Του Γιώργου Νταλιάρη
Η περίπτωση του μικρού Μιχάλη, που φοιτά στην Αθωνιάδα Σχολή του Αγίου Όρους και η εκμετάλλευση του θέματος από τα μεγαλύτερα social media, με σκοπό να «πουλήσουν» σε ένα θέμα που «τραβάει», είναι ακόμα ένα από τα πολλά φαινόμενα παρακμής της κοινωνίας μας, τα οποία θα πρέπει να μας προβληματίσουν βαθιά.
Το χειρότερο, όμως, είναι η διαστροφή (με την έννοια της αντιστροφής) της πραγματικότητας όχι μόνο από τα social media, που στο κάτω-κάτω θέλουν να αυξήσουν την επισκεψιμότητά τους, «πουλώντας φύκια για μεταξωτά υφάσματα», αλλά και από όσους δήθεν «ειδικούς», λόγω του ανεξήγητου θορύβου που ξέσπασε, έσπευσαν αυτόκλητοι ή μη να ασχοληθούν με το θέμα.
Ακούσαμε να μιλούν για εισαγγελείς, παιδοψυχολόγους κ.λπ. κ.λπ. Κατ’ αρχάς, πιστεύουμε ότι οι εισαγγελείς θα έπρεπε πρώτα-πρώτα να ασχοληθούν με όσα media διαστρέβλωσαν την πραγματικότητα, εμφανίζοντας τη φοίτηση του Μιχάλη στην Αθωνιάδα ως δήθεν «μοναχοποίησή» του, μετατρέποντάς τον από απλό μαθητή εκκλησιαστικού γυμνασίου σε «μοναχό»! Ούτε καν δόκιμο! Ούτε καν αναρωτήθηκαν αν, εφόσον ο Μιχάλης έγινε μοναχός στο 12 χρόνια του, εάν συνυπολογίσουμε και την τριετή περίοδο δοκιμασίας που προβλέπουν οι μοναχικοί κανόνες, θα έπρεπε να μονάζει στο Άγιον Όρος από τα 9 του!
Και καλά, ας πούμε ότι παρασύρθηκαν από την αμφίεσή του. Όμως, δεν μπορούσαν αυτοί οι καλοί συνάδελφοί μας να μας στείλουν ένα μήνυμα για να επιβεβαιώσουν αν πράγματι έγινε μοναχός, όπως προς τιμήν τους έκαναν άλλοι συνάδελφοί τους;
Αντί, λοιπόν, οι εισαγγελείς να ασχολούνται με τον Μιχάλη, το πρώτο που θα έπρεπε να κάνουν είναι να ασχοληθούν με όσους διαστρέβλωσαν την πραγματικότητα, διασπείροντας ψευδείς ειδήσεις και επεμβαίνοντας με αυτόν τον τρόπο βάναυσα και χωρίς κανείς να τους το ζητήσει στην προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή ενός παιδιού. Αυτά δεν είναι ποινικά αδικήματα ή αμνηστεύονται όλα εν ονόματι της ελευθερίας της έκφρασης;
Μην ξεχνάμε, όμως, ότι σε άλλες περιπτώσεις τέτοιας παραπληροφόρησης καταστράφηκαν ανθρώπινες ζωές.
Το δεύτερο που θα πρέπει να απασχολήσει όλους τους αυτεπάγγελτους «σωτήρες» του μικρού Μιχάλη είναι ποια παιδιά κινδυνεύουν ψυχικά περισσότερο; Αυτά που ζουν στο Άγιον Όρος ή όσα ζουν μέσα σε διαλυμένες οικογένειες, με χωρισμένους γονείς, εγκαταλελειμμένες ή ανύπαντρες μητέρες ή ακόμη και αυτά που θα κινδυνεύσουν ίσως αύριο να υιοθετηθούν από ομόφυλα ζευγάρια;
Ας ασχοληθούν οι «σωτήρες» του Μιχάλη πρώτα με όλες αυτές τις περιπτώσεις και νομίζουμε ότι δεν θα επαρκέσουν ούτε όλοι οι εισαγγελείς της Ελλάδος και όλοι οι παιδοψυχολόγοι της για να θεραπεύσουν τα ψυχικά τραύματα που υφίστανται αυτά τα παιδιά, και μετά ας ασχοληθούν και με την περίπτωση του Μιχάλη.
