Του π. Αντωνίου Χρήστου, εφημερίου στον Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Δικηγορικών Γλυφάδας
Πολλοί άνθρωποι, κληρικοί και λαϊκοί, λένε και γράφουν ότι ιδιαίτερα τη σύγχρονη εποχή μας τη χαρακτηρίζει μια έντονη τάση αδιαφορίας, ενίοτε και πολεμικής, για κάθε τι εκκλησιαστικό ή ό,τι έχει να κάνει άμεσα με το πρόσωπο του Χριστού μας. Η τεχνολογική πρόοδος, τα σύγχρονα επιτεύγματα της επιστήμης, ο κόσμος της παγκοσμιοποίησης, του Διαδικτύου και της ρομποτικής εξέλιξης κ.ά. μοιάζουν να απέχουν πολύ από το Ιερό Ευαγγέλιο και «τω καιρώ εκείνω…» που διαβάζουμε στους ιερούς ναούς στο σήμερα.
Η φανερή πολεμική εναντίον της Εκκλησίας, από όποια κατεύθυνση και αν προέρχεται και με όποια ένταση κι αν γίνεται (π.χ. από ολοκληρωτικά καθεστώτα, «δημοκρατικές» κυβερνήσεις μεν, αλλά με έντονα αντιχριστιανικές νομοθετικές ρυθμίσεις και εμπόδια, από ετερόδοξες διδασκαλίες μέσα από την πληθώρα των αιρέσεων, από άλλες θρησκείες με έντονα φανατικά και φονταμενταλιστικά χαρακτηριστικά ή, τέλος, από τον ίδιο τον απλό κόσμο, που σε μαζικό επίπεδο ξεριζώνει συνειδητά και ασυνείδητα τις χριστιανικές του καταβολές), σίγουρα είναι ένα γεγονός που η ίδια το απεύχεται, αλλά από την άλλη δεν τη φοβίζει και δεν την προβληματίζει ιδιαίτερα.
Γιατί; Γιατί μέσα από τα παραπάνω αυτά, εχθρικά περιβάλλοντα, από την εποχή ήδη του Χριστού και των Αποστόλων Του έως τους μάρτυρες και ομολογητές της πίστεως στις μέρες μας, πλούτισε (με την πνευματική έννοια), δυνάμωσε και εξαπλώθηκε ραγδαία (αντί να μειωθεί) η Εκκλησία μας. Με σαφήνεια μας διαβεβαίωσε στον τελευταίο στίχο το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο: «…και ιδού εγώ μεθ᾿ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος. Αμήν» (Ματθ. 28,20)!
Άλλωστε και διά του αίματος των μαρτύρων διαδόθηκε και εξαπλώθηκε η Εκκλησία, παρά τις αντίθετες προσδοκίες των ποικίλων διωκτών της, που πίστευαν ότι θα ξεμπέρδευαν με τον Χριστιανισμό και τον Χριστό μια για πάντα. Ο Χριστός είναι σαφής και είχε προειδοποιήσει όλους όσοι ήθελαν να Τον ακολουθήσουν και να είναι γνήσιοι μαθητές Του: «Αποσυναγώγους ποιήσουσιν υμάς, αλλ’ έρχεται ώρα ίνα πας ο αποκτείνων υμάς δόξη λατρείαν προσφέρειν τω θεώ και τούτω ποιήσουσιν ότι ουκ έγνωσαν τον Πατέρα, ουδέ εμέ» (Ιωάν. 16, 2-3). Ο Ιησούς άλλωστε, σε άλλο σημείο, είχε προειδοποιήσει δημόσια και ιδιαιτέρως τους μαθητές Του ότι «στενή είναι η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν» (Ματθ. 7, 14). Ο θρίαμβος και η νίκη της Εκκλησίας μας είναι γραμμένα λοιπόν στην εκκλησιαστική ιστορία της με χρυσά γράμματα.
