Του Σεβ. Μητροπολίτου Σερρών και Νιγρίτης Θεολόγου
«Oλα γέμισαν με φως, ο ουρανός και η γη και τα καταχθόνια», ψάλλει γεμάτη χαρά η Εκκλησία μας κατά την ολόφωτη λειτουργία της Αναστάσεως, καλώντας μας και πάλι να εορτάσουμε από τα βάθη της υπάρξεώς μας την λαμπροφόρο Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και να ζωογονηθούμε από το «φαιδρόν της Αναστάσεως κήρυγμα». Το ακτινοβόλο πρόσωπο του αναστημένου Κυρίου μας Ιησού Χριστού διαλύει τη νύχτα του θανάτου, συντρίβει τη φθορά, κατακρίνει την αμαρτία, αγιάζει τον άνθρωπο και καινοποιεί τα σύμπαντα.
Πάσχα γιορτάζουμε, «εορτή εορτών και πανήγυρη πανηγύρεων». Πάσχα ζωής και ελπίδος. Πέρασμα δηλαδή, από την αφιλόξενη χώρα των παθών, της υπαρξιακής φτώχειας, της πνευματικής σκλαβιάς, στην αληθινή πατρίδα της θεοκοινωνίας. Είναι αλήθεια ότι γύρω μας μαίνεται ο κόσμος της αμαρτίας. Το Πάσχα όμως μπορεί να γίνει το δικό μας πέρασμα στη μετάνοια, στον αγιασμό, στην αγάπη, στην αρετή, στην αλήθεια, στη δικαιοσύνη, στην ελευθερία, στη ζωή. Τότε θα συνειδητοποιήσουμε πως αυτή η κόλαση που δημιουργεί ο αφώτιστος, αμετανόητος και αυτοκαταστροφικός άνθρωπος δεν μπορεί να μας αγγίξει, γιατί δεν μας αφορά πλέον.
Το μέγα μυστήριο της ενδόξου Αναστάσεως του Κυρίου μας, έχει μέσα του τη δύναμη του ουρανού, γι’ αυτό και μας ζωογονεί οντολογικώς, σπάζει τις πλάκες που στέκουν βαριές επάνω στην καρδιά μας και μας οδηγεί λαμπροφόρους σε μία νέα ζωή. Αυτή η «άλλη βιοτή», που ανατέλει από το κενό μνημείο του Σωτήρος Χριστού, χαρίζεται από τον Κύριό μας στον κάθε άνθρωπο ως δυνατότητα ελευθερίας και προσωπικής ευθύνης. Εκείνος που ζεί την Ανάσταση του Χριστού ως προσωπικό γεγονός, γιορτάζει κάθε στιγμή τη βεβαιότητα ότι νικήθηκε ο θάνατος και πλέον «ζωή πολιτεύεται». Με τον ζωηφόρο θάνατό Του και την εκ νεκρών αγία Ανάστασή Του, ο Χριστός άλλαξε τη φύση του θανάτου. Τον έκανε πέρασμα, μία στιγμή στην πορεία μας προς την αιωνιότητα, Πάσχα στη ζωή, μεταμορφώνοντας την πιο επώδυνη ανθρώπινη τραγωδία σε αιώνιο θρίαμβο. «Μηδείς, λοιπόν, φοβείσθω θάνατον, ηλευθέρωσε γαρ ημάς του Σωτήρος ο θάνατος» (Ιωάννης ο Χρυσόστομος).
Ο Αναστάς Χριστός μας χαρίζει τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής μας. Οταν οι διάφορες δοκιμασίες σκοτεινιάζουν τον νού και την καρδιά μας, η γεμάτη αθανασία και φως ελπίδα, που αναβλύζει από το ζωηφόρο πρόσωπο του θεανθρώπου Χριστού μας παρηγορεί, μας ενισχύει, μας χαριτώνει, μας λυτρώνει. Η πίστη στον αναστάντα Κύριο και Θεό μας, μεταμορφώνει τον άνθρωπο, γαληνεύει τη συνείδησή του, φωτίζει το σκότος, ιεροποιεί, ωραιοποιεί και νοηματοδοτεί τη ζωή και τον κόσμο ολόκληρο. Ας εμπιστευθούμε ολοκληρωτικά τον εαυτόν μας σε Εκείνον, του Οποίου ο εκούσιος θάνατος έγινε για εμάς ζωή. Αυτός μόνος, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός ειναι «η ανάστασις και η ζωή» (Ιω. Ια’, 25), «το φως και η αλήθεια» (Ιω. η’, 12- ιδ’ 6) του κόσμου. Χωρίς την πίστη στην Ανάσταση του Χριστού, όλα στην ανθρώπινη ζωή είναι αδύναμα, χλωμά, αδιέξοδα, τραγικά, αχάριστα.
Ο αναμάρτητος Κύριός μας δεν κρατήθηκε αιχμάλωτος από τα δεσμά του Αδου, αλλά ως παντοδύναμος Θεός, με τη θριαμβευτική κάθοδό Του στον Αδη, έλυσε τα δεσμά της υπαρξιακής σκλαβιάς των ανθρώπων στον θάνατο και την αμαρτία, μας ελευθέρωσε από τον φόβο και μας συνανέστησε στη δόξα και την ομορφιά της Βασιλείας του Θεού. Αυτή τη νέα χαρμόσυνη πραγματικότητα, το ευαγγέλιο της χαράς και της ζωής διακονεί διαχρονικά μέσα στον κόσμο η αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας, η Εκκλησία της Αναστάσεως. Εκείνη, ως φιλόστοργη μητέρα, μας προσκαλεί να εορτάσουμε την Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να κτίσουμε ήθος αναστάσιμο, να κοινωνήσουμε της χαράς και της ευλογίας της λαμπράς αυτής ημέρας, να στερεώσουμε ολόκληρη τη ζωή μας στη θεμελιώδη πίστη της Αναστάσεως, χωρίς την οποία χριστιανός δεν νοείται ούτε και υπάρχει. Η Ανάσταση του Κυρίου μας είθε να γίνει το δικό μας Πάσχα, το προσωπικό πέρασμα του καθενός μας στην αγιότητα, τη χαρά, την ευλογία, τη ζωή και τελικώς στον ίδιο τον Χριστό, το αιώνιο και μυστικό μας Πάσχα. Γένοιτο.
