Γράφει ο π.Αντώνιος Χρήστου
Eίναι διαπιστωμένο ότι σε καιρούς πνευματικών αγώνων, όπως τη συγκεκριμένη που διανύουμε για την προετοιμασία μας για τα Χριστούγεννα, συμβαίνουν και αρκετοί -έως πολλοί- πειρασμοί και προκλήσεις! Αυτό στον αόρατο πόλεμο είναι δεδομένο και πρέπει να είμαστε όλοι προετοιμασμένοι για κάθε ενδεχόμενο. Σε μεγάλο σούπερ μάρκετ της περιοχής που μένουμε, πήγαμε και εμείς ως οικογενειάρχης να ψωνίσουμε για τα αναγκαία. Συνήθως το επισκεπτόμαστε 2-3 φορές τον μήνα για τα ψώνια της εβδομάδας και επιλέγουμε τα μικρά μίνι μάρκετ και τα ψιλικατζίδικα για τα μικρά και τρέχοντα ψώνια, γιατί δεν έχουμε και τον ανάλογο χρόνο που απαιτείται κάθε τόσο στα μεγάλα σούπερ μάρκετ. Πριν περίπου 10 μέρες που γράφονται αυτές οι γραμμές, μπαίνοντας στην είσοδο του σούπερ μάρκετ εκεί που υπάρχει το αντισηπτικό και παραλαμβάνουμε την κάρτα εισόδου από ένα υπάλληλο, δίπλα του ήταν μία κυρία και του μιλούσε. Η κυρία, άγνωστη σ’ εμάς, γύρω στα 40-45, μόλις είδε ότι φορούσαμε και εμείς μάσκα (και μάλιστα μάσκα με 2 σταυρούς που αναγράφει τη Μητρόπολη που διακονούμε αριστερά και δεξιά) όπως και η ίδια και ο όλος ο κόσμος που μπαίναμε στο κατάστημα, και άλλωστε το απαιτεί ο νόμος της Ελληνικής Πολιτείας για τα μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης του κορωνοϊού‧ η κυρία λοιπόν μόλις μας είδε, αμέσως σταμάτησε το θέμα που συζητούσε με τον υπάλληλο και στραμμένη προς το μέρος μας και με φωνή δυνατή άρχισε να λέει: «Ευλογείτε πάτερ μου, την ευλογία σας! Αλλά με συγχωρείτε, όχι και εσείς μάσκες και μάλιστα μέσα στην Εκκλησία!!! Δεν είναι σωστά πράγματα αυτά!!!». Εμείς το μόνο που κάναμε είναι να εκφράσουμε τη διαφωνία μας με έναν μόνο ήχο από το στόμα μας, χωρίς να αναλύσουμε περισσότερο το θέμα, άλλωστε και η ίδια προχώρησε προς κάποιο διάδρομο του σούπερ μάρκετ και το θέμα έληξε εκεί.
Σήμερα το απόγευμα που γράφονται αυτές οι γραμμές , πάλι στο ίδιο σούπερ μάρκετ συναντήσαμε την ίδια κυρία, αυτή τη φορά στο τμήμα μαναβικής και άρχισε πάλι να μιλά δυνατά, αλλά όχι σε εμάς, απευθυνόμενη προς την υπάλληλο που ζυγίζει τα προϊόντα (η οποία τυγχάνει να μας είναι γνωστή αφού εξομολογείται σε εμάς) και μετά προς τους υπαλλήλους που ήταν στα κρέατα, αλλά την άκουγαν όλοι και ο γύρω κόσμος που ψώνιζε. Αυτή τη φορά το θέμα και το πρόβλημα της κυρίας δεν ήταν η μάσκα, τώρα το άλλαξε και το πρόβλημά της ήταν ότι έχει χρήματα η Εκκλησία και δεν βοηθά τον κόσμο! Τότε και εμείς αναλόγως και ρεαλιστικά της απαντήσαμε: «Τι λέτε κυρία μου, έναν μήνα με κλειστές τις Εκκλησίες δεν έχουμε να πληρώσουμε το προσωπικό, γι’ αυτό αν δεν ξέρετε να μη μιλάτε! Μου την στήσατε την προηγούμενη φορά, τώρα δεύτερη, την επόμενη δεν θα σας επιτρέψω πάλι να ξαναγίνει»! Η κυρία απάντησε «Μα δεν το λέω προσωπικά για εσάς, για τον Ιερώνυμο το λέω, είστε εσείς ο Ιερώνυμος;» «Κυρία μου ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ήταν στο νοσοκομείο. Σήμερα βγήκε, αφήστε τον άνθρωπο στην ησυχία του»! «Ηταν στο νοσοκομείο; Δεν το ήξερα…!» Αντιπρότεινε η κυρία με ύφος απολογητικό. «Αλλη φορά λοιπόν να ενημερώνεστε και μετά να μιλάτε…!» της είπαμε και αποχώρησε. Τη συζήτηση την άκουσαν και άλλοι και μάλιστα μια κυρία ήρθε και μας είπε, «Ημουν έτοιμη να φωνάξω τον Υπεύθυνο του σούπερ μάρκετ, δεν φτάνει ότι έλεγε ό,τι έλεγε, μας γέμισε και σάλια καθώς κατέβασε και τη μάσκα όταν μιλούσε…!». Το ίδιο μού είπε και η εξομολογούμενή μου. «Πάτερ κάθε μέρα τα ίδια γίνονται! Ολο και κάποιος λέει εδώ το κοντό του και το μακρύ του, τι να κάνω;» «Οπως τα ακούτε από το ένα αυτί, να βγαίνει από το άλλο αμέσως και να μην μπαίνουν τέτοια λεγόμενα ποτέ στην καρδιά…» τη συμβουλεύσαμε!