Ο χειρότερος, ο πιο ύπουλος και ο πιο επικίνδυνος τρόπος να κτυπήσει κανείς την Εκκλησία δεν είναι ο διωγμός, αλλά η αδιαφορία! Ο διωγμός, όπως τον σκιαγραφήσαμε και παραπάνω, έχει να κάνει με μια αρνητική και εχθρική σχέση με την Εκκλησία, αλλά, έστω και έτσι, έστω και ανορθόδοξα, είναι κάποια σχέση…! Χιλιάδες τα περιστατικά τέτοιων ανθρώπων, που κάποια στιγμή όχι μόνο άφησαν την πολεμική τους εναντίον της Εκκλησίας, αλλά και έγιναν από τα πιο θερμά και κορυφαία μέλη της και από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της! Τρανότατο και γνωστότερο σε όλους μας παράδειγμα αυτό του Αγίου Αποστόλου Παύλου, που από διώκτης του Χριστού και της Εκκλησίας έγινε από τους κορυφαίους Αποστόλους!
Οι αδιάφοροι όμως, που πολλές φορές μπορεί να είναι και μέλη της Εκκλησίας, δεν έχουν να κάνουν με σχέση, αλλά με συνειδητή ή ασυνείδητη άρνηση και αγνόηση της προσκλήσεως του Χριστού μας να ενωθούν μαζί Του! Κανείς δεν ασχολείται μαζί τους εντατικά, γιατί φαινομενικά «δεν ενοχλούν την Εκκλησία», αρκεί και η ίδια να μην ενοχλεί αυτούς (να μην κτυπάνε δυνατά οι καμπάνες, οι λιτανείες και οι υποδοχές λειψάνων ή ιερών εικόνων να περιοριστούν ή να εξαφανιστούν, για να μην κλείνεται η κυκλοφορία κ.ά.), και οραματίζονται στην πράξη τη γνωστή λαϊκή ρήση «Μακριά και αγαπημένοι…»!
Συνήθως τους ανθρώπους αυτούς θα τους δεις στο πανηγύρι της ενορίας ή μιας μεγάλης εορτής όχι μόνο να μην προσέρχονται στον ναό, αλλά με σπορ εμφάνιση να έχουν βγάλει βόλτα το κατοικίδιό τους και να περιφέρονται ατάραχοι, σαν να μη συμβαίνει τίποτα…! Συνήθως ανήκουν σε κάποιον σύλλογο, που όλως «τυχαίως» όλες οι εκδρομές, οι δράσεις και οι εκδηλώσεις του αρχίζουν Κυριακή πρωί, την ώρα της Θείας Λειτουργίας.
Είναι οι άνθρωποι που χαίρονται να αναβιώνουν ό,τι παγανιστικό, ανατολικό και αντιχριστιανικό κατάλοιπο έχει χαθεί στα βάθη των αιώνων (καρναβάλι, yoga, εναλλακτικές θεραπείες, θεωρίες περί μετενσάρκωσης και μετεμψύχωσης, μαγεία, αστρολογία, ανήθικα έθιμα ή γεμάτα δεισιδαιμονίες κ.ά.) και με ζήλο συμμετέχουν στο να το «αναστήσουν», την ώρα που οτιδήποτε χριστιανικό τούς προκαλεί τουλάχιστον «ναυτία», εκτός από αδιαφορία.
Αδιάφοροι, τέλος, είναι αυτοί που ό,τι θεολογικό και εκκλησιαστικό ακούσουν τους φαίνεται αναχρονιστικό και ξεπερασμένο και ό,τι καταγγέλλει η Εκκλησία (πολιτικό γάμο, προώθηση της ομοφυλοφιλίας μέσω διαπαιδαγώγησης στα παιδιά και στην κοινωνία, αποχριστιανοποίηση της κοινωνίας, οικουμενισμό κ.ά.) τρέχουν με ελαφριά καρδιά να το υπερασπιστούν και να το εφαρμόσουν.
Όμως η πρόνοια του Θεού είναι σωτήρια και κάνει θαύματα. Αλλοιώνει, με την καλή έννοια, τον άνθρωπο και τον μεταμορφώνει διά της Χάριτός Του, διά των καρπών και της συνεργίας του Παρακλήτου, αρκεί να βρει εύφορη γη για να ενεργοποιείται!
