«Η Ιερά Μητρόπολις Σιγκαπούρης σε πείσμα των οικονομικών δυσκολιών των καιρών μας, εξακολουθεί να διατηρεί στις Ινδίες και στην Ινδονησία: 4 ορφανοτροφεία, 7 κλινικές, 1 οδοντιατρείο, 15 σχολεία όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων, και μια θεολογική σχολή. Προγράμματα σίτισης, διανομές ρούχων και τροφίμων, διάνοιξη πηγαδιών, αγορά αναπηρικών αμαξιδίων, αγορά κοπτοραπτικών μηχανών, ανέργεση σπιτιών για πολύτεκνες άστεγες οικογένειες και πολλά ακόμα προγράμματα», ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο μητροπολίτης Σιγκαπούρης και Νότιας Ασίας κ. Κωνσταντίνος στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας».
Ο κ. Κωνσταντίνος αναφέρθηκε στο μεγάλο ιεραποστολικό έργο που επιτελείται στα μητρόπολη Σιγκαπούρης, στο φανατισμό, ακόμη και διωγμό από ένα μέρος των ντόπιων κατοίκων προς τους ορθόδοξους, αλλά και στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει όποιος επιλέξει να ακολουθήσει τον Χριστό.
– Κ.τ.Ο.: Ποια η θέση που κατέχει σήμερα η Ορθοδοξία στη Σιγκαπούρη. Πείτε μας δυο λόγια για τη Μητρόπολη.
– κ. Κωνσταντίνος: Η Ιερά Μητρόπολις Σιγκαπούρης και Νοτίου Ασίας αποτελεί Μητρόπολη του Οικουμενικού Θρόνου. Έχει έδρα την Σιγκαπούρη και στην πνευματική της δικαιοδοσία υπάγονται οι χώρες από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, τις Ινδίες, το Νεπάλ, τη Σρι Λανκα, τις Μαλβίδες, την Μαλαισία την Ινδονησία μέχρι και το Ανατολικό Τιμόρ και την Ινδονησιακή Γουϊνέα. Καταλαβαίνεται πως έχουμε να κάνουμε με ένα απέραντο μωσαϊκό διαφορετικών παραδόσεων, θρησκειών και φυλών. Διαφορετικές νοοτροπίες και αντιλήψεις. Σκεφθείτε, ότι από την Σιγκαπούρη για να ταξιδέψω στις ορθόδοξες κοινότητές μας, η κοντινότερη είναι μία ώρα με το αεροπλάνο και η πιο απομακρυσμένη ξεπερνά τις δέκα ώρες πτήσης.
Με την βοήθεια και την χάρη του Θεού και την πατρική αγάπη του Οικουμενικού μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, καθημερινά προσπαθούμε να καλύψουμε τις πνευματικές ανάγκες του ποιμνίου μας. Αλλά και τις υλικές τους παράλληλα. Τα μέρη αυτά διαφημίζονται ως υπέροχοι εξωτικοί προορισμοί αλλά κρύβουν αρκετό πόνο και δυστυχία. Οι κοινωνίες είναι μοιρασμένες στους φτωχούς και στους πλούσιους. Οι πλούσιοι δεν νοιάζονται για τους φτωχούς. Τις συμπεριφορές αυτές τις υπαγορεύουν και οι τοπικές θρησκείες και παραδόσεις. Αποτέλεσμα; Οι φτωχοί να είναι αρκετές φορές στα όρια της εξαθλίωσης και να μην έχουν εύκολη πρόσβαση σε απαραίτητα και αυτονόητα πράγματα, όπως το καθαρό νερό ή υγειονομικές δομές. Είναι απαραίτητο λοιπόν, να έχουμε και τις φιλανθρωπικές μας προσπάθειες για να δείχνουμε την “έμπρακτη αγάπη” μας προς τους αδελφούς μας που βρίσκονται σε αυτή τη θέση, που εμείς δεν φανταζόμαστε και σε καμία περίπτωση δεν θα θέλαμε να είμαστε.