Φτάνει πια τόση υποκρισία!
Εμείς έχουμε επισκεφθεί το Άγιον Όρος δεκάδες φορές και έχουμε δει δεκάδες ανήλικα παιδιά, που μπαίνουν με την άδεια των γονιών τους και πάντα με συνοδούς, και κανένα από αυτά να μην είναι χαρούμενο και τρισευτυχισμένο.
Μάλιστα αυτά καταλαβαίνουν το Όρος καλύτερα από τους μεγάλους.
Ο Μιχάλης, όπως και τα δεκάδες παιδιά της Αθωνιάδος, έχουν τη μέριμνα ώριμων και πιστών καθηγητών και παιδαγωγών, που εργάζονται εκεί, τη συνεχή και διακριτική επίβλεψη της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους, που διαθέτει ειδική Εφορευτική Επιτροπή για τη Σχολή, έχουν ειδικό πνευματικό και εφημέριο για τις ανάγκες τους, έχουν το καθένα ξεχωριστά πίσω τους μία Μονή ή μία Αδελφότητα με δεκάδες μοναχούς, που σε κάθε επίσκεψή τους εκεί είναι έτοιμοι να προσφέρουν στα παιδιά αληθινή και όχι κάλπικη και υποκριτική αγάπη, συμβουλευτική υποστήριξη σε κάθε θέμα τους, ιατρική περίθαλψη και ό,τι άλλο χρειαστούν.
Η Αθωνιάδα τούς προσφέρει δωρεάν παιδεία, διατροφή, ειδικές σπουδές, όπως αγιογραφίας και βυζαντινής μουσικής, εκδρομές, όπως όλα τα σχολεία, μέχρι και γήπεδο μπάσκετ!
Αλλά έχει έλθει ο καιρός να επαληθευτεί και στην Ελλάδα η προφητεία που κάποιος φωτισμένος Ρώσος συγγραφέας είχε γράψει το 1910 (και επαληθεύτηκε στην εποχή του «υπαρκτού» σοσιαλισμού).
Θα έλθει ένα σύστημα που θα φέρει την υποχρεωτική ευτυχία. Οι άνθρωποι θα είναι ευτυχισμένοι όπως θέλει αυτό, θα γελάνε όταν θέλει αυτό, θα χαίρονται όταν θέλει αυτό. Η περίπτωση του αδικαιολόγητου θορύβου που έγινε για τον Μιχάλη αποδεικνύει ότι και η ελληνική κοινωνία έχει εισέλθει στην περίοδο αυτήν του ολοκληρωτισμού (έστω και σε μια πιο εκλεπτυσμένη «πνευματική-ανθρωπιστική» μορφή), στην οποία η ρωσική κοινωνία εισήλθε το 1917.
Κανείς, όμως, από αυτούς που δήθεν «κόπτονται» για τον Μιχάλη δεν μπορεί να καταλάβει ότι έξω από τον Θεό, όπως μας αποκαλύφθηκε πραγματικά με τον Χριστό, δεν υπάρχει ούτε χαρά, ούτε ευτυχία, ούτε εσωτερική γαλήνη, αλλά μόνο κόλαση, ψευτιά και δυστυχία.
Τι είχε προηγηθεί με ψευδή δημοσιεύματα
Η διαστροφή αυτή της πραγματικότητας εις βάρος του Αγίου Όρους μάς αναγκάζει να γράψουμε ποια είναι η αλήθεια και να καταγγείλουμε κάθε προσπάθεια κατασυκοφάντησης του Αγίου Όρους με τη διασπορά ψευδών ειδήσεων.
Ο μικρός Μιχάλης δεν έχει γίνει μοναχός στο Άγιον Όρος ούτε δόκιμος, αλλά είναι απλώς μαθητής της Αθωνιάδος Σχολής.
Η Αθωνιάδα είναι σχολή και δεν είναι μοναστήρι.
