είναι το τίμημα για τον πνευματικό νόμο και την αλήθεια Του Θεού. Ο προφήτης μάς δείχνει τον δρόμο‧ τι πρέπει να κάνουμε και εμείς στη ζωή μας, είτε με την απειλή να χύσουμε το αίμα μας, είτε με τη μαρτυρία της συνειδήσεως! Ας έχουμε τις πρεσβείες του. Αμήν!
