Αρχική » Μουσουλμάνοι εισβολείς βεβηλώνουν πάλι τα ιερά μας

Μουσουλμάνοι εισβολείς βεβηλώνουν πάλι τα ιερά μας

από christina

 

Toυ Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα

Ομότιμου Καθηγητή Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης

 

Δίπλα στις εικόνες της βεβήλωσης των ιερών μας που μας στέλνουν οι μουσουλμάνοι από έξω, όπως πολύ χαρακτηριστικά είδαμε τις εικόνες αυτές πρόσφατα στην Τουρκία με τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας και της Μονής της Χώρας σε μουσουλμανικά τεμένη, έρχονται να προστεθούν και οι ανάλογες εικόνες βεβήλωσης των σεβασμάτων μας, που φροντίζουν κάθε τόσο να μας προμηθεύουν μέσα από τη χώρα μας οι εντός των τειχών ευρισκόμενοι μουσουλμάνοι εισβολείς. Είναι πολύ νωπές οι εντυπώσεις από τους βανδαλισμούς που διέπραξαν οι μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου της Μόριας Λέσβου. Eσχισαν όλες τις κολλητές αγιογραφίες του τέμπλου και μετέτρεψαν το Ιερό, ιδίως την Αγία Τράπεζα σε σκουπιδότοπο! Eτσι, για να μην ξεχνάμε, ποιοι είναι αυτοί που εισήλθαν μαζικά στη χώρα, χωρίς να μας ρωτήσουν, και ποιο ακριβώς «τοπίο» σκοπεύουν να «γεωμετρήσουν» στην ελληνική κοινωνία, αν τους αφήσουμε να «ριζώσουν» εδώ, όπως επιδιώκουν. Και άντε, τις εικόνες της βεβήλωσης που μας έρχονται απ’ έξω, μη μπορώντας να κάνουμε αλλιώς, να τις «επενδύσουμε» ηχητικά με τους αναστεναγμούς της αγανάκτησης για τα συντελούμενα. Με τον καημό της Ρωμιοσύνης για τα παθήματά της από τους Οθωμανούς, που δεν έχουν τελειωμό. Ακόμη και σήμερα, στην εποχή υποτίθεται ενός αλλιώτικου πολιτισμού από εκείνον που επικρατούσε τότε, όταν διαμορφώθηκαν οι συνθήκες της βεβήλωσης. Τις από μέσα όμως εικόνες της βεβήλωσης των σεβασμάτων μας που μας προσφέρουν οι εισβολείς στη χώρα μουσουλμάνοι, με τι συναισθήματα πρέπει, αλήθεια, να τις «επενδύσουμε» ηχητικά;

Και κάτι άλλο ακόμη: Εάν οι βέβηλοι μουσουλμάνοι του εξωτερικού μπορούν να επικαλεστούν την ιδιότητα του αφέντη, έστω και απολίτιστου, που κάνει ό,τι θέλει στη χώρα του, με ποια ιδιότητα ενεργούν οι βέβηλοι μουσουλμάνοι του εσωτερικού; Προφανώς με την ιδιότητα του προσωρινώς φιλοξενούμενου στη χώρα, μέχρι να ξεκαθαριστεί το ζήτημα, αν θα παραμείνουν στην Ελλάδα ή αν θα απελαθούν. Δεν έχουν άλλη ιδιότητα εδώ. Ούτε τουρίστες είναι ούτε νόμιμοι μετανάστες που τους καλέσαμε εμείς εδώ. Μας ήλθαν μαζικά και αυθαίρετα. Ανταποκρίνεται όμως η εν γένει συμπεριφορά τους στο στερεότυπο του εμπερίστατου ξένου που το κύμα τον έβγαλε σε μία αλλόδοξη χώρα και τον ανάγκασε να ζητήσει φιλοξενία από αυτήν; Αυτός που έχει ανάγκη φιλοξενίας και σου χτυπάει την πόρτα με την προσδοκία να του την ανοίξεις και να τον βάλεις στο σπίτι σου, γνωρίζοντας ποιος είσαι και σε ποιον Θεό πιστεύεις (διαφορετικό πάντως από τον δικό του), υποτίθεται ότι έχει το ήθος και τον πολιτισμό του εμπερίστατου και σέβεται τόσο τον φιλοξενούντα όσο και τα πιστεύματά του. Αυτό επιβάλλουν οι κανόνες του πολιτισμού και της αληθινής φιλοξενίας. Τι ήθος όμως αποκαλύπτουν οι ποικίλες δράσεις των μουσουλμάνων λαθρομεταναστών στην Ελλάδα; Ηθος φιλοξενούμενου ή ήθος κατακτητή; Ας σκεφτούμε: Πριν ακόμη στεγνώσουν τα ρούχα τους από τη διάβαση του Αιγαίου με τα φουσκωτά τους, καίνε ό,τι τους ενοχλεί και βεβηλώνουν τα σεβάσματα που είναι αντίθετα στη θρησκεία τους. Τι συμπεριφορά μπορούμε λογικά να αναμένουμε από αυτούς, αν τους αφήσουμε να «ριζώσουν» στη χώρα; Θυμίζω, για να μη λησμονούμε: Αυτό που έκαναν στον Αγιο Γεώργιο της Μόριας οι μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες, το επανέλαβαν και σε πολλούς άλλους Ναούς της χώρας παλιότερα, ενώ δεν δίστασαν να γκρεμίσουν τσιμεντένιους ή μαρμάρινους Σταυρούς που συνατούσαν σε διάφορες περιοχές στις οποίες είχαν εγκατασταθεί. Εξάλλου στους Κοιτώνες της Σχολής Αστυφυλάκων στην Κομοτηνή, που τους είχαν παραχωρηθεί για να φιλοξενηθούν (με διετή μάλιστα διακοπή της λειτουργίας της Σχολής προς χάριν τους (!), ρήμαξαν τα πάντα στις εγκαταστάσεις της Σχολής και έκαψαν ή έσπασαν τις εικόνες που υπήρχαν σε κάθε κοιτώνα, όπως σημείωσα και με άλλη ευκαιρία στο παρελθόν. Τι συμπέρασμα βγάζει κάποιος από όλα αυτά για τη νοοτροπία και τη συμπεριφορά των μουσουλμάνων λαθρομεταναστών;

