Γράφει ο π.Αντώνιος Χρήστου
Αξιωθήκαμε να εισέλθουμε σε ένα ακόμη νέο έτος, αυτό του 2021 μ.Χ. και αυτό είναι το πρώτο μας άρθρο σε αυτό (άσχετα που τώρα που γράφεται ακόμη βρισκόμαστε εντός του 2020). Πάντοτε λίγες μέρες πριν και λίγες μετά από την αλλαγή του χρόνου, όλοι μας λίγο πολύ, κάνουμε μία έστω πρόχειρη ανασκόπηση της χρονιάς τα παγκόσμια αλλά και τα τοπικά γεγονότα και πώς εμείς τα ζήσαμε και τα είδαμε όλα αυτά. Στη συνέχεια κάνουμε ευχές με βάση τις προσδοκίες που είχαμε και δεν εκπληρώθηκαν ή για νέες που δημιουργήθηκαν. Πάνω σε αυτά όλα θα κινηθούμε και εμείς στο πρώτο μας άρθρο, απλά σας ζητούμε εκ νέου να μας εμπιστευτείτε και να συμπροβληματιστείτε μαζί μας στις γραμμές που ακολουθούν…
Αλήθεια, τι σημαίνει -ουσιαστικά όμως- το νέο έτος, το έχουμε αναλογιστεί; Αντικειμενικά σημαίνει ότι ο πλανήτης γη μετά από 365 ή 366 μέρες (αν είναι δίσεκτο το έτος), έκανε μία πλήρη περιστροφή γύρω από τον Ηλιο! Δεν λέμε, εντυπωσιακό το φαινόμενο, αλλά αυτό γιατί πρέπει να το γιορτάζει κανείς και να λαμβάνει αξία τόσο στη ζωή του; Βεβαίως έχουμε μιλήσει και στο παρελθόν για την αξία του χρόνου και για την εκκλησιαστική του σωστική προοπτική. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η Εκκλησία μας σε κάθε έτος προσθέτει και έναν ουσιαστικό προσδιορισμό: «σωτήριο έτος», γιατί πράγματι σε κάθε χρόνο, κάθε μήνα, κάθε εβδομάδα, κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό ακόμη και κάθε δευτερόλεπτο αυτών των χρονικών διαστημάτων εντός του έτους, μικρών και μεγάλων, ανάλογα πώς τα βλέπει και τα ορίζει κανείς, είναι οι μοναδικές μας ευκαιρίες που μας αξιώνει ο Θεός για να μετανοήσουμε, όπως ο Ληστής ή ο Τελώνης ή ο Ασωτος Υιός ή η πόρνη και όλοι γενικότερα οι πρώην αμαρτωλοί που έγιναν Αγιοι. Ζητούμενο βεβαίως είναι αυτό να απλωθεί στην πνευματική μας ζωή και στο μέλλον, δείχνοντας ουσιαστικά όλοι έργα μετανοίας. Σαν τους πατέρες της Εκκλησίας μας⸱ και λόγω της εορτής των Θεοφανείων (Κυριακή πριν τα Φώτα, της Εορτής των Θεοφανείων αλλά και της Κυριακής μετά τα Φώτα) δεν είναι τυχαίο που διαβάζονται τα αναγνώσματα εκείνα που μιλούν για το κήρυγμα του Βαπτιστού Ιωάννου συμπεριλαμβανομένης και της αρχής του κηρύγματος του ίδιου του Κυρίου, που μιλούν με το γνωστό «Μετανοείτε⸱ ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 4, 17). Αυτό είναι το ζητούμενο και ο στόχος κάθε συνειδητού Χριστιανού, να προχωρούμε πνευματικά με την καλλιέργεια των αρετών, αφού προηγουμένως έχουμε απαλλαγεί από πάθη και αμαρτίες που μας κρατούσαν στάσιμους ή ακόμη και μας πήγαιναν πίσω και ουσιαστικά αφήνουμε τον χρόνο να φεύγει πνευματικά ανεκμετάλλευτος.
Οι περισσότεροι αξιολογούν τον χρόνο με βάση τις προσδοκίες τους και το τι τους χάρισε και τι τους στέρησε το χρονικό διάστημα των 365 ημερών που πέρασε, και του νέου έτους που ήδη τα πρώτα εικοσιτετράωρα ξεκινούν να εκτυλίσσονται μπροστά μας. Το πρίσμα βέβαια που χρησιμοποιεί κανείς είναι υποκειμενικό και διαφορετικό, ανάλογα με την οπτική γωνία ή την «παρωπίδα» που τον χαρακτηρίζει και με την οποία κοιτάζει τον χρόνο. Αλλιώς τον αξιολογούν οικονομικά, αλλιώς με θέμα την υγεία, αλλιώς με βάση το προσωπικό συμφέρον, αλλιώς με βάση το κοινό καλό, αλλιώς με βάση την πνευματική-εκκλησιαστική ζωή, αλλιώς με βάση τον αθλητισμό κ.λπ.
