Του Πανοσιολογιωτάτου Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου Αρχιμ. Δαμασκηνού Λιονάκη
Τοῦτες τίς μέρες ἡ Κρήτη, τό νησί πού γέννησε τόν πρῶτο Εὐρωπαϊκό Πολιτισμό, κάτοικοι τοῦ ὁποίου παρακολούθησαν τό πρῶτο κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων τή μέρα τῆς Πεντηκοστῆς, τό νησί, πού ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος στήν γ’ περιοδεία του ἐπισκέφθηκε καί τήν Ἐκκλησία του ὀργάνωσε, τό νησί, πού ὁ Ἀπόστολος Τίτος ἐποίμανε καί τούς Δέκα Καλλινίκους Μάρτυρες, ὡς ἀπαρχές τῆ νέας πίστεως προσέφερε, τό νησί τοῦ μυθικοῦ Μίνωα, τοῦ Ὁμηρικοῦ Ἰδομενέα, τοῦ σοφοῦ Ἐπιμενίδη, τοῦ Ὀλυμπιονίκη Ἐργοτέλη, τοῦ ναύαρχου τοῦ Μ.Αλεξάνδρου Νέαρχου, τοῦ Βιτζέντου Κορνάρου καί τοῦ Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, τοῦ ἥρωα Μάρκου Δασκαλογιάννη, τοῦ δημιουργοῦ τῆς σύγχρονης Ἑλλάδας Ἐλευθερίου Βενιζέλου, τοῦ ἀνήσυχου ἀναζητητῆ Νίκου Καζαντζάκη, τό νησί τοῦ Νίκου Ξυλούρη, τοῦ Μάνου Κατράκη καί τοῦ Μάνου Χατζηδάκη, τό νησί, πού στό διάβα τῆς ἱστορίας “χίλιους καπεταναίους ἄλλαξε, κατακλυσμούς ποτέ του δέ λογάριασε, μπῆκε μέσα στά ὅλα καί τά πέρασε”, ἡ Κρήτη, ἡ μεγαλόνησος καί μεγαλώνυμος, βρίσκεται στό προσκήνιο τοῦ πανορθοδόξου, ἄν ὄχι παγχριστιανικοῦ, ἐνδιαφέροντος.
Τά νοτισμένα ἀπό τόν ἰδρώτα του καθ` ἠμέραν μόχθου καί ἁγιασμένα ἀπό τό αἷμα ἀναρίθμητων μαρτύρων τῆς πίστεως καί τῆς ἐλευθερίας χώματα, φιλοξενοῦν τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Πλῆθος ἐκπροσώπων της ἀνά τήν Οἰκουμένη Ὀρθοδοξίας ἐπισκέπτονται τούς Ναούς καί τά Μοναστήρια στήν Κίσσαμο καί τά Χανιά, τό εὐλογημένο ράσο τῶν ὁποίων σκορπίζει τήν αὔρα τῆς ὀρθόδοξης πίστης καί πνευματικότητας. Στόν μεγαλοπρεπῆ Ναό τῶν Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλου Πέτρου καί Παύλου τῶν Χανίων, μέ τήν πανορθόδοξη Λειτουργία τῆς 26ης Ἰουνίου, θά χτυπήσει ἡ καρδιά τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἡ σύγκληση τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας σίγουρα θά ἀποτελέσει σημεῖο ἀναφορᾶς γιά τούς ἱστορικούς τοῦ μέλλοντος καί θά ἀποδειχθεῖ κομβικῆς σημασίας γιά τήν ἐπί γῆς παρουσία, δράση καί μαρτυρία τῆς Ὀρθόδοξης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.
Ἄν ἀναλογιστεῖ κανείς ὅτι πὲρασαν 1229 χρόνια ἀπό τή σύγκληση τῆς Ζ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, χρόνια, πού ἐπέφεραν ριζικές γεωπολιτικές, κοινωνικές καί ἐκκλησιαστικές ἐξελίξεις καί ἀλλαγές, ἡ σύγκληση τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι άπό μόνη της ἕνα τιτὰνειο ἐπίτευγμα, πού πιστώνεται στόν Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο!
Ὁ Παναγιώτατος βιγλάτορας τῆς Ὀρθοδοξίας, μέ τόλμη, ἀποφασιστικότητα καί σύνεση ταυτόχρονα, ὑπερέβη φόβους, ἀναστολές, καχυποψίες ἤ καί “ἀδελφικές” τρικλοποδιές καί, μέσα σέ δύσκολες καί δυσχείμερες συνθῆκες, ἀνέλαβε τό ἔργο, πού ἐπιτελοῦσαν οἱ Βυζαντινοί Αὐτοκράτορες.
Τό θρόνο τῆς Βασιλεύουσας δέν περικοσμεῖ πλέον ὀ Μ. Κωνσταντῖνος πού συνεκάλεσε τήν Α’ Οίκουμενική Σύνοδο, οὔτε ὁ Μ. Θεοδόσιος, πού συνεκάλεσε τήν Β’, οὔτε ὁ Θεοδόσιος ὁ μικρός τήν Γ’, οὔτε ὁ Μαρκιανός καί ἡ Πουλχερία τήν Δ’, οὔτε ὁ Ἰουστινιανός ὁ Α’ τήν Ε’, οὔτε ὁ Κωνσταντίνος Πωγωνάτος τήν ΣΤ’, οὔτε ὁ Ἰουστινιανός Β’ τήν Πενθέκτην, οὔτε ὁ Κωνσταντῖνος ΣΤ’ μετά τῆς Εἰρήνης τῆς Ἀθηναῖας τήν Ζ’ Οἰκουμενική Σύνοδο….