Η Ιερά Μητρόπολις Σιγκαπούρης σε πείσμα των οικονομικών δυσκολιών των καιρών μας, εξακολουθεί να διατηρεί στις Ινδίες και στην Ινδονησία: 4 ορφανοτροφεία, 7 κλινικές, 1 οδοντιατρείο, 15 σχολεία όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων, και μια θεολογική σχολή. Προγράμματα σίτισης, διανομές ρούχων και τροφίμων, διάνοιξη πηγαδιών, αγορά αναπηρικών αμαξιδίων, αγορά κοπτοραπτικών μηχανών, ανέργεση σπιτιών για πολύτεκνες άστεγες οικογένειες και πολλά ακόμα προγράμματα.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν ένα τεράστιο βάρος στις πλάτες μας, αφού η Μητρόπολη δεν έχει οικονομικούς πόρους και στηρίζεται μόνο στις δωρεές. Δηλαδή, στην αγάπη και στο έλεος των ανθρώπων που αγαπούν την εκκλησία και τις ιεραποστολικές μητροπόλεις. Είναι ένας καθημερινός αγώνας και άγχος. Αποζημιώνεται όμως όλη αυτή η αγωνία με το χαμόγελο των παιδιών αυτών που οι ζωές τους αλλάζουν καθημερινά προς το καλύτερο.
Στις μέρες μας το πρόβλημα εξεύρεσης πόρων γίνεται όλο και πιο δύσκολο, αφού τα τελευταία χρόνια υπάρχει σοβαρή έλλειψη εμπιστοσύνης προς τα φιλανθρωπικά ιδρύματα και προγράμματα. Είναι λογικό με όλα αυτά που έχουμε διαβάσει και ακούσει. Όμως, είναι κρίμα να μπαίνουν όλα στο ίδιο καζάνι, όπως λέει και ο σοφός λαός μας ¨μαζί με τα ξερά να καίγονται και τα χλωρά”. Αν σταματήσει η αγάπη και το έλεος του κόσμου και κλείσουμε τα ιδρύματα μας, εκατοντάδες παιδιά θα πεθάνουν στους δρόμους αφού δεν έχουν πού να πάνε, θα γίνουν βορρά εκμετάλλευσης από τους όποιους εκμεταλλευτές και δεν θα έχουν καμία ελπίδα χωρίς τα πολύτιμα εφόδια της μόρφωσης που είναι απαραίτητα για μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
– Κ.τ.Ο.: Σε ποια γλώσσα τελούνται οι Ακολουθίες;
– κ. Κωνσταντίνος: Οι Ιερές Ακολουθίες τελούνται στις τοπικές γλώσσες ανά περιοχή. Είναι σημαντικό για τους ανθρώπους να καταλαβαίνουν απόλυτα αυτά που διαβάζουν. Να προσεύχονται στον Θεό μέσα από την γλώσσα τους. Γι αυτό τον λόγο έχουμε ομάδες ανθρώπων που συνεχίζουν τις μεταφράσεις και τις διορθώσεις σε παλιότερες προσπάθειες. Το έργο των μεταφράσεων των Ιερών Ακολουθιών μας είναι μια τεράστια προσπάθεια που κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια, η οποία δεν σταματάει ποτέ. Και αυτό γιατί υπάρχει ένα σημαντικό πρόβλημα με τις Ασιατικές γλώσσες και διαλέκτους: Δεν έχουν την ακρίβεια και τον πλούτο της Ελληνικής γλώσσας. Πρέπει να βρίσκουμε τρόπους να μεταφράζουμε χωρίς να αλλοιώνουμε τίποτα από το πρωτότυπο. Καταλαβαίνετε πως αυτό είναι ένας διαρκής αγώνας, αφού ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.
– Κ.τ.Ο.: Πώς σας αντιμετωπίζει ο κόσμος που δεν ασπάζεται την Ορθοδοξία; Είναι αδιάφορος, εχθρικός;
– κ. Κωνσταντίνος: Καθημερινά αντιμετωπίζουμε όλων των ειδών τις αντιδράσεις. Από αδιαφορία έως και έντονο φανατισμό και διωγμό. Είναι όμως λογικό. Οι Χριστιανοί στην Νότιο Ασία είμαστε μια ελάχιστη μειοψηφία σε σχέση με τους πληθυσμούς των χωρών αυτών. Οι Ορθόδοξοι είμαστε ακόμα λιγότεροι. Καταλαβαίνεται πως γι όλους αυτούς είμαστε κάτι το εντελώς ξένο. Να σας το πω διαφορετικά. Στην Χριστιανική Ελλάδα αν έρθει το παιδί σας, ένας συγγενής σας ή φίλος σας με ξυρισμένο το κεφάλι, φορώντας τα ρούχα των βουδιστών μοναχών και σας δηλώσει ότι αποφάσισε να είναι βουδιστής, πώς θα αντιδράσετε; Αν αντίστοιχα σας πει ότι ασπάσθηκε το Ισλάμ; Ποια θα είναι η δική σας στάση απέναντι του;
Καταλαβαίνετε πως τα περισσότερα από τα άτομα που επιλέγουν να γίνουν Ορθόδοξοι επιλέγουν να αποκτήσουν περισσότερα προβλήματα και εχθρούς στη ζωή τους. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που την επιλογή τους αυτή την πληρώνουν με τίμημα ακριβό, αφού οι γονείς τους τούς αποκληρώνουν, οι εργοδότες δεν τους θέλουν στις δουλειές τους, φίλοι και συγγενείς απομακρύνονται.