Θα μπορούσε ίσως να παρατηρήσει κάποιος εδώ ως αντίλογο στις σκέψεις αυτές, ότι δεν είναι όλοι οι μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες βέβηλοι ή εμπρηστές, όπως δεν είναι όλοι τζιχαντιστές. Ουδεμία αντίρρηση επ’ αυτού. Πρέπει όμως να σημειωθεί, ότι σύμφωνα με το ποινικό μας σύστημα, ποινική ευθύνη (ας μείνουμε για την ώρα μόνο σε αυτήν) για όσα διαπράττουν κάποιοι, δεν έχουν μόνον οι δράστες των σχετικών πράξεων αλλά και όσοι παραμένουν δίπλα τους την ώρα της δράσης τους, χωρίς να διαμαρτυρηθούν ή να εκφράσουν με άλλο τρόπο την αντίθεσή τους στα συντελούμενα (αυτό στην ποινική ορολογία λέγεται ψυχική συνέργεια, που τιμωρείται σύμφωνα με το άρ. 47 εδάφιο α΄ του Ποινικού Κώδικα). Το άρθρο μάλιστα 189 του Ποινικού Κώδικα, που τιμωρεί τηνδιατάραξη της κοινής ειρήνης, θεωρεί ως δράστες της διατάραξης όχι μόνον εκείνους που διέπραξαν τις σχετικές βιαιοπραγίες, αλλά και εκείνους που συμμετείχαν στο συγκεντρωμένο πλήθος, από το οποίο τελέσθηκαν οι βιαιοπραγίες με ενωμένες δυνάμεις. Απλά τους πρωταγωνιστές των επεισοδίων τούς τιμωρεί με βαρύτερη ποινή. Και κάτι άλλο ακόμη. Τη βεβήλωση της Αγίας Σοφίας και της Μονής της Χώρας τη διέπραξε η ομάδα των φονταμενταλιστών μουσουλμάνων, που κατέχουν σήμερα την εξουσία στην Τουρκία. Εχει όμως κανείς αμφιβολία ότι τη βεβήλωση αυτή τη χρεώνεται ηθικά ή πολιτισμικά σύσσωμος ο Τουρκικός Λαός;

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν και ας κοιτάξουμε κατάματα το πρόβλημα που μας «αγκυλώνει» όλους. Ενα πρόβλημα που θα γίνεται όλο και πιο «αγκαθερό» όσο αφήνουμε τα «κλαριά» του να μεγαλώνουν και να βγάζουν καινούργια «βλαστάρια» γεμάτα «αγκάθια». Πρέπει να γίνει κοινή συνείδηση όλων μας ότι αυτή η φονική «ποικιλία» της λαθρομετανάστευσης που λέγεται «μουσουλμανική» και έχει τάσεις να «ριζώσει» και να απλωθεί στη χώρα χρειάζεται τη συγκλίνουσα δράση του καθενός από εμάς για να μην την αφήσουμε να ευδοκιμήσει στη χώρα. Πρέπει να συστρατευθούμε όλοι στο αίτημα να απελάσει η Κυβέρνηση από τη χώρα όλους ανεξαιρέτως τους μουσουλμάνους λαθρομετανάστες. Και ας πάνε στην ευχή, όπου αλλού θέλουν. Εδώ πάντως δεν υπάρχει χώρος για αυτούς. Δεν χωράνε στο ίδιο «χωράφι» οι «κάκτοι» με τις δικές μας «ήπιες» «παραδοσιακές «ποικιλίες» που δεν έχουν «αγκάθια».

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