Ετσι έληξε το περιστατικό και με αφορμή αυτό θα το προεκτείνουμε παρακάτω. Φυσικά δεν είναι μόνο η κυρία αυτή και το μοναδικό περιστατικό. Πολλές φορές σε καφενεία, στις λαϊκές, σε γήπεδα, σε μαγαζιά, ακόμη και στον δρόμο και στα δημόσια πάρκα, διάφοροι τύποι σαν την κυρία εκφράζουν την κριτική τους και τη δυσαρέσκειά τους, που πολλές φορές φτάνει σε επίπεδο κατάκρισης και ψάχνουν ερείσματα και στους άλλους ανθρώπους για να τους αποδώσουν την αποδοχή, τα θετικά σχόλια και γενικότερα όταν συμβεί αυτό, στήνονται κυριολεκτικά «λαϊκά δικαστήρια» προς πάντες! Αγαπημένα τους θέματα: Η Εκκλησία και οι κληρικοί, οι πολιτικοί, η δημοτική αρχή, ο αθλητισμός, παίκτες και παράγοντες, πρόσωπα της τηλεόρασης και γενικά οι άλλοι, εκτός από τους ίδιους και τις ευθύνες τους. (Με βάση αυτά, καταλαβαίνουμε ότι τελικά ο κορωνοϊός ίσως ήταν και ευλογία). Θυμόμαστε επίσης ένα περιστατικό που ζήσαμε όταν ήμασταν λαϊκός και είχαμε πάει να κουρευτούμε σε κάποιον που αποδείχθηκε Πεντηκοστιανός. Εβαζε τραγούδια δικά τους στο μαγαζί και την ώρα που σε κούρευε, πετούσε αρνητικά σχόλια για την Ορθόδοξη Εκκλησία και τους Κληρικούς και ζητούσε τη γνώμη των πελατών… «Ετσι δεν είναι;». Αυτή τη μέθοδο την κάνουν και άλλοι άνθρωποι, συνειδητά ή ασυνείδητα.
Οπως λέμε όμως και στον τίτλο μας, αξίζει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι η δημόσια διαπόμπευση και κατάκριση δεν ωφελεί κανέναν! Ας το σκεφτούμε και ας το μετρήσουμε καλά, καθώς και δίκιο να έχουμε, γινόμαστε αφορμή να σκανδαλίζουμε ανθρώπους που δεν ήξεραν αυτά που αποκαλύπτουμε, αλλά αν έχουμε άδικο, εκείνοι που κατηγορούμε δεν είναι μπροστά ούτε είναι σε θέση να υπερασπιστούν τον ευατό τους. Εδώ αξίζει να υπογραμμίσουμε ότι οι απόψεις που έχουμε δεν είναι πάντα δικές μας, αλλά είναι προϊόντα συστηματικής «πλύσης εγκεφάλου» από τα Μ.Μ.Ε. και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από τα οποία βομβαρδιζόμαστε καθημερινά, ως πληροφορία και άποψη. Αυτά φωλεύουν μέσα μας και κάποια στιγμή γίνονται κτήμα μας, χωρίς όμως ούτε να τα έχουμε φιλτράρει, ούτε να τα έχουμε διασταυρώσει, απλά υπάρχουν ως γενική τάση και άποψη, την οποία στο τέλος υιοθετούμε και μάλιστα με φανατισμό, ενώ η άμεση εμπειρία μας και γνώμη ίσως είναι εντελώς διαφορετική από αυτό που εκφράζουμε!
Κλείνοντας το άρθρο μας και επειδή μπαίνουμε στην τελική ευθεία για τα Χριστούγεννα και το Αγιο Δωδεκαήμερο, ας προσέχουμε τι λέμε, τι ακούμε, σε τι λογισμούς δίνουμε τη συγκατάθεσή μας. Είναι λεπτή δουλειά, αλλά πολύ σωτήρια. Η νηστεία συνηθίζεται, αλλά η αληθινή νηστεία είναι τι λέω, τι σκέφτομαι και πώς αντιμετωπίζω πρόσωπα και καταστάσεις! Γιατί και τίποτα σωστά πνευματικά να μην κάνω, αν δεν κατακρίνω, έχω ελπίδα σωτηρίας! Αλλά και το αντίθετο, και όλα σωστά να τα κάνω, να νηστεύω, να προσεύχομαι και να εκκλησιάζομαι, αν όμως κατακρίνω, τότε απέχω πολύ από το θέλημα Του Θεού και ας νομίζω το αντίθετο…!
