Tου Μητροπολίτη Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ
Ο σύγχρονος άνθρωπος αισθάνεται βαθιά μέσα του την ανάγκη για μία ριζική, ολοκληρωτική αλλαγή. Επιθυµει να αλλάξει τελείως. Θέλει να γίνουν όλα μέσα του καινούργια, νέα. Καινούργιες σκέψεις, καινούργιοι πόθοι, καινούργια σχέδια, καινούργια ζωή. Ενας καινούργιος κόσμος ν’ αναστηθεί μέσα του.
Την ανανέωση αυτή ούτε η κοινωνία, ούτε κάποιο σύστημα, ούτε ο άνθρωπος μπορεί να την επιτύχει. Η αλλαγή του ανθρώπου είναι πνευματική υπόθεση. Είναι εσωτερική υπόθεση. Και στον πλανήτη μας δεν υπάρχει δύναμη που να μπορεί να κάνει τον άνθρωπο καινούργιο, με μία τελείως καινούργια ζωή. Κάθε μεταρρύθμιση απ’ έξω ή αυτοµεταρρύθµιση, παρά τις καλές διαθέσεις και των άλλων και του ιδίου του ανθρώπου, καταλήγει σε αποτυχία και απογοήτευση, είναι αναποτελεσματική. Η παρακμή των ιδεολογιών και των συστημάτων το επιβεβαιώνει, χωρίς ποτέ να ομολογήσουν με ειλικρίνεια τα λάθη τους και να ζητήσουν συγγνώμη για τα θύματά τους.
Η μοναδική δύναμη, που είναι ικανή να επιτύχει την ριζική αλλαγή του ανθρώπου, είναι ο Ιησούς Χριστός. Ηρθε ο Ιησούς Χριστός στη γη για να κάνει τον άνθρωπο καινούργιο, με μία εντελώς καινούργια ζωή «ίνα εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν» (Προς Ρωμαίους στ’, 4). Βεβαίως, αυτό συμβαίνει στον άνθρωπο, που θα θελήσει και θα ζητήσει την αλλαγή αυτή.
Ο Απόστολος Παύλος, από την πείρα του και από την πείρα άλλων Χριστιανών, διακηρύττει: «Οποιος είναι του Χριστού, είναι καινούργιο δημιούργημα. Τα παλαιά πέρασαν, όλα έγιναν καινούργια» (Β’ Προς Κορινθίους ε’,17). Η επιθυμία του ανθρώπου για μία ολοκληρωτική ανακαίνιση, γίνεται πραγµατικότητα από τον Ιησού Χριστό σε κάθε άνθρωπο.
Στην Αγία Γραφή το γεγονός αυτό παρουσιάζεται σαν µια καινούργια γέννηση. Μία «αναγέννηση» «άνωθεν». Ο Ιησούς Χριστός στον σοφό Νικόδημο παρουσίασε το ξαναγέννημα αυτό του ανθρώπου με τα παρά κάτω λόγια: «Αν δεν γεννηθεί κανείς από άνω, δεν μπορεί να δεί τη βασιλεία του Θεού» (Ιωάννου γ’, 3). Τόνισε στον Νικόδηµο και τονίζει και σ’ εμάς, ότι η καινούργια ζωή προέρχεται από πάνω, από τον Θεό και όχι από τον άνθρωπο.
«Οι ουκ εξ αιμάτων, ουδέ εκ θελήματος σαρκός, ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ’ εκ Θεού εγεννήθησαν» (Ιωάννου α’, 13).
Για να ζήσει κανείς μία όμορφη ευαγγελική ζωή (τη βασιλεία του Θεού στη γη), θα πρέπει να ξαναγεννηθεί από τον Θεό. Το έργο αυτό της αναγέννησης το κάνει το Τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, το Αγιο Πνεύμα (Προς Γαλάτας γ’, 2).
Ο Δαβίδ παρουσιάζει την αλλαγή αυτή στη ζωή του με τα παρακάτω λόγια: «Φώναξα δυνατά στον Κύριο και με ανέβασε από λάκκο ταλαιπωρίας, από βορβορώδη πηλό και έστησε στην πέτρα τα πόδια μου, στερέωσε τα βήματά μου· και έβαλε στο στόμα μου καινούργιο τραγούδι, υµνο στον Θεό» (Ψαλµου μ’, 1-3). Ο άνθρωπος που ξαναγεννιέται από τον Θεό, ελευθερωμένος από την παλαιά του ζωή, κινείται με σταθερότητα και βεβαιότητα στη ζωή. Χαίρεται. Ζεί χωρίς άγχη, με μία εντελώς καινούργια διάθεση για τη ζωή.
Στο ερώτημα, πως όμως ξαναγεννιέται ο άνθρωπος, απαντά ο Ιδιος ο Κύριος με την παραβολή του Ασώτου Υιού.
Πως ο άσωτος υιός ήρθε πίσω στον πατέρα του και στην όμορφη οικογενειακή ζωή; Μία μέρα, εκεί που έβοσκε τους χοίρους, τον βλέπουμε ξαφνικά να παίρνει την απόφαση (πρώτο βήμα) να γυρίσει πίσω στον πατέρα του, να ομολογήσει την αποτυχία του (δεύτερο βήμα) και να ζητήσει από τον πατέρα του να τον δεχτεί (τρίτο βήμα). Διαβάζουμε ότι είπε στον εαυτό του: «Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου και θα του πω, Πατέρα αμάρτησα» (τέταρτο βήμα) (Λουκά ιε’, 18). Και αυτό ακριβώς έκανε. Από το «δος μοι» παρεκάλεσε με το «ποίησόν με» (πέμπτο βήμα).
Οταν ο άνθρωπος καταλάβει ότι βρίσκεται μακριά από τον Θεό και λυπηθεί γι’ αυτό, όταν έρθει στον Θεό και με ταπεινό πνεύµα ζητήσει από Αυτόν να τον δεχτεί, τότε και μόνο τότε ο Θεός τον δέχεται και του χαρίζει το Αγιο Πνεύμα για να τον οδηγήσει στη νέα ζωή. Αυτό έκανε και ο άσωτος υιός. Αυτό όρισε ο Θεός να κάνει κάθε άνθρωπος που επιθυµει μία νέα ζωή. Με μετάνοια για τις αμαρτίες του, με πίστη στον μόνο Σωτήρα, τον Ιησού Χριστό, να ζητήσει μέσα από την καρδιά του ο Θεός να τον δεχθεί και να τον κάνει ένα καινούργιο άνθρωπο.
Μετά από τη συνδιαλλαγή αυτή με τον Πατέρα, ο Θεός με το Αγιό Του Πνεύμα ξαναγεννά τον άνθρωπο και μένει στη ζωή του βοηθός και προστάτης Του. Η ζωή μετά την αναγέννηση είναι μία ζωή γεμάτη από «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστοήθεια, αγαθωσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια» (Προς Γαλάτας ε’, 22).
Αυτό ζητάει ο άνθρωπος σήμερα!Γι’ αυτό χρειάζεται ν’ αλλάξει με ειλικρίνεια και ταπεινό πνεύµα τη ζωή του και τότε θα πνεύσει το Αγιο Πνεύμα και οι σκέψεις του, τα συναισθήματά του και οι επιθυμίες του, οι λόγοι του και οι πράξεις του θα είναι «σφραγισμένες» από τη θεία χάρη.
«Ει δε Πνεύματι άγεσθε, ουκ εστέ υπό νόμον» (Προς Γαλάτες ε’, 18).
