Ιδιαιτέρως ο άγιος Βησσαρίων τιμάται στα Τρίκαλα, των οποίων είναι πολιούχος και προστάτης. Εκεί, στο μεγάλο ναό του, μεταφέρεται το απόγευμα της παραμονής η κάρα του, ακολουθεί πανηγυρικός εσπερινός, και την κυριώνυμη ημέρα τελείται πανηγυρική επίσης θεία λειτουργία, με λιτάνευση της κάρας και της εικόνας του στην πόλη. Το απόγευμα τελείται η παράκληση προς τον άγιο, εσπερινός με τους χαιρετισμούς του αγίου, και ακολουθεί αγρυπνία. Τιμάται επίσης στο ομώνυμο χωριό του, του οποίου επίσης θεωρείται προστάτης, σε κάθε δε περίπτωση είναι πρωτίστως η θαυματουργική ιαματική ιδιότητα που αποδίδεται στον άγιο, η οποία συντελεί στην διάδοση και δόμηση της λαϊκής λατρείας του.
Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, στην κάρα του αγίου αποδίδεται και η σωτηρία της Λευκάδας από λοιμική επιδημία, κατά τα μέσα του 18ου αιώνα. Ας δούμε μία χαρακτηριστική περιγραφή: «Το νησί της Λευκάδος περί τα μέσα του 18ου αιώνος μ.Χ. πέρασε μια μεγάλη δοκιμασία από το λοιμό της πανώλης [.. ] Με τη βοήθεια του αγίου οι Λευκαδίτες σώθηκαν από τη φοβερή ασθένεια. Ανήγειραν μάλιστα ναό προς τιμήν του στο χώρο όπου είχε στηθεί προηγουμένως το λοιμοκαθαρτήριο και τον παρεχώρησαν ως μετόχι στη μονή Δουσίκου. Η περιοχή εκείνη μέχρι σήμερα ονομάζεται «Αγία Κάρα». Με βάση τα επίσημα στοιχεία, 1800 ψυχές αφανίσθηκαν απ’ «την πανούκλα τ’ Άη Χαραλάμπου» -όπως οι ντόπιοι την έλεγαν. Απ’ αυτούς, 1.028 ήταν οι κάτοικοι της πόλης (επί συνόλου 3.457, δηλαδή 1 προς 3 περίπου) και 772 οι κάτοικοι της υπαίθρου. Επίσης, η ενετική φρουρά αποδεκατίσθηκε. Το ίδιο και ολόκληροι οικισμοί, όπως τα Κολυβάτα του ορεινού χωριού Αλέξανδρος. Τα νεκροταφεία της μικρής πολίχνης της Άγια-Μαύρας, γέμισαν από τα πολυάριθμα ξέπνοα κορμιά των δυστυχισμένων Λευκαδιτών. Ό τρόμος για την ξαφνική μάστιγα κυριάρχησε [..] Για ενάμιση ολόκληρο χρόνο, από τον Ιανουάριο τού 1743 μέχρι τον Ιούνιο 1744, το θανατικό θέριζε τούς αδύναμους να αντιδράσουν κατοίκους τού νησιού. Τον Αύγουστο του 1743 ο ιερομόναχος Ματθαίος, από την Ί. Μονή Δουσίκου, κοντά στα Τρίκαλα, φέρνει στην Λευκάδα την θαυματουργή κάρα (κρανίο) του αγίου Βησσαρίωνος, Αρχιεπισκόπου Λαρίσης. Ένας Λευκαδίτης, ο Δημ. Πετριτσόπουλος, γραφεί σχετικά στον αδελφό του, πού βρισκόταν στην Ιταλία: «…Φαίνεται, όμως, ότι ή Παναγία εισήκουσε των δεήσεων των πιστών και ευλαβών, διότι ενέπνευσεν εις τας αρχάς να επιτρέψουν την εκ Λευκάδος διέλευσιν τον περιωνύμου λειψάνου της κάρας τον αγίου Βησσαρίωνος του θαυματουργού, τον μεγάλου εκείνου αγίου, όστις καθημερινώς τελεί τοσαύτα θαύματα και όστις δια της διαβάσεώς του εκ των πανωλοβλήτων χωρών αποδιώκει το κακόν, των προσβεβλημένων ανακτώντων αμέσως την προτέραν ευεξίαν [..] Χθες αι πληροφορίαι εβεβαίουν ότι η αγία κάρα έφθασεν εις Πρέβεζαν και σήμερον αναμένεται ενταύθα μετ’ αφάτου ανυπομονησίας καί χαράς των κατοίκων». Καθιέρωσαν επίσης η 1η Ιουνίου, κάθε χρόνο, να γιορτάζεται επίσημα από την τοπική Εκκλησία σαν ημέρα ευχαριστήρια προς τον Θεό, για την απαλλαγή από το δεινό αυτό».
Σχετική είναι και η ακόλουθη περιγραφή της τέλεσης του πανηγυριού του αγίου στο Βαθύ του Μεγανησιού της Λευκάδας, τις πρώτες μέρες του Ιουνίου, σε ανάμνηση της θαυματουργικής σωτηρίας του νησιού από την πανώλη: «Το πρωί της κυριωνύμου ημέρας, Τρίτη, 15ης Σεπτεμβρίου 2020 τελέσθηκε ο Όρθρος και στη συνέχεια η πανηγυρική αρχιερατική θεία λειτουργία, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Λευκάδος κ. Θεοφίλου, πλαισιωμένου από κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως και φιλοξενούμενο κληρικό εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών. Τον θείο λόγο κήρυξε ο εφημέριος του ιερού ενοριακού ναού αγίου Στεφάνου Βουρνικά αιδεσιμ. πρεσβύτερος π. Δημήτριος Χούσος ο οποίος αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στο βίο και το κοινωνικό έργο του αγίου Βησσαρίωνος. Μετά το πέρας της πανηγυρικής αρχιερατικής θείας λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης ευχήθηκε στον κλήρο, τον Δήμαρχο Μεγανησίου κ. Παύλο Δάγλα, τις στρατιωτικές αρχές και το λαό έτη πολλά κι ευλογημένα δια πρεσβειών του προστάτη του Μεγανησίου αγίου Βησσαρίωνος του θαυματουργού και μοίρασε το αντίδωρο στο ευσεβές εκκλησίασμα».
Είναι τόση η πίστη των κατοίκων στον άγιο και τόσο ζωντανή η ανάμνηση της θαυματουργικής του παρέμβασης στην τοπική προφορική παράδοση και ιστορική μνήμη, ώστε έχτισαν ως ευχαριστήρια προσφορά ναό στο όνομα του αγίου Βησσαρίωνα, στα ανατολικά της πόλης, στην περιοχή των Αλυκών, σε μια συνοικία που από το ναό ονομάστηκε επίσης «Αγία Κάρα». Μάλιστα, όταν ο ναός αυτός καταστράφηκε από τον σεισμό του 1948, τον αποκατέστησαν και τον ξανάχτισαν εγκαινιάζοντάς τον τελικά το 1980. Να σημειωθεί μάλιστα ότι και εδώ η συσχέτιση της θαυματουργικής δράσης με το λείψανο της κάρας του αγίου οδηγεί στην χρήση της ονομασίας «Αγία Κάρα» για τον σχετικό προσκυνηματικό ναό του αγίου, όπως θα δούμε και στη συνέχεια, στο δεύτερο παράδειγμα αγίου που αποδιώκει τις επιδημίες και τα βλαπτικά έντομα, στην περιοχή των Τρικάλων.
