Του Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ
Ποιος θα µπορέσει αλήθεια να μιλήσει όπως πρέπει και όσο πρέπει για την Παρθένο Μαρία τη Θεοτόκο, για Αυτή που µακαρίζουν όλες οι γεννεές;
«Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» (Λουκά α’, 48).
Η Αγία Μητέρα του Κυρίου μας, η Κεχαριτωμένη από τον Κύριο και η πιο Ευλογημένη από όλες τις γυναίκες, συγκέντρωνε πάρα πολλές αρετές στη ζωή της. Ηταν πρώτα αγιασμένη και καθαρισµένη με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Ηταν ψυχή ταπεινή, αγία και γεμάτη από θεία Χάρη. Στον προφητικό ύμνο Της, εξυψώνει τον Παντοδύναµο λέγοντας: «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριο, και αγαλλίασε το πνεύµα µου στον Θεό τον Σωτήρα μου» (Λουκά α’, 46, 47).
Οσοι αγαπούν, εκτιµούν και σέβονται και έχουν σαν πρότυπο ζωής καθαρής, ταπεινής και άγιας την Αγία Μητέρα του Κυρίου μας, πρέπει κι αυτοί να αισθάνονται, να θεωρούν και να ομολογούν τον Κύριο Ιησού Χριστό ως Σωτήρα τους. Πρέπει να Τον μεγαλύνουν, να Τον δοξάζουν, να Τον ευχαριστούν ως ατομικό τους προσωπικό Σωτήρα. Να θεμελιώσουν μια προσωπική σχέση με τον Κύριο.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία διδάσκει, ότι η σωτηρία μετά την ολοκλήρωση του απολυτρωτικού έργου του Κυρίου Ιησού Χριστού επί της γης, είναι προσωπική υπόθεση. Ολοι οι Αγιοι Προφήτες, Απόστολοι Πατέρες δέχτηκαν τον Χριστό τον «δι’ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών», ως προσωπικό Σωτήρα τους. Μέσα σ’ όλη την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση, αναφέρεται ξανά και ξανά αυτή η αλήθεια. Τόσο οι Αγιοι Απόστολοι, όσο και οι Αγιοι Πατέρες, τονίζουν ότι όσοι είναι του Χριστού, εγκατέλειψαν, απαρνήθηκαν, αποκήρυξαν τη ζωή της αμαρτίας και έζησαν τη νέα ζωή, που εγκαινίασε ο Ιησούς Χριστός.
Την εµπειρία της νέας ζωής, η Παρθένος Μαρία μας την παρουσιάζει με τον ύμνο της (Λουκά α’, 46-55).
«Και είπε Μαριάμ· Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω σωτήρι μου, ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού. Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί· ότι εποίησε μοι μεγαλεία ο δυνατός και άγιον το όνομα αυτού, και το έλεος αυτού εις γενεάς γενεών τοις φοβουμένοις αυτόν. Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών· καθείλε δυνάστας από θρόνων και ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών και πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς. αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε προς τους πατέρας ημών, τω Αβραάμ και τω σπέρματι αυτού εις τον αιώνα».
Στον υµνο αυτό, βλέπουµε ότι κάθε σκέψη, κάθε δοξολογία και κάθε βαθειά αλήθεια είναι παρµένη από την Παλαιά Διαθήκη. Η Παρθένος Μαρία αναφέρεται στα χωρία εκείνα που ομιλούν για την προσωπική σωτηρία, την κοινωνική, την πνευματική και την παγκόσμια αλλαγή που θα έφερνε και έφερε ο Υιός Της, ο Σωτήρας και Κύριος Ιησούς Χριστός, σε κάθε ένα και σε κάθε κοινωνία που θα Τον δεχόταν. Η Μητρική αγία Αγάπη της Κεχαριτωµένης οδηγεί κάθε άνθρωπο στον Υιό της, τον μοναδικό Σωτήρα και Κύριο.
Οσο και να φαίνεται σε µερικούς παράξενο, είναι αλήθεια καθαρώτατη και θεϊκή, ότι όταν η Ευλογημένη μεταξύ των γυναικών βροντοφωνεί: «Αγαλλίασε το πνεύμα στον Θεό τον Σωτήρα μου», εννοούσε ότι ο Κύριος, ο Θεός, ήταν ο προσωπικός της Σωτήρας. Αυτό το «μου» δηλώνει ότι είχε προσωπική εμπειρία της μαρτυρίας Της, ότι κάποτε είχε μία ιστορική στιγμή ή περίοδο της ζωής Της που παρέδωσε τον εαυτό Της στον Κύριο, λέγοντας το «Ιδού η δούλη Κυρίου γένοιτο μοι κατά το ρήμα σου» (Λουκάς α’, 38). Το ίδιο συνέβη και με όλους τους Αγίους. Ολοι ελκύσθηκαν από την αγάπη του Κυρίου και αφού ταπεινώθηκαν και μετάνοιωσαν, ο Κύριος τους αγίασε κατά το λόγου Του «και υπέρ αυτών εγώ αγιάζω εμαυτόν, ίνα και αυτοί ώσιν ηγιασμένοι εν αληθεία» (Ιωάννου ιζ’, 19). Πάντοτε με τη δύναμη του Κυρίου, άλλοι μαρτύρηοαν και άλλοι πρόσφεραν τη ζωή τους υπηρετώντας Τον Θεό και τους ανθρώπους.
Μιµητές της Παναγίας
Η Παρθένος Μαρία, η Κεχαριτωμένη, η Ευλογημένη, Αυτή που την μακαρίζουν όλες οι γεννεές, καλεί κάθε άνθρωπο να μιμηθεί το παράδειγμά της, να ταπεινωθεί μπροστά στον Κύριο και να του επιτρέψει να ενεργήσει κατά το Αγιο θέλημά Του. Κάθε άλλη προσπάθεια σωτηρίας η αυτοσωτηρίας, είναι έξω από την εμπειρία και ζωή της Αγίας Παρθένου. Εκείνο που συστήνεται στον άνθρωπο που τιμάει και σέβεται την Κεχαριτωμένη, σύμφωνα με την Εκκλησία μας, είναι να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο που ακολούθησε και Αυτή. Αυτή είναι η εντολή του Κυρίου. Αυτός ήταν, είναι και θα είναι ο δροµος της σωτηρίας. Αυτό ευχαριστεί, τιμάει και μακαρίζει την Παναγία. Ο βαθύς πόθος Της για κάθε άνθρωπο, είναι να γνωρίσει, να πιστέψει και να αφιερωθεί στον Υιό της. Η μεγαλύτερή της χαρά και ικανοποίηση, σαν Μητέρα του Κυρίου, είναι όλοι οι άνθρωποι να γονατίσουν, να ταπεινωθούν και να ζητήσουν τον αγαπημένο Της Υιό, τον Κύριο Ιησού Χριστό, Σωτήρα και Κύριο της ζωής τους – όπως ακριβώς και η ίδια έκανε.