Γι αυτό οι ορθόδοξες κοινότητες μας είναι αξιοθαύμαστες. Έχουν πίστη και πραγματική αγάπη για τον Χριστός και την Παναγιά. Η πίστη τους έχει κόστος. Και το πληρώνουν καθημερινά.
– Κ.τ.Ο.: Ποιο είναι σήμερα το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζετε;
– κ. Κωνσταντίνος: Ζούμε σε εποχές “σύγχυσης” και “αμφισβήτησης”. Αυτό είναι το σημαντικότερο πρόβλημα γι όλους μας. Δεν εμπιστευόμαστε εύκολα. Δεν χωράμε τον διπλανό μας. Παντού βλέπουμε εχθρούς. Δεν έχουμε αρχές και ηθικούς κανόνες. Δεν ξεχωρίζουμε τι είναι το καλό και τι το κακό. Και στα μέρη που ζω οι συνθήκες δεν είναι διαφορετικές. Οι κοινωνίες στην Νότιο Ασία δεν έχουν χριστιανική παράδοση. Βλέπουν με καχυποψία και προκατάληψη οτιδήποτε ξένο προς την δικά τους ήθη και έθιμα. Οτιδήποτε χριστιανικό κουβαλάει μια αρνητική χροιά που συνοδεύεται και με την ταμπέλα του ξενόφερτου που προσπαθεί να αλλοιώσει την παραδοσιακή εικόνα των λαών στα μέρη αυτά. Δεν ξέρουν τι είναι ο Χριστός. Δεν αντέχουν τον Χριστό. Θέλει κόπο και τεράστια επιμονή από την πλευρά μας για να κατανοήσουν πως ο Χριστός είναι η Αγάπη και η Ανάσταση.
Το γεγονός αυτό επιφέρει μεγάλες αντιδράσεις και προβλήματα σε εμάς. Δεν είναι λίγες οι φορές που μπαίνεις στο ταξί και επειδή σε βλέπουν ξένο και όχι Ασιάτη, σε ρωτούν αν είσαι τουρίστας. Στο άκουσμα της απάντησης ότι μένω στην χώρα αυτή, η αντίδραση είναι σχεδόν η ίδια: Σε κοιτούν περίεργα και σου απαντούν. “Να πάτε στις χώρες σας! Είστε εδώ και δεν μας αφήνετε να έχουμε εμείς τις καλές δουλειές.” Βιώνουμε μια τεράστια εσωτερικότητα των λαών αυτών που έχει να κάνει και μια γενικότερη αναστάτωση των κοινωνιών.
Την ίδια στιγμή, παγκοσμίως, υπάρχει έντονη η αμφισβήτηση του Θεού. Υπάρχει η υποτίμηση της Θρησκείας. Προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε το πόσο καλή είναι η πίστη και η αγάπη στο Θεό. Αγνοούν τον Θεό, χτίζουν μια ζωή μόνο στο “εγώ” τους και όταν τα αδιέξοδα χτυπούν στην ζωή τους, τρελαίνονται. Απελπίζονται. Ζητούν λύσεις σε ψυχολόγους αλλά δεν βρίσκουν απαντήσεις. Γιατί έχουν κλειδώσει τις καρδιές τους. Είναι τραγικό, αλλά τα ποσοστά κατάθλιψης και αυτοκτονιών στην Ασία είναι τεράστια. Κυρίως στους νέους ανθρώπους. Το αναφέρω με μεγάλη στεναχώρια. Δεν βρίσκουν ελπίδα και κουράγιο να συνεχίσουν και δίνουν τέλος στη ζωή τους. Όλα αυτά γιατί μας έχουν απομακρύνει από την θρησκεία. Οι άνθρωποι που πιστεύουν είναι καλύτεροι σε όλες τις πτυχές τις ζωής τους. Έχουν χαμόγελο και στα εύκολα και στα δύσκολα. Δεν το λέω αυθαίρετα αυτό. Το διαπιστώνω καθημερινά. Βαπτίζουμε ανθρώπους και αμέσως το πρόσωπο τους αλλάζει. Φωτίζει. Λάμπουν. Σαν να είναι άλλοι άνθρωποι. Τα προβλήματα τους δεν εξαφανίζονται. Όμως έχουν μάθει και αποδεχθεί ότι η παρουσία του Θεού μπορεί να τους δώσει λύσεις και να ελπίδα. Έχουν παρηγοριά. Αυτό είναι η Εκκλησία. Και αυτό μας λείπει από τις ζωές μας. Παρηγορία.