Όταν όμως αυτό συμβεί λόγω ενός χαρούμενου γεγονότος, π.χ. στη διαδικασία προετοιμασίας για έναν γάμο ή στην έλευση ενός παιδιού, ή ενός δυσάρεστου, μιας ξαφνικής και σοβαρής ασθένειας του ίδιου του ανθρώπου ή στενών συγγενών του, ή μιας συνάντησης, απρογραμμάτιστης και κατά θεία πρόνοια πραγματοποιηθείσας με έναν φωτισμένο-αγιασμένο γέροντα, ή μιας εκούσιας συνειδητοποίησης της κατάστασης και απόφασης για αλλαγή, τότε η διαδικασία αυτή πραγματικά είναι πολύ όμορφη και χειροπιαστά σωτήρια για τον «πρώην» αδιάφορο…! Τότε αυτοί οι άνθρωποι συνήθως γίνονται οι πιο θερμοί και συνειδητοί πιστοί, οι οποίοι προσπαθούν με κάθε τρόπο και μέσο να αναπληρώσουν τον χρόνο που έχασαν βυθιζόμενοι στην αδιαφορία!
Χιλιάδες και εδώ τα παραδείγματα έμπρακτης μετάνοιας και ενεργοποίησης της σωστής πίστης. Οι συνέπειες της συνειδητής, ένθερμης πίστης είναι τριαδικές, αφού ο άνθρωπος αποκτά κοινωνία με τον Θεό, κοινωνία με τους συνανθρώπους του και κοινωνία με τον ίδιο του τον εαυτό και την υπόλοιπη κτίση!
Συνοψίζοντας, συμπερασματικά, ευχόμαστε καρδιακά προς τον κάθε αγαπητό αναγνώστη αυτών των γραμμών να μη γίνουμε ποτέ αδιάφοροι, αλλά να έχουμε αληθινό και ανιδιοτελές ενδιαφέρον. Ας γίνουμε το ζωντανό παράδειγμα για εκείνους με τους οποίους συναναστρεφόμαστε. Ας ενδιαφερθούμε για να καλυτερεύσουμε και να εμπνεύσουμε και άλλους ανθρώπους, γνωρίζοντας και ακολουθώντας τη ρήση του Κυρίου στην «Αποκάλυψη»: Αποκ. 3,16-3,19 (σε νεοελληνική μετάφραση): «Έτσι, επειδή είσαι χλιαρός και δεν είσαι ούτε ζεστός ούτε ψυχρός, πρόκειται να σε εμέσω από το στόμα μου (να σε αποδοκιμάσω και να σε αποκόψω από την εκκλησίαν μου). Διότι, παρά την πνευματικήν σου πτωχείαν, λέγεις ότι είμαι πλούσιος εις αρετάς και έχω πλουτίσει εις πνευματικούς θησαυρούς και δεν έχω ανάγκην από τίποτε. Και δεν γνωρίζεις ότι εις την πραγματικότητα συ είσαι ο ταλαίπωρος και ο ελεεινός και ο πτωχός εις πνευματικότητα και ο τυφλός εις την επίγνωση της αληθείας και ο γυμνός εις τα έργα της αρετής. Σε συμβουλεύω να προμηθευτείς από εμέ ολοκάθαρον χρυσίον, που έχει λιώσει και καθαρισθεί στο καμίνι της φωτιάς, τον πνευματικόν δηλαδή πλούτον, διά να γίνεις έτσι πλούσιος εις την αρετήν. Να προμηθευτείς ακόμη από εμέ αγνότητα και καθαρότητα ψυχής, που σαν ολόλευκα ενδύματα να περιβληθείς, ώστε να μη γίνει φανερά η εντροπή της πνευματικής σου γυμνότητος. Να προμηθευτείς και το φως της διδασκαλίας μου, διά να χρίσεις, σαν με κολλύριον, τα μάτια της ψυχής σου, ώστε να βλέπεις την κατάστασή σου και τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσεις. Σου απευθύνω αυτούς τους ελέγχους από αγάπη, διότι εγώ όσους αγαπώ τους ελέγχω διά τα σφάλματά των και τους παιδαγωγώ διά την πνευματική των μόρφωση. Προσπάθησε, λοιπόν, να έχεις ζήλον και μετανόησε». Αμήν! Γένοιτο!
