Γράφει ο π. Σπυρίδων Σκουτής*
Όταν αναρωτιέσαι και σε πιάνει τρέλα για το τι θα πει ο κόσμος μην ξεχνάς ότι ο κόσμος είσαι εσύ.
Ότι κάποια στιγμή αυτός που έλεγε ότι “Δεν αντέχω τι θα πει ο κόσμος” κάποιες φορές το έλεγε και για σένα.
Λειτούργησες και εσύ σαν τον όχλο , παρασύρθηκες. Έχεις ρίξει βάγια αλλά και καρφιά. Έχεις φωνάξει Ωσαvνά αλλά και σταυρωθήτω για κάποιους. Να τα λέμε και αυτά.
Η δική σου όμως θέση ως κομμάτι του κόσμου ποια είναι;
Η δική σου θέση στην πόλη σου , την γειτονιά σου, το χωριό σου ποια είναι ;
Ειναι προδοτική , κουτσομπολίστικη; Ή είναι αληθινή και σταράτη ; Με ένδυμα αληθείας και χάριτος;
Όταν λέμε ότι φταίει ο κόσμος και η κοινωνία καλύτερα να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη. Εμείς είμαστε ο κόσμος και η κοινωνία. Είμαστε μέλη αυτού του κόσμου αλλά και μέλη του Σώματος του Χριστού.
Είμαστε παρανοϊκοί, κατηγορούμε τον κόσμο ενώ είμαστε κομμάτι του. Τι ειρωνεία Θεέ μου!
Αν θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αλλάξουμε τον εαυτό μας.
΄Ασε τον κόσμο και πιάσε τον εαυτό σου…
Οπότε μετά άσε τον κόσμο να λέει για την Αγιότητα σου και τότε θα έχεις κάνει την καλύτερη αλλαγή.
Και το κλισέ “Τι θα πει ο Κόσμος” θα είναι να μην χορταίνει να λέει τι άνθρωπος αγάπης είσαι. Και άσε τον κόσμο να λέει… Κάθε κουβέντα θα μυρίζει λιβάνι.
Aυτό έκαναν οι Άγιοι ήταν μέρος του κόσμου, αλλά ζούσαν ήδη στον άλλο κόσμο στην κόσμο της χάριτος και προσπαθούσαν αυτον τον κόσμο να τον καλέσουν εκεί με την προσευχή τους.
Γίνε αυτό που εισαι προορισμένος να γίνεις…Άγιος… και άσε τον κόσμο να λέει και τα συναξάρια να γράφουν το όνομά σου. Καλό αγώνα!
*αναδημοσίευση από euxh.gr