– Κ.τ.Ο.: Μπορεί κάποιος που θέλει να διακονήσει είτε ως κληρικός είτε ως λαϊκός να έλθει στη μητρόπολη Σιγκαπούρης; Πώς αντιμετωπίζετε ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
– κ. Κωνσταντίνος: Η ερώτηση σας ακουμπάει σε ευαίσθητα σημεία για εμάς. Θα σας μιλήσω με ειλικρίνεια. Έχουμε ανάγκη ανθρώπων και βοήθειας. Υπάρχει όμως ένα τεράστιο “αλλά”. Έχει μεγάλο βαθμό δυσκολίας να έρθει κάποιος για να διακονήσει εδώ. Πρώτον, είμαστε αρκετά μακριά από την Ελλάδα. Τα αεροπορικά εισιτήρια είναι πλέον ακριβά. Δεύτερον, η αύξηση των φανατικών ομάδων σε διάφορες περιοχές δημιουργεί δυσκολίες, αφού δεν μπορείς να έχεις εγγυήσεις για την ασφάλεια των ανθρώπων που επιθυμούν να έρθουν για να βοηθήσουν. Επιπλέον, στα μέρη της Νοτίου Ασίας δεν είναι εύκολη η λήψη άδειας παραμονής για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η γραφειοκρατία και η προκατάληψη αποτελούν τροχοπέδη. Τέλος, προκύπτουν και άλλα πρακτικά ζητήματα. Π.χ. η Σιγκαπούρη είναι ένα μέρος που έχει ασφάλεια, αλλά το κόστος ζωής είναι υψηλό. Τα τελευταία χρόνια φιγουράρει πρώτη στην λίστα με τις ακριβότερες πόλεις στον κόσμο. Δεν είναι εύκολο να ζήσει κάποιος. Είναι όλα πανάκριβα.
– Κ.τ.Ο.: Ποια είναι τα άμεσα σχέδια και οι προτεραιότητές σας μέσα στο 2024;
– κ. Κωνσταντίνος: Να μας έχει ο Θεός με υγεία. Αυτό είναι βασικό. Στα μέρη μας, λόγω του τροπικού κλίματος και των συνθηκών ζωής, είναι εύκολες οι αρρώστιες και οι ταλαιπωρίες. Με την πανδημία ζήσαμε πολύ άσχημες στιγμές. Από εκεί και πέρα οι στόχοι και τα σχέδια μας δεν αλλάζουν. Η παρουσία μας εδώ είναι για στηρίξουμε τις ορθόδοξες κοινότητές μας και να προσπαθήσουμε να αναπτυχθούν πνευματικά και ουσιαστικά. Όπως ήδη αναφέραμε, αυτό δεν είναι πάντα εύκολο και εφικτό λόγω των πολιτικών καταστάσεων και της διαφορετικής παράδοσης και νοοτροπίας, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάτε το πιο σημαντικό: Η Εκκλησία είναι “το καράβι” του Χριστού και Αυτός είναι ο Καπετάνιος. Ξέρει πώς να το γλιτώσει από τις “φουρτούνες” και τις “καταιγίδες” του κόσμου τούτου. Ας έχουμε πίστη, ανοικτές καρδιές και αντοχές. Όλα τα άλλα θα τα κάνει Εκείνος. Εμείς είμαστε περαστικοί. Αυτός είναι ο Αιώνιος.
Πηγή: Κιβωτός της Ορθοδοξίας