Είναι ένα Εκκλησιαστικό Γυμνάσιο και Λύκειο, ανάμεσα στα διάφορα άλλα που υπάρχουν σε όλη τη χώρα και λειτουργούν κανονικά υπό την εποπτεία του υπουργείου Παιδείας και της Ιεράς Κοινότητας Αγίου Όρους.
Για να γίνει κάποιο παιδί μαθητής στην Αθωνιάδα Σχολή απαιτούνται οι εξής προϋποθέσεις:
α) Να το θέλει το ίδιο το παιδί.
β) Κάποιο μοναστήρι (ή εξάρτημα Μονής) να δεχθεί να αναλάβει την κηδεμονία του, όσο διάστημα αυτό θα φοιτά στη Σχολή.
γ) Ο πατέρας του παιδιού να ζητήσει από τη Μονή να αναλάβει την κηδεμονία του παιδιού.
Αθωνιάδα Ακαδημία: 262 χρόνια ζωής
Η Αθωνιάδα Ακαδημία ή Αθωνιάδα Σχολή είναι σχολή η οποία λειτουργεί στις Καρυές του Αγίου Όρους.
Ιδρύθηκε αρχικά το 1749, επί Πατριαρχίας Κύριλλου Ε’, και στεγάστηκε σε κτίριο της Μονής Βατοπαιδίου. Αν και τα οικονομικά των μοναστηριών βρίσκονταν σε άθλια οικονομική κατάσταση την εποχή εκείνη, ιδρύθηκε η σχολή αυτή με σκοπό τη διάδοση της ελληνικής παιδείας.
Από τους πρώτους διευθυντές της Ακαδημίας ήταν ο διαφωτιστής κληρικός Ευγένιος Βούλγαρης. Δίδασκαν, δε, λαμπρά ονόματα, όπως ο Μελέτιος Βατοπαιδινός, ο Νικόλαος Ζερζούλης, ο Νεόφυτος Καυσοκαλυβίτης, ο Νικόδημος ο Αγιορείτης και ο μετέπειτα Πατριάρχης Αλεξανδρείας Κυπριανός. Στους μαθητές διδάσκονταν Θεολογία, Φιλοσοφία και Λογική[1]. Η Ακαδημία σύντομα απέκτησε ιδιαίτερη φήμη και προσέλκυσε μεγάλο αριθμό σπουδαστών. Μεταξύ αυτών, οι Κοσμάς ο Αιτωλός, Ιώσηπος Μοισιόδαξ, Χριστόφορος Μακραίος, Χριστόδουλος Παμπλέκης, Γαβριήλ Καλωνάς, Αθανάσιος Πάριος και ο Ρήγας Φεραίος.
Όταν ο Βούλγαρης παραιτήθηκε, η Αθωνιάδα Ακαδημία περιήλθε σε μαρασμό και έκλεισε το 1799 ή το 1821[2]. Επανιδρύθηκε το 1842 και έκτοτε λειτούργησε σε κτίριο που κτίστηκε με εράνους στις Καρυές.
Από το 1930 στεγάζεται στη Βατοπαιδινή Σκήτη του Αγίου Ανδρέα και λειτουργεί μέχρι σήμερα, με μία μόνο διακοπή λόγω του ελληνοϊταλικού πολέμου, μεταξύ των ετών 1940 και 1953. Διαθέτει:
– Δημοτική Εκπαίδευση,
– Γυμνασιακή Εκπαίδευση,
– Λυκειακή Εκπαίδευση,
– Μεταλυκειακή Εκπαίδευση.
Οι μαθητές της είναι οικότροφοι και ζουν κοινοβιακά. Διδάσκονται ό,τι και οι μαθητές των δημόσιων σχολείων και, επιπλέον, εκκλησιαστική μουσική και αγιογραφία σε όλες τις τάξεις. Επιπλέον, σε διάφορες τάξεις διδάσκονται Λειτουργική, Τελετουργική, Αγιορειτική Ιστορία, Ερμηνεία Ευαγγελικών Περικοπών και Πατερικών Κειμένων, Ηθική, και άλλα.