Το σίγουρο είναι ότι αν όχι όλοι, οι περισσότεροι συγκλίνουν ότι η χρονιά του 2020 που πέρασε, ήταν από τις χειρότερες λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού και όσων ανατροπών έφερε σε όλους μας αυτό στις ζωές μας (θάνατοι, διασωληνωμένοι, ασθενείς με συμπτώματα που νοσηλεύτηκαν, οικονομική καταστροφή από τα lockdown, γενικός αναβρασμός). Και όμως ακόμη και εδώ κάποιοι πλούτισαν (ιδιοκτήτες σούπερ μάρκετ, όσοι παράγουν μάσκες, αντισηπτικά και εμβόλια κ.ά.) και αναδείχθηκε όλη αυτή η κρίση σε μία μεγάλη ευκαιρία γι’ αυτούς.
Μέσα σε αυτό τον κοινωνικό αναβρασμό και την αβεβαιότητα, έρχεται ο χρόνος να αλλάξει ξανά και ο κάθε ένας ψάχνει αρχικά με ευχές να βελτιώσει και να αλλάξει κάτι. Οι ευχές και οι προσδοκίες είναι για τον νέο χρόνο, όπως λέει και το άρθρο μας, όμως ουσιαστικά είναι με δεδομένα του παλιού χρόνου που δεν εκπληρώθηκαν. Εδώ έρχεται η Εκκλησία να κάνει πάλι την ανατροπή, καθώς αιώνες τώρα ζητά με τον πνευματικό αγώνα να βγει ο νέος αναγεννημένος πνευματικά άνθρωπος που περνά από την κάθαρση στον φωτισμό και τη θέωση, δηλαδή την αγιότητα και πλέον οι ευχές-προσευχές είναι του εν Χριστώ αναγεννημένου ανθρώπου και όχι του παλαιού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δηλαδή τα κριτήρια των πνευματικών ανθρώπων και λόγω της πλήρωσης της χάρης Του Θεού και της καλής αλλοίωσης, τα αισθητήριά τους λεπταίνουν και γίνονται πιο πνευματικά, πιο θεόπνευστα και θεοκεντρικά. Ο παλαιός άνθρωπος λόγω του εγωισμού έχει τον ευατό του στο κέντρο, ενώ ο πνευματικός άνθρωπος έχει τον Χριστό, τον ίδιο τον Θεό και το εμείς, δηλαδή τις ορατές εικόνες Του, όλους τους ανθρώπους, αφού πλατύνεται η καρδιά του να χωρέσουν όλοι!
Γι’ αυτό έχουν αξία οι ευχές και οι προσευχές τέτοιων ανθρώπων, που ουσιαστικά μας κρατάνε ακόμη σε όλο τον πλανήτη. Ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος νομίζει ότι ο πλανήτης εξαρτάται και κυβερνάται από τον ίδιο, του είναι αδιανόητο ότι ο Θεός δεν είναι μόνο δημιουργός αλλά και συντηρητής και κυβερνήτης του κόσμου. Αυτά που λέει ο Χριστός στην επί του Ορους Ομιλία, ότι ακόμη και οι τρίχες της κεφαλής μας είναι μετρημένες και ότι ένα φύλλο από δέντρο δεν πέφτει χωρίς να είναι θέλημα Του Θεού, φέρνουν το λιγότερο ειρωνικό γέλιο σε όλους αυτούς που έχουν μάθει, όπως λέει και ο λαός μας, «να υπολογίζουν χωρίς τον ξενοδόχο». Αλλά έτσι γίνεται πάντα, οι σαμπάνιες που ρέουν άφθονες σε κάθε αλλαγή του χρόνου έχουν “φελλούς” και αυτοί πάντα κάνουν “θόρυβο” και πάντα “επιπλέουν”, αλλά δεν έχουν ουσιαστική σχέση με το περιεχόμενο, διότι αυτό έχει την αξία…!
Κλείνοντας το άρθρο μας, το πρώτο όπως είπαμε για το νέο έτος, αυτό θα ευχηθούμε σε όλους σας και ας ελπίσουμε να μας αξιώσει ο Κύριος για τον εαυτό μας, οι ευχές που θα πούμε και θα λάβουμε αυτό τον καιρό να είναι ουσιαστικές και σωτήριες για εμάς και όχι τετριμμένες, που στην εφαρμογή τους μας απομακρύνουν από το θέλημα Του Θεού. Ολοι εύχονται συνήθως για υγεία, ειρήνη και αγάπη, αλλά την ώρα που τα λένε αυτά τρώνε, πίνουν και καπνίζουν ανθυγιεινά, τσακώνονται με τους άλλους για μια θέση πάρκινγκ και δεν αγαπάνε κανέναν, μόνο τον εαυτό τους. Αντιλαμβανόμαστε ότι μόνο με ευχές τα πράγματα δεν αλλάζουν, μόνο με πραγματική μετάνοια μπορούμε… δηλαδή 180 μοίρες αλλαγή πορείας! Την εύχομαι σε όλους, ευχηθείτε και εσείς για εμάς…! Αμήν!