Τό Γένος τῶν Ὀρθοδόξων, μολυσμένο ἀπό τόν ἰό τοῦ ἐθνοφυλετισμοῦ, διεσπάσθη σέ ἐθνικές Ἐκκλησίες, οἱ ὁποῖες συχνά κατέστησαν κρατικές ὑπηρεσίες καί ἑνίοτε ταυτίστηκαν μέ ἐθνικές ἐπιδιώξεις, νοθεύοντας, κατά κάποιο τρόπο, ἤ παραποιώντας τό σωτηριῶδες μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι ἡ ἐν Χριστῶ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ “καθολικοῦ” ἀνθρώπου, ὄχι τοῦ μεμερισμένου σέ ἔθνη, φυλές , γλῶσσες καί πολιτισμούς.
Οἱ κατά τόπους καί Κράτη παροικοῦσες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, παρά τήν κοινή πίστη, σταδιακά ἀποξενώθηκαν μεταξύ τους, διαφοροποιήθηκαν ὡς πρός τά μέσα καί τούς σκοπούς τους καί ἑνίοτε ἔδειξαν ἀδελφοκτόνες ἤ καί μητροκτόνες διαθέσεις…
Ἀλλά ὁ σύγχρονος, τραγικά διαιρεμένος, κατακερματισμένος καί ἀποπροσανατολισμένος κόσμος δέν συγχωρεῖ πλέον τέτοιες νοοτροπίες καί πρακτικές! Ἡ ἀνά τήν Οἰκουμένη Ὀρθοδοξία, μέ πλήρη συνείδηση τῆς ἀποστολικότητας καί καθολικότητάς Της ἐπιβάλλεται νά ἀρθεῖ πάνω ἀπό ἀνθρώπινες μικροψυχίες καί ἐπιδιώξεις, οἱ ὁποῖες, ἄν καί πάντοτε ὑπήρχαν καί θά ὑπάρχουν, Τήν ἐμποδίζουν νά ἐκπληρώσει τήν οἰκουμενική ἀποστολή Της…
Οἱ καιροί οὐ μενετοί!
Τοῦτο διείδε καί ὁ Παναγιώτατος τῆς τοῦ Κωνσταντίνου Πόλεως Πρωθιεράρχης καί Βυζαντινοῦ Αὐτοκράτορος ἀναλαβών τάξιν συνεκάλεσε τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στήν Κρήτη, στίς ἐγκαταστάσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἀκαδημίας στό Κολυμπάρι, γιά τήν ἐπιλογή τῆς ὁποίας ἡ τοπική μας Ἐκκλησία καταθέτει στό Ὠμοφόριὀ Του τίς ἀνέκφραστες λόγω εὐχαριστίες καί εὐγνωμοσύνη της…….
Πολλά τά προβλήματα, πολλές οἱ ἀπογοητεύσεις, πολλές οἱ ἀμφισβητήσεις ἀλλά καί πολλές οἱ ἐλπίδες!
Ἤταν καί εἶναι φυσικό ἡ ἐξασθένιση τοῦ θεσμοῦ τῆς Οἰκουμενικῆς Συνοδικότητας τούς τελευταίους αἰῶνες, γιά λόγους, κυρίως, ἱστορικούς καί πάντως σίγουρα ἐξωεκκλησιαστικούς, νά ἔχει ὀξύνει τίς ὅποιες καχυποψίες καί ἀντιθέσεις, χωρίς, εὐτυχώς, νά ἔχει ἀμβλύνει τήν συμφωνία στήν πατρώα Ὀρθοδοξία …
Ἀλλά, καί σ`αυτό τό σημεῖο ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δείχνει τό δρόμο: Κάθε ἀντίθεση καί διαφωνία, ἀκόμα καί ἀδελφική, ἐπιλύεται μόνο μέ προσευχή, ταπείνωση καί πνεῦμα διαλόγου καί καταλλαγῆς!
Τό πρῶτο βήμα ἔγινε!
Ἡ Ὀρθοδοξία πορεύεται στό σήμερα καί δίνει τή μαρτυρία της μέ αὐτοπεποίθηση καί αὐτεπίγνωση!
Καί τό ὄνομα τῆς Κρήτης στό ἐξής θά μνημονεύεται στίς δέλτους τῆς ἐκκλησιαστικῆς καί θύραθεν ἱστορίας δίπλα σ` αὐτό τῆς Νίκαιας, τῆς Κωνσταντινούπολης, τῆς Ἐφέσου καί τῆς Χαλκηδόνας, προσθέτοντας στούς Κρητικούς καί τήν Ἐκκλησία τους ἕνα σπάνιο προνόμιο τιμῆς, ἀλλά καί ἕνα βαρύ σταυρό εὐθύνης, τό ὁποῖο καλούμεθα ὅλοι νά ἀναλάβουμε ἀπό τά τίμια χέρια τοῦ Παναγιωτάτου τῆς Ὀρθοδοξίας Ἀρχιθύτου, τό πρωί τῆς Κυριακῆς 26ης Ἰουνίου, στόν Ἱερό Ναό τῶν Ἁγίων Πέτρου καί Παύλου Χανίων, μέ τήν ἀθρόα συμπροσευχητική παρουσία μας!
