Γράφει ο μητροπολίτης Βρυούλων Παντελεήμων
Μέσα στο πολύφωτο στερέωμα της Εκκλησίας, ξεχωριστή θέση έχουν οι Νεομάρτυρες,οι οποίοι στη μακρά ασελινη νύχτα, αναδείχθηκαν τα έμψυχα λυχνάρια που φώτισαν αφυπνιστικά τη ζωή του ‘Εθνους.
Η σκληρή διαπίστωση των ημερών που ζούμε, όπου ο Ελληνισμός κυρίως της Μητροπολιτικής Ελλάδας, κατέθεσε όλες τις ψυχικές και σωματικές του δυνάμεις, ξέχασε τους στόχους του και περιορίστηκε μόνο στην απλή επιβίωση του, διαπίστωση, που λόγω της πανδημίας έγινε ακόμη πιο έντονη στις νέες γενιές, με οδήγησε στην απόφαση, να ασχοληθώ με τους Νεομάρτυρες.
Θα ήθελα να σκύψουμε με σεβασμό και ευλάβεια στο νέφος των Νεομαρτύρων,στις άγιες μορφές τους,προσπαθώντας να μάθουμε τη θαυμαστή πολιτεία τους και τους αγώνες τους, «προς τις αρχές και εξουσίες του σκότους «και ιδιαίτερα τα φρικτά τους μαρτυρία.
Οι νεομάρτυρες, δεν ήταν μόνο κληρικοί,αλλά,γυναίκες και άντρες, νέοι και γέροι, κληρικοί όλων των βαθμίδων,άνθρωποι απλοί,αλλά και διανοούμενοι,άνθρωποι με καρδιά και τόλμη, θάρρος και αποφασιστικότητα, που ορκίζονταν «για του Χριστού την πίστη την Αγία».
Με το μαρτύριό τους και με το αίμα τους, δεν ευαρεστησαν μόνον τον Θεό, αλλά παρηγόρησαν τους εν θλίψει αδελφούς και εχαροποίησαν την Εκκλησία, πού στερεώθηκε περισσότερο με το αίμα τους. Γιατί το μαρτύριο,είναι αποτέλεσμα της αγάπης του μάρτυρα προς τον Θεό και τους ανθρώπους. Μόνο η αγάπη μπορεί να οδηγήσει στο μαρτύριο. Πολύ σωστά χαρακτηρίζουν οι ιστορικοί τις σελίδες της ζωής των Νεομαρτύρων, ως τις πλέον συγκινητικές και ηρωικές.
Όταν αυτός που θέλει να βλάψει ένα λαό, συγκεντρώνει όλη την καταπίεση του στη συνείδησή του λαού. Όταν η μανία του συγκεντρώνεται, στο πως θα ξεριζώσει από την καρδιά του λαού τη χριστιανική πίστη, γνωρίζει πολύ καλά,ότι κατόρθωσε να κατακτήσει την καρδιά αυτού του Λαού.
Όμως εμείς, σαν λαός, έχουμε αντοχή ψυχής στις αντιξοότητες, που δεν κάμπτεται στις δοκιμασίες και τα εμπόδια. Όλα τα υπερπηδά και βγαίνει νικήτρια η ψυχή του λαού μας, με τη βοήθεια πάντα Του Θεού.
Κανένας λαός δεν έχυσε τόσο αίμα για την πίστη του Χριστού, όσο ο δικός μας λαός μέχρι σήμερα. Και ενώ θα έπρεπε να είναι το μεγαλύτερο καύχημα μας η Εκκλησία, σήμερα την καταφρονούμε. Ντρεπόμαστε να μιλάμε για αυτήν και δεν ντρεπόμαστε για τις πιο σιχαμερές παραλυσίες, που δυστυχώς ζούμε καθημερινά.
Φτάσαμε μάλιστα να θεωρούμε, ανόητους και μικρόμυαλους, αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους για την πίστη τους, υπονοώντας τους Νεομάρτυρες, που αντί να χαρούν τα νιάτα τους, προτίμησαν να θυσιαστούν για κάποιες (φαντασίες) που τις λένε, Αθάνατη ζωή και Βασιλεία των Ουρανών.
Δυστυχώς στις μέρες μας μερικοί άσχετοι προς την πίστη και την παράδοση του λαού μας, περιπαιζουν αυτούς που θυσιάστηκαν για την πίστη του Χριστού και που πολέμησαν όπως πάντα με τη σημαία που έχει πάνω της Τον Σταύρο.
Η Εκκλησία, όσο και αν την αμφισβητούν μεθοδευμένα, είχε και θα έχει, τη μεγαλύτερη Εθνική, πολιτιστική,εκπαιδευτική και κοινωνική προσφορά στο Γένος μας.
Αδερφοί μου
Οι Νεομάρτυρες, είναι ανάγκη να γίνουν πρότυπα προς μίμηση στην εποχή μας, που έχασε τον προσανατολισμό της, που είναι γεμάτη άγχος και παραλογισμούς, που οδηγούν σε τρέλα, γιατί, θέλει να στερήσει από τον άνθρωπο, την ελευθερία που μας χάρισε ο Θεός. Χωρίς Θεό,μπορεί ο διάβολος να ενεργεί ανενόχλητος, υποσχόμενος μία νέα ζωή ευδαιμονίας. Ο θεός για τον διάβολο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στα σχέδιά του.
Ξεχνάμε δυστυχώς σήμερα,ότι, πράγματα που τα θεωρούμε αυτονόητα, κερδήθηκαν με μεγάλες θυσίες. Αμέτρητα τα πλήθη των πιστών, που έδωσαν τη ζωή τους,αρνούμενα να προδώσουν ότι ο
Κύριος και οι Απόστολοι τους παρέδωσαν.
Υπήρξαν και αρνητές της πίστης, που σε κάποια δύσκολη στιγμή της ζωής τους, αναγκάστηκαν να αλλαξοπιστήσουν. Για την πράξη τους αυτή όμως δεν άντεξαν. Μετανόησαν! Ζήτησαν συγχώρεση από τον Θεό και μαρτύρησαν!
Ευχαριστώ τον Άγιο Θεό, που την μικρή,Ιστορική και Μαρτυρική Μητρόπολη των Βρυούλων,στην Ερυθραία της Μικράς Ασίας, ευλογούν και προστατεύουν, εκτός από την Παναγία των Βρυούλων, δύο γνωστοί Νεομάρτυρες ο Νεκτάριος ο Βουρλιώτης 22 χρόνων και ο Μιχαήλ ο Βουρλιώτης 18 χρονών,παλικάρια που έδωσαν τη ζωή τους για το Χριστό.
Τους παρακαλώ να πρεσβεύουν στο Θεό και την Παναγία για όλους μας, αλλά και για αυτούς, που έμειναν τα οστά τους στην Μικρά Ασία.
