Με αφορμή τα φαινόμενα αναρχίας στους κόλπους της Εκκλησίας
Πού οδηγεί τελικά η δαιμονοποίηση του κορωνοϊού;
Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα
Ομότιμου Καθηγητή Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης
Για την πανδημία του κορωνοϊού πάλι σήμερα ο λόγος. Έχουμε κατ’ επανάληψη ασχοληθεί με το ζήτημα της πανδημίας σε σειρά άρθρων μας από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής της. Σχολιάσαμε τόσο τα μέτρα που κατά καιρούς ελήφθησαν από την Πολιτεία σε βάρος της Εκκλησίας, όσο και την στάση της τελευταίας έναντι των αποφάσεων της Πολιτείας. Μιλήσαμε επίσης διεξοδικά για τις διάφορες απόψεις, που υποστηρίζονται σε σχέση με την προέλευση του κορωνοϊού και σταθήκαμε στις δύο βασικότερες από αυτές που συντηρούν σήμερα το κίνημα των αντιεμβολιαστών: τις συνωμοσιολογικές και τις δαιμονολογικές θεωρίες. Θα αφήσουμε εδώ στην άκρη τις θεωρίες συνωμοσίας.
Όχι, διότι έπαψαν να τροφοδοτούν τον αρνητισμό έναντι του εμβολίου μιας μεγάλης μερίδας των πολιτών, αλλά διότι υπερκεράσθηκαν εσχάτως από την δαιμονολογική προσέγγιση του προβλήματος εκ μέρους αρκετών πιστών και ουκ ολίγων κληρικών και μοναχών ή μοναζουσών. Όλοι αυτοί αρνούνται να εμβολιαστούν με την βασική αιτιολογία ότι ο κορωνοϊός είναι δημιούργημα του Σατανά και τα εμβόλια επιδιώκουν να μεταμορφώσουν τους ανθρώπους σεόντα προορισμένα να εξελιχθούν και να γίνουν εικόνες αυτού.
Γι’ αυτό τους βλέπουμε να κατεβαίνουν στις διάφορες συγκεντρώσεις των αντιεμβολιαστών με Σημαίες. Λάβαρα, Σταυρούς, Εικόνες, κομποσχοίνια και άλλα συναφή. Ακροδεξιός πολιτικός ακτιβισμός σε αγαστή σύμπνοια με την θρησκοληψία! Είναι τα στοιχεία που εμποδίζουν τον ορθό λόγο να κάνει σοβαρό διάλογο με καλόπιστους ανθρώπους, για να αναδειχθεί το σημερινό πρόβλημα της επικίνδυνης πανδημίας, το οποίο βιώνει με ιδιαίτερη ένταση για 3ο συνεχόμενο έτος ολόκληρος ο πλανήτης, ώστε να αναζητηθούν μέσα από αυτόν οι ενδεδειγμένες λύσεις του σε ορθολογική βαση. Παρ’ όλα αυτά, παίρνοντας αφορμή από τα ανησυχητικά φαινόμενα της αναρχίας που εκδηλώνονται αυτή την περίοδο στους κόλπους της Έλληνο-Ορθόδοξης Εκκλησίας από πολλούς πιστούς και ορισμένους κληρικούς(μολονότι η Διαρκής Ιερά Σύνοδος έχει ταχθεί ανεπιφύλακτα με σχετικές αποφάσεις της υπέρ της ανάγκης του εμβολιασμού όλων ανεξαιρέτως των πολιτών, λαϊκών και κληρικών) θα επιχειρήσουμε να βρούμε ένα «μονοπάτι» επικοινωνίας με τους δαιμονολόγους αντιεμβολιαστές, για να δούμε, κατά πόσον οι απόψεις τους δοξάζουν ή βλασφημούν τελικά το όνομα του Θεού.
