«Ο δε καρπός του Πνεύματoς εστίν χαρά» (Προς Γαλάτας ε΄, 22)
1. Ο Θεός δίνει ή στερεί τις χαρές της ζωής
Ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια ολοκλήρου του βίου του ποθεί τη χαρά. Ο Θεός κάνει τις χαρές της ζωής στοιχείο των επαγγελιών Του, τις περιλαμβάνει στις υποσχέσεις Του, όπως φαίνεται στην περίπτωση του εκλεκτού λαού. Ο Μωυσής εξαγγέλλει τις υποσχέσεις του Θεού προς τον ισραηλιτικό λαό (Δευτερονομίου κη΄, 1-8). Ομοίως, αργότερα και ο προφήτης Ιερεμίας εξαγγέλλει τις υποσχέσεις του Θεού, ευρισκόμενος στη φυλακή (588 π. Χ.), προς τους Ισραηλίτες για τη γη της επαγγελίας, μετά την απελευθέρωσή της από την κατάκτηση και ερήμωσή της, που επέφεραν σ’ αυτή οι Βαβυλώνιοι (Ιερεμίου μ΄, 10-13)
2. Οι χαρές της ζωής
Η Αγία Γραφή καταγράφει μερικές, τις κορυφαίες, χαρές της ζωής, που κάνουν τον άνθρωπο ευτυχισμένο. Οι προσωπικές, όπως η χαρά από την συζυγική αγάπη (Εκκλησιαστού θ΄, 9), η χαρά από τους καρπούς της εργασίας (Εκκλησιαστού η΄, 22), η χαρά από την απόλαυση της τροφής και της μικρής διασκεδάσεως (Εκκλησιαστού β΄, 24), η χαρά της γονιμότητος. Η προφήτης Άννα, η μητέρα του προφήτου Σαμουήλ, επειδή ήταν στείρα, όταν γέννησε τον Σαμουήλ ύμνησε τον Θεό για τη χαρά που της έδωσε (Α΄ Βασιλειών β΄, 1). Χαρά επίσης δίνουν τα συνετά τέκνα στους γονείς τους (Παροιμιών ι΄, 1). Μία άλλη χαρά είναι και η επιστροφή των αιχμαλώτων όπως την αναφέρει ο 125ος Ψαλμός. Η χαρά είναι παράγοντας υγείας, φάρμακο ζωής (Παροιμιών ιζ΄, 22). Εκτός από τις χαρές, είτε τις προσωπικές είτε τις κοινοτικές (συλλογικές), ο Θεός προσφέρει ακόμη μεγαλύτερες χαρές που προέρχονται από την πιστή εφαρμογή των εντολών Του και την πιστότητά μας στην σχέση μας μαζί Του, όπως η χαρά από την κοινή λατρεία του Θεού. Στη λατρεία του Θεού, ο άνθρωπος χαίρεται, όταν αινεί τον Κύριο που τον θεωρεί κυβερνήτη της ζωής του (Ψαλμού ρν΄, 1-2).
3. Η χαρά από την ελπίδα της απολαύσεως τών μελλόντων αγαθών
Στην κορυφή των χαρών που θα γευθούν οι πιστοί είναι η χαρά ότι «πάντοτε συν Κυρίω εσόμεθα» (Προς Θεσσαλονικείς Α΄, δ΄, 17). Είναι η χαρά της παρουσίας του Θεού ανάμεσά μας με δύο τρόπους· του πρώτου με την σάρκωσι και του δευτέρου με την ένδοξη εμφάνισή Του. Τα προφητικά κείμενα αναφέρονται σ’ αυτή τη χαρά, την οποία υποσχέθηκε ο Κύριος στους μαθητές Του, ότι κανείς δεν θα μπορέσει ούτε να τους την αφαιρέσει ούτε να τους την στερήσει (Ιωάννου ιστ΄, 22).
4. Η χαρά για τον Λυτρωτή
Στην ιστορία της σωτηρίας του ανθρώπου, η αναγγελία της ελεύσεως του Σωτήρα δημιουργεί ατμόσφαιρα χαράς. Ο Άγγελος αναγγέλλει ότι η γέννηση του Προδρόμου του Λυτρωτού Ιησού, θα γίνει αφορμή χαράς γι’ αυτόν και για πολλούς άλλους (Λουκά α΄, 14). Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής σκιρτά από αγαλλίαση στα σπλάγχνα της μητέρας του Ελισάβετ, όταν την επισκέπτεται η Παρθένος Μαρία (Λουκά α΄, 41). Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ προσφώνησε την Παρθένο Μαρία, όταν ευαγγελίσθηκε σ’ αυτή τη σάρκωση του Υιού του Θεού μ’ ένα χαιρετισμό «Χαίρε, Κεχαριτωμένη» (Λουκά α΄, 28). Και η Παρθένος Μαρία υμνεί με χαρά και ταπείνωση τον Κύριο που έγινε υιός της για να σώσει τους ταπεινούς (Λουκά α΄, 46-55).
Η γέννηση του Κυρίου αποτελεί μεγάλη χαρά για τους αγγέλους που την αναγγέλλουν και για τον λαό που έρχεται να σώσει (Λουκά β΄, 10.13). Ο Χριστός γέμισε χαρά τον Βαπτιστή Ιωάννη (Ιωάννου γ΄, 29). Η παρουσία του Χριστού έδιδε χαρά στους μαθητές Του που δεν τους επέτρεπε να νηστεύουν (Λουκά ε΄, 33-35). Ο Κύριος υπόσχεται στους μαθητές Του ότι θα χαρούν κατά την ημέρα της ενδόξου παρουσίας Του, εάν ζήσουν κατά τις εντολές Του και αγωνισθούν να αποκτήσουν τις αρετές. Με μία ωραία παραβολή, ο Κύριος αναφέρθηκε στη χαρά που αισθάνεται εκείνος που «πωλεί άπαντα για να αγοράσει τον αγρό με τον κρυμμένο θησαυρό» (Ματθαίου ιγ΄, 44). Ο Κύριος μάς υπέδειξε να χαιρόμαστε για τη σωτηρία των αδελφών μας (Λουκά ιε΄, 32)
5. Η χαρά για την δωρεά του Αγίου Πνεύματος
Με τον σταυρικό θάνατό Του ο Κύριος πηγαίνει στον Πατέρα. Εξηγεί στους μαθητές Του τον σκοπό του θανάτου Του για να χαρούν (Ιωάννου ιδ΄, 28). Και συμπλήρωσε: «Εγώ όμως σας λέγω την αλήθεια. Σας συμφέρει εγώ να φύγω, διότι εάν δεν πεθάνω επί του σταυρού και δεν φύγω, ο Παράκλητος δεν θα έλθει σε σας. Εάν όμως προσφέρω την εξιλαστήρια θυσία και πορευθώ προς τον Πατέρα, θα στείλω τον Παράκλητο σε σας (Ιωάννου ιστ΄, 7).
6. Η χαρά των Μαθητών
Οι Μαθητές χάρηκαν όταν είδαν τον αναστάντα Κύριο (Λουκά κ΄, 20) καθώς χάρηκαν και όταν ανελήφθη ο Κύριος (Λουκά κδ΄, 52). Το Ευαγγέλιο έφερε τον καρπό του. Όσοι πιστεύουν στον Ιησού κατέχουν την πληρότητα της χαράς. Αυτή η χαρά που είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος προέρχεται·από την κοινωνία των αδελφών και την άσκηση των αρετών. Από την ακατάπαυστη προσευχή και ευχαριστία τους. Από την ελπίδα στον Θεό που την ζωογονεί η προσευχή. Από την πίστη στον Θεό.
7. Η χαρά από την κοινωνία των παθημάτων του Ιησού Χριστού, αποτελεί πρόγευση της χαράς, που θα προξενήσει η αποκάλυψη του Ενδόξου Κυρίου. Αυτό το φρόνημα εκφράζει ο Απόστολος Παύλος «Λογίζομαι γαρ ότι ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς» (Προς Ρωμαίους η΄, 18) αλλά και ο Απόστολος Πέτρος (Α΄ Πέτρου δ΄, 13).
8. Το πλήρωμα της χαράς
Την ολοκλήρωση της χαράς των πιστών περιγράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης προς παρηγοριά και στήριγμά τους στο όραμά του με τους γάμους του Αρνίου με την εκλεκτή και ένδοξη νύμφη: Ας χαιρόμαστε και ας αναγαλλιάσουμε και ας δώσουμε την δόξα σ’ Αυτόν, διότι ήλθε η ώρα του γάμου του Αρνίου, του ουράνιου Νυμφίου και η πνευματική νύμφη, η Εκκλησία, έχει ετοιμάσει τον εαυτό της. Και της δόθηκε από τον Θεό λαμπερή στολή από καθάριο βύσσινο, που συμβολίζει την βασιλική της χάρη και αγιότητα και όπου το βύσσινο ένδυμα είναι οι αρετές των αγίων της θριαμβεύουσας Εκκλησίας, της αιώνιας νύμφης του Χριστού. Και μου είπε ο άγγελος: Γράψε· Μακάριοι είναι οι προσκεκλημένοι στο βασιλικό δείπνο του γάμου του Αρνίου, οι οποίοι θα μετέχουν της αιώνιας χαράς και μακαριότητος. Και μου είπε ακόμη, αυτοί οι λόγοι που βεβαιώνουν την ατελείωτη μακαριότητα των πιστών μετά του Χριστού, είναι αληθινοί, λόγοι αυτού του Θεού( Αποκαλύψεως ιθ΄, 7-9).
