Του Σεβ. Μητροπολίτη Κισάμου & Σελίνου κ. Αμφιλοχίου
Αδελφοί μου αγαπημένοι, παιδιά ευλογημένα της Εκκλησίας και του τόπου μας.
Εγγίζει η εορτή του προστάτου και πολιούχου της πόλεως μας, του Αγίου Σπυρίδωνος, Επισκόπου Τριμυθούντος του Θαυματουργού. Του Αγίου των καρδιών μας. Του Αγίου που το όνομα Του συγκινεί μικρούς και μεγάλους, ξυπνά μνήμες ιερές, ανακαλεί κορυφαίες ιστορικές στιγμές της πόλεως μας, καθώς ο Άγιος Σπυρίδωνας έχει ταυτιστεί με το Καστέλι και το Καστέλι με τον Άγιο Σπυρίδωνα.
Ο ιστορικός ιερός Καθεδρικός Ναός Του, κτίσμα του 1850, σημείο αναφοράς και ταυτότητας για την πόλη μας, τον τόπο και τους ανθρώπους του. Σχεδόν δύο ολόκληρους αιώνες συμπορεύεται και ταυτίζεται με τις γενιές που πέρασαν, που ήρθαν και θα έλθουν. Με τις χαρές και τις λύπες, τους καημούς και τους πόνους, μα και την ελπίδα και την προσδοκία της ζωής.
Προσκυνώντας την ιερά και θαυματουργό Εικόνα Του νιώθεις έντονη την παρουσία Του. Ζωντανός ο Άγιος μας! Έτοιμος να αφήσει το θρονί Του στο εικονοστάσι και να προστρέξει στα αιτήματα μας. Να μας παρηγορήσει, να μας ενισχύσει, να μας παραμυθήσει, να απαλύνει τον πόνο μας, να εισακούσει τα αιτήματα και τις προσευχές μας.
Να ευλογήσει τα σπίτια μας, τα παιδιά και τις οικογένειες μας, τον βίο μας, την ζωή μας ολάκερη. Μυριάδες, χιλιάδες οι ψυχές που, στο διάβα όλων αυτών των χρόνων, προσευχήθηκαν και επικαλέστηκαν το άγιο όνομα Του. Αναρίθμητες οι προσευχές, τα τάματα, ο λιβανωτός και οι προσδοκίες. Και ο Άγιος μας; Μια ελπίδα, ένα φως, μια παρηγοριά, μια δύναμη. Η μόνη αλήθεια. Ζει Κύριος ο Θεός!
Ο φετινός Του εορτασμός διαφορετικός από κάθε άλλο των προηγούμενων χρόνων και καιρών. Μας βρίσκει όλους μουδιασμένους, θλιμμένους, φοβισμένους, λαβωμένους από την απειλή ενός αόρατου ιού που, με τρόπο βίαιο και απρόσμενο, εισέβαλε στην ζωή μας ανατρέποντας όχι μόνο σχέδια και προγραμματισμούς, αλλά την ζωή και πορεία ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Ταπεινώνεται ο αλαζονικός νους του ανθρώπου ενώπιον της αόρατης αυτής απειλής. Αποκαλύπτεται η γύμνια της υπεροχής και παντοδυναμίας που πίστεψε ότι κατέχει. Φανερώνεται η μικρότητα του και το πεπερασμένο της δυνάμεως του. Μέσα σε αυτό το κλίμα καλούμεθα να εορτάσουμε την ιερά μνήμη του μεγάλου μας Αγίου, του προστάτου και πάτρωνος μας, σεβόμενοι τα ισχύοντα μέτρα.
Ιερός πόθος και επιθυμία μας ο εορτασμός αυτός να γίνει, για πολλοστή φορά, ευκαιρία κοινωνίας προσώπων αγαπημένων και ξεχωριστών. Αναθέρμανσης του πνευματικού μας αγώνα. Αναζωπύρωσης της πίστης μας.
Όμως, αγαπημένα παιδιά της Εκκλησίας μας, ο φετινός εορτασμός θα είναι διαφορετικός. Δεν θα κοινωνήσουμε της χαράς των αγαπημένων μας προσώπων σας. Δεν θα λιτανεύσουμε την ιερά και θαυματουργό Του Εικόνα. Δεν θα ανταμώσουμε στους δρόμους και τις πλατείες μας. Θα ανταμώσουμε όμως στην προσευχή, την ευχή και την ικεσία προς τον Άγιο.
