Του Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού Δανιήλ
Το όνομα Σεπτέμβριος (September) είναι λατινικής προέλευσης και σηµαίνει έβδομος (από τον αριθμό septem=επτά). Ονομάστηκε έτσι ο Σεπτέμβριος, έβδομος δηλαδή, διότι σύμφωνα με το παλιό ρωμαϊκό ημερολόγιο πρώτος µήνας του έτους ήταν ο Μάρτιος και επομένως ο Σεπτέμβριος κατείχε στην αρίθμηση την έβδομη θέση. Μετά την καθιέρωση όμως περί το 45 π.Χ. του λεγόμενου Ιουλιανού ημερολογίου, ο Σεπτέμβριος κατέλαβε την ένατη θέση, επειδή μ᾿ αυτό ορίστηκε ως πρώτος μήνας του έτους ο Ιανουάριος. Ωστόσο κατά τους βυζαντινούς χρόνους ο Σεπτέμβριος καθιερώθηκε ως πρώτος μήνας του εκκλησιαστικού έτους, γι’ αυτό µέχρι και σηµερα η Εκκλησία εορτάζει την 1η Σεπτεµβρίου ως αρχή του νέου (εκκλησιαστικού) έτους. Ετσι εξηγείται και το γεγονός ότι ο ενιαύσιος κύκλος του εορτολογίου της Ανατολικής Εκκλησίας στα διάφορα εκκλησιαστικά βιβλία (π.χ. Ωρολόγιο το Μέγα) αρχίζει µε τον µήνα Σεπτέμβριο.
Την 1η του μηνός Σεπτεμβρίου, αρχή της Ινδίκτου, ήτοι του νέου έτους.
Η 1η Σεπτεμβρίου είναι για την Εκκλησία πρωτοχρονιά. Συµφωνα µε παλιά ρωμαϊκή συνήθεια, η οποία µεταφέρθηκε και στο Βυζάντιο, την 1η Σεπτεμβρίου άρχιζε το οικονομικό έτος.
Στα εκκλησιαστικά βιβλία ο Σεπτέμβριος είναι ο πρώτος μήνας του ετήσιου εορταστικού κύκλου και ο Αύγουστος ο τελευταίος.
Επόμενο είναι η Εκκλησία να ευλογεί την έναρξη της νέας εκκλησιαστικής περιόδου. Για την αρχή της Ινδίκτου στο Μηναίο υπάρχει ειδική ασματική Ακολουθία µε ωραιότατους ύμνους για τη σημασία της εορτής. Με πολλή σοφία επίσης είναι επιλεγμένα από τους Πατέρες της Εκκλησίας και τα αναγνώσματα της εορτής‧ το αποστολικό (Α΄ Τιμόθεον β΄ 1-7) και το ευαγγελικό (Λουκά δ΄, 16-22).
Σύμφωνα με το Απολυτίκιο της Ινδίκτου αναγνωρίζουμε τον Θεό που είναι ο δημιουργός όλης της κτίσης και εξουσιάζει ο ίδιος καιρούς και χρόνους και ευλογεί με τα αγαθά της καλοσύνης Του και της ευεργετικής Του φροντίδας το νέο έτος, που σαν στεφάνι γυρίζει και επιστρέφει κανονικά στις ίδιες πάντα εποχές, προστατεύοντας και διατηρώντας σε κατάσταση ειρήνης τους άρχοντες και τις πόλεις μας με τις πρεσβείες της Θεοτόκου και παρακαλούμε να μας χαρίζει τη σωτηρία.
Επίσης στο Κοντάκιο της εορτής ομολογούμε ότι ο Θεός που δημιούργησε τα σύμπαντα με σοφία ανέκφραστη και έχει κάτω από τη δική Του εξουσία τον χρόνο στο σύνολό Του, δώρισε στον φιλόχριστο (ευσεβή) λαό Του νίκες· και ευλόγησε την είσοδο και την έξοδο του έτους (από την αρχή ως το τέλος του) κατευθύνοντας τα έργα μας προς το δικό Του θείο θέλημα.
Στο έτερο Κοντάκιο της εορτής ομολογούμε ότι ο Θεός των όλων και πράγματι υπερούσιος, Αυτός που είναι ο ποιητής των αιώνων και δεσπότης (κυρίαρχος πάντων), ζητούμε να ευλογήσει την ετήσια περίοδο, παρέχοντας με το άπειρο έλεός Του τη σωτηρία, και σ᾽ όλους εκείνους που λατρεύουν Αυτόν τον μοναδικό Δεσπότη και φωνάζουν δυνατά με ευλάβεια και φόβο: «Εσύ, που είσαι ο Λυτρωτής µας, χορήγησε εύφορο και καρποφόρο το έτος σ᾽ όλους μας».
Οπως µπορεί να παρατηρήσει ο αναγνώστης, το Απολυτίκιο και τα δύο Κοντάκια της εορτής είναι μεστά από βαθιά νοήματα και διαπνέονται από το ορθόδοξο πνεύμα. Ο βασικός πυρήνας και των τριών Τροπαρίων είναι η ευλογία της νέας εορταστικής περιόδου της Εκκλησίας. Και τούτο διότι χωρίς την ευλογία του Θεού κάθε κόπος και κάθε προσπάθειά µας είναι µαταιοπονία. Απαραίτητη επομένως είναι η ευλογία και η χάρη του Θεού. Η ευφορία των καρπών της γης, η ειρηνική συµβίωση των ανθρώπων, η αντιμετώπιση των πολλαπλών αντιξοοτήτων του βίου και των ποικίλων πειρασμών, η πορεία και ευθυγράμμιση προς το θείο θέλημα, η πνευματική μας καρποφορία, η ίδια η σωτηρία µας, η ψυχικά επωφελής αξιοποίηση του χρόνου µας, δεν κατορθώνεται με τη δική µας µόνο δύναμη και προσπάθεια: είναι αναγκαία και η ευλογία του Θεού.
Και καθώς ο Θεός συνήθως παρέχει την ευλογία Του σε κάθε θεάρεστο έργο µας και σε κάθε πνευµατικά ωφέλιμη προσπάθειά μας.
Η δύναμη και το μεγαλείο, η αγαθότητα και το άπειρο έλεος του Θεού είναι διάχυτα και στα τρία Τροπάρια. Ετσι ο Θεός είναι ο δημιουργός πάσης της κτίσεως, ο ποιητής των αιώνων, ο μόνος Δεσπότης, ο όντως υπερούσιος, ο αρρήτω σοφία τα πάντα δημιουργήσας, ο καιρούς και χρόνους εν τη ιδία εξουσία θέµενος, είναι ο Θεός των όλων, ο χρηστός, ο οικτίρμων, ο σώζων, ο λυτρωτής μας.