Είναι βεβαίως γνωστό σε όλους ότι ηπανδημία του κορωνοϊού δεν είναι η πρώτη ούτε φαίνεται να είναι η τελευταία από τις επιδημίες που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα στο μακρύ οδοιπορικό της μέχρι σήμερα. Κάθε μία από αυτές τις επιδημίες δοκίμασε σκληρά τους ανθρώπους της εποχής, που την υπέστησαν. Άφησε πίσω της πολλούς νεκρούς, πόνους και δάκρυα. Το ίδιο συμβαίνει και με την επιδημία που ζούμε σήμερα. Ας πιάσουμε λοιπόν τώρα τον «σφιγμό» του προβλήματος και ας θέσουμε εδώ ευθέως το ερώτημα: Ποιός και για ποιό λόγο στέλνει όλες αυτές τις δοκιμασίες στους ανθρώπους; Ο Σατανάς ή ο Θεός;
Πριν βιασθούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, ας ρίξουμε μια ματιά σε όσα συνέβησαν στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά και αργότερα στην εποχή της Καινής Διαθήκης: Στον κατακλυσμό, που έπνιξε όλους τους βυθισμένους στην αμαρτία ανθρώπους. Στην φωτιά που κατέκαυσε την κοιτίδα της διαστροφής και της διαφθοράς, τα Σόδομα και τα Γόμμορα. Στους σεισμούς και στους καταποντισμούς. Στους λιμούς και στους λοιμούς, σαν τον σημερινό του κορωνοϊού. Και ας προσπαθήσουμε να τα συνδέσουμε όλα αυτά με όσα προλέγει ο Ιωάννης ο Θεολόγος στην Αποκάλυψή του, ο οποίοςμας μιλάει για πολλές τέτοιες δοκιμασίες που θα γνωρίσει στο μέλλον η ανθρωπότητα και αποτελούν την προαναγγελία της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου.
Τίνος λοιπόν έργο είναι όλα αυτά τα δεινά; Του Σατανά ή του Θεού; Ο Σατανάς δεν είναι βέβαια αμέτοχος όλων αυτών των δοκιμασιών της ανθρωπότητας. Τις προετοιμάζει αιχμαλωτίζοντας τους ανθρώπους στα θελήματά του. Δεν τις προκαλεί όμως αυτός. Δεν είναι ο αποστολέας τους. Το γεγονός ότι όλη η ζωή του πιστού είναι μια διαρκής πάλη απέναντι στα έργα του Σατανά και κατ’ εξοχήν απέναντι στην αμαρτία δεν ταυτοποιεί τις δοκιμασίες με τον Σατανά ως δημιουργό τους.
Όλες οι δοκιμασίες εκπορεύονται από τον Θεό και έχουν ως γενεσιουργό αιτία την αμαρτία. Σε μια κοινωνία απρόσβλητη από την αμαρτία, όπως είναι π.χ. η κοινωνία των Αγίων, ούτε ο Σατανάς έχει χώρο δράσης ούτε ο Θεός λόγο σωφρονιστικής παρέμβασης για την επάνοδο των ανθρώπων στον δρόμο των εντολών Του. Όπου η αμαρτία έχει εξαπλωθεί και έχει καταλάβει πλήρως σαν «γάγγραινα» όλο τον κοινωνικό «ιστό» που τον έχει «σαπίσει», όπως συνέβη την εποχή του κατακλυσμού και των Σοδόμων, η παρέμβαση του Θεού είναι καταλυτική, για να συντελεσθεί η κάθαρση της κοινωνίας.
Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις οι δοκιμασίες έχουν παιδευτικό χαρακτήρα. Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία θα ενεφάνιζε τον Θεό αντιφάσκοντα στην Πρόνοιά του για τους ανθρώπους. Από την μιά μεριά θα μας Τον έδειχνε στοργικό Πατέρα, δωρεοδότη της ζωής και από την άλλη ολετήρα αυτής. Οι δοκιμασίες μάς βοηθούν να συνειδητοποιήσουμε την μηδαμινότητά μας απέναντι στα τιποτένια που καταδυναστεύουν κάθε φορά την ζωή μας. Πόσο τραγική είναι η διαπίστωση να βλέπουμε ότι ο πανίσχυρος στον κόσμο άνθρωπος, που τα μπορεί όλα φτάνοντας ακόμη και στο φεγγάρι ή σε πιο μακρυνούς πλανήτες, για να τους εξερευνήσει, δεν καταφέρνει να απαλλαγεί από την θανατηφόρο αιχμαλωσία του σε ένα μικροσωματίδι της ύλης, αόρατο δια γυμνού οφθαλμού, όπως είναι ο κορωνοϊός.
Είναι αυτό το μικροσωματίδιο της ύλης, ο «Δαβίδ» της δημιουργίας, που αντιπαρατίθεται σε εμάς τους «Γολιάθ», τους «γίγαντες» του κόσμου και μάς νικάει τελικά προσδιορίζοντας όχι μόνο την ποιότητα, αλλά και το μήκος του ορίζοντα της ζωής μας. Με την δοκιμασία του κορωνοϊού, όπως και με κάθε άλλη δοκιμασία, θέλει ο Θεός να μας βοηθήσει νααφυπνισθούμε από τον λήθαργο της αμαρτίας και να αφιππεύσουμε από το άρμα τις αλαζονείας και της έπαρσης που προβάλλει σήμερα πολύ χαρακτηριστικά την εικόνα τουαποκομμένου από τον Θεό ανθρώπου της σημερινής κοινωνίας.
Με αυτά τα δεδομένα τίθεται τώρα εδώτο ερώτημα, έναντι ποίου αντιστέκονται οι διαμονολογούντες πιστοί και κληρικοί, όταν κατέρχονται σε διαδηλώσεις ή συγκεντρώσεις ως αρνητές του εμβολιασμού κρατώντας Σταυρούς και Εικόνες; Ποιόν πολεμούν τελικά με αυτόν τον τρόπο; Τον Σατανά ή τον Θεό; Και ποιόν καθυβρίζει τελικά ο Ιερέας ή Ιεράρχης, ο οποίος όχι μόνο προτρέπει τους πιστούς να μη εμβολιασθούν, αλλά τους απαγορεύει να προσέρχονται στην Θεία Λατρεία με μάσκες.
Και τούς εξηγεί ή αφήνει να εννοηθεί ότι όσοι εισέρχονται στους Ιερούς Ναούς, για να επιτελέσουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, έχουν εξ ορισμού την προστασία του Θεού! Συνεπώς δεν χρειάζονται την προστασία της μάσκας. Όταν όμως είναι γνωστό ότι πολλοί Ιερείς ή Αρχιερείς και ουκ ολίγοι Μοναχοί ή Μοναχέςέχουν αποβιώσει από κορωνοϊό, τίθεται το ερώτημα, τί ήσαν όλοι αυτοί; Οι καταραμένοι του Θεού που τιμωρήθηκαν με αυτόν τον τρόπο από τον Κύριο;Και πόσο εκλεκτοί του Θεού είναι όλοι εκείνοι, οι οποίοι παραμένουν στο απυρόβλητο του κορωνοϊού ή προσεβλήθησαν από αυτόν, αλλά επιβίωσαν τελικά;Δεν είναι σοβαρά αυτά τα πράγματα.
Πρέπει επομένως όλοι,όσοι δημιουργούν ή συντηρούν στους κόλπους της Εκκλησίαςτα φαινόμενα της αναρχίας ή ανυπακοής στο ζήτημα της ορθολογικής αντιμετώπισης του κορωνοϊού,να συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, πέρα από τα εμβόλια, για να διαφυλάξουμε την ζωή, το πολυτιμότερο δώρο του Θεού στους ανθρώπους, μέσα στις συνθήκες αυτής της φοβερής επιδημίας του 21ου αιώνα.Ζητούμε το έλεος του Θεού, για να επιβιώσουμε και πίστωση χρόνου, για να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε την πορεία μας στην ζωή και να την ευθυγραμμίσουμε με τις εντολές Του.Η συνήθης ευχή που ανταλλάσσουμε μεταξύ μας αυτές τις ημέρες της πανδημίας είναι μια: Να βάλει ο Θεός το Χέρι Του. Ας την συμπληρώσουμε με αυτό που λογικά της λείπει: Και εμείς το μυαλό μας.