Καρδιακές θα είναι οι κραυγές μας προς τον Θεό και τον Άγιο και όχι λόγια. Ικέτιδες χείρες θα υψώσουμε παρακαλώντας Τον να χαρίσει την πολυπόθητη υγεία στους ασθενείς και δοκιμαζομένους αδελφούς μας· δύναμη και κουράγιο στις οικογένειες όσων βιώνουν την απώλεια αγαπημένων τους προσώπων· ενίσχυση και φωτισμό στους ιατρούς, νοσηλευτές και διακόνους της υγείας που, με φρόνημα ηρωικό και ήθος δυσεύρετο, αποδεικνύουν πως σ΄ αυτό τον τόπο, σε τούτη την Πατρίδα, η ανθρωπιά και το φιλότιμο αποτελούν κυρίαρχα στοιχεία της ιδιοσυγκρασίας μας.
Φωτισμό και ενίσχυση στους κρατούντες και σε όσους παίρνουν τις αποφάσεις. Να πορεύονται με πνεύμα ενότητας και ομοψυχίας. Να κατανοήσουν πως ο λαός μας, η πλειονοψηφία του τουλάχιστον, όσο ποθεί την σωματική του υγεία και το δώρο της ζωής, άλλο τόσο και περισσότερο ίσως έχει ανάγκη και ποθεί και την πνευματική του υγεία και ζωή. Πως η συμμετοχή του στην μυστηριακή και λατρευτική ζωή της Εκκλησίας δεν είναι έθιμο και συνήθεια, αλλά τρόπος και στάση ζωής. Βίωμα.
Πως οι ερμητικά κλειστοί Ναοί και η αδυναμία συμμετοχής στην ζωή της Εκκλησίας τον οδηγεί σε πνευματική ατροφία, με κίνδυνο την διατάραξη της ισορροπίας του. Πως Χριστούγεννα χωρίς Χριστό δεν νοούνται. Να χαρίζει, τέλος, ως Ποιμήν ο Ίδιος, σύνεση, φωτισμό και σοφία στους Ποιμένες της Εκκλησίας μας.
Να ίστανται «επί την λυχνίαν» δια να «λάμπει πάσι τοις εν τη οικία». Να συνεχίζουν να οδηγούν τον λαό του Θεού στο ξέφωτο της Βασιλείας Του, στην κοινωνία της αγάπης Του και στην χαρά της ατελεύτητης δόξας Του και όχι σε ψευδοδιλλήματα και ακροβατισμούς.
Ο φετινός, αυτός, διαφορετικός εορτασμός της μνήμης του Αγίου Σπυρίδωνος ας γίνει για όλους μας, αδελφοί, ας γίνει όλη αυτή η δοκιμασία των καιρών μας, καιρός-ευκαιρία να μιμηθούμε, ακόμη περισσότερο, το φωτεινό παράδειγμα Του. Να δυναμώσουμε στην πίστη. Να αυξήσουμε την υπομονή και την καρτερικότητα. Να ανακαλύψουμε τον κρυμμένο εαυτό μας· «ένδον σκάπτε».
Να αφουγκραστούμε τον πόνο και τις ανάγκες του εμπερίστατου συνανθρώπου μας· τους αλλαλήτους στεναγμούς της καρδίας του. Να ανοίξουμε τις καρδιές μας· να γίνουμε πιο φιλάνθρωποι και ελεήμονες: στην θυσιαστική αγάπη, την ανιδιοτελή προσφορά, την χριστιανική αλληλεγγύη.
Να μείνουμε δυνατοί και ενωμένοι στην πίστη και την αγάπη, για να μπορέσουμε να ξεπεράσουμε και αυτή την κρίση· συνειδητοποιώντας πως όσο θα συνεχίζουμε να εξορίζουμε τον Θεό από την ζωή μας, τόσο η κρίση, το χάσμα, το κενό θα βαθαίνουν ακόμα περισσότερο μέσα μας και γύρω μας καθώς, τελικά, η μεγαλύτερη κρίση της ζωής είναι η κρίση της απουσίας του Θεού από την ζωή.
Καλά Χριστούγεννα.
