Του Όθωνα Ιακωβίδη
Τα συλλαλητήρια, σήμερα, δεν είναι το ίδιο που ήταν, όταν ξεκίνησαν.
Μετά τα μεγάλα εκείνα συλλαλητήρια σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα και μετά από λίγο, ταυτόχρονα σε 24 πόλεις σ’ όλη την Ελλάδα, ακολούθησε η υπογραφή (από την κυβέρνηση) της επαίσχυντης και ανιστόρητης «Συνθήκης» της Πρέσπας.
Το γεγονός αυτό, αποτελεί ορόσημο που έδειξε απροκάλυπτα την πλήρη αποστασιοποίηση του πολιτικού συστήματος από τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις του προς τη Δημοκρατία, που θέλει να πείθει ότι έχουμε.
Η μέν κυβέρνηση αγνόησε ιταμά, μετά ύβρεων, τις εκατοντάδες χιλιάδες λαού και υπέγραψε «Συνθήκη» με το ακριβώς αντίθετο της λαϊκής βούλησης, η δε αντιπολίτευση, μείζων και ελάσσων, δεν απαίτησε ανυποχώρητα τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος επί του θέματος, εδραιώνοντας έτσι, ύπουλα και κάτω από το τραπέζι, τη σημερινή κυβερνητική θέση και την αυριανή δική της.
Τα συλλαλητήρια που γίνονται ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΗΣ «ΣΥΝΘΗΚΗΣ», δεν μπορεί να αγνοούν την αποκάλυψη αυτής της πραγματικότητας, διότι τότε, αποτελούν ενέργειες αποπροσανατολισμένες από την τρέχουσα πραγματικότητα και άρα παντελώς ακίνδυνες για το καθεστώς.
Για να μην επιτρέψουμε να γίνει αυτός ο αποπροσανατολισμός, δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε στιγμή πως η νέα ανάγκη που ενέσκηψε μετά την υπογραφή της «Συνθήκης» της Πρέσπας, είναι το ξήλωμα αυτής της «Συνθήκης», πριν κυρωθεί, στο Κοινοβούλιο, γεγονός που τοποθετείται στα μέσα Ιανουαρίου του 2019, άρα πρέπει να βιαστούμε.
Κάθε ενέργεια που δεν έχει ως ΑΜΕΣΗ ΣΤΟΧΕΥΣΗ ΤΟ ΞΗΛΩΜΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ «ΣΥΝΘΗΚΗΣ», αποπροσανατολίζει και αδυνατίζει την περίπτωση επιτυχούς έκβασης της νέας αυτής στόχευσης, αν τα συλλαλητήρια πράγματι θέλουν να επιδιώκουν το καλό της Μακεδονίας.
Αρα: Συλλαλητήρια για να εκφραστεί μόνον η πεποίθηση μας ότι «η Μακεδονία είναι Ελλάδα», ή την προτροπή μας «Κάτω τα χέρια από τη Μακεδονία», ή την οργή μας για την υπογραφείσα «Συνθήκη» και τους υπογράφοντες, είναι ενέργειες εκτός χρόνου και εκτός στόχου, που το μόνο που καταφέρνουν, είναι η εκτόνωση της λαϊκής οργής και η σταδιακή κούραση τού λαού, όταν τρέχει προς Ανατολάς να σβήσει τη φωτιά, η οποία κινείται προς Δυσμάς.
Μετά την υπογραφή της επαίσχυντης «Συνθήκης», δεν πρέπει να υπάρχει συλλαλητήριο που να μην στοχεύει στην ακύρωσή της.
Ο στόχος της ακύρωσης αυτής της Συνθήκης, επιτυγχάνεται μόνο με συγκεκριμένη πολιτική κινητοποίηση των δυνάμεων που αναπτύχθηκαν κατά την έκρηξη του «Κινήματος των Συλλαλητηρίων».
Αυτή τη συγκεκριμένη κινητοποίηση προκαλεί και προσπαθεί να πετύχει ο «Φορέας Ανένδοτου Αγώνα για τη Μακεδονία και τη Δημοκρατία», με την πρόσκληση σε συσπείρωση όλου του δημοκρατικού/πατριωτικού κόσμου, για τη συγκρότηση μίας νέας, υπερκομματικής, μεγάλης και ορμητικής πολιτικής δύναμης, που θα εκφράζει τη βούληση των Ελλήνων πατριωτών/δημοκρατών.
Τα εγκαίνια της ΔΕΘ δίνουν μία μεγάλη ευκαιρία στον δημοκρατικό/πατριωτικό λαό, να κάνει το πρώτο μεγάλο βήμα του προς την κατεύθυνση της συσπείρωσης αυτής.
Να δείξει, δηλαδή, ότι δεν είναι μόνον μέγας όγκος, αλλά ο όγκος αυτός προχωρά να γίνει μία γροθιά, δηλαδή μετουσιώνεται και μετεξελίσσεται σε συγκεκριμένο πολιτικό φορέα, που είναι η μόνη δύναμη που φοβάται το καθεστώς, διότι είναι Η ΜΟΝΗ ΔΥΝΑΜΗ που μπορεί να το εκπαραθυρώσει και να εξαφανίσει τη σαπίλα του, μέσα στην οποία έχει παγιδέψει την ελληνική κοινωνία.
Το Συλλαλητήριο/Συναυλία (με την ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης) που οργανώνει ο «Φορέας Ανένδοτου Αγώνα για τη Μακεδονία και τη Δημοκρατία», έρχεται να καλύψει αυτή ακριβώς την ανάγκη: να μην αφήσει αποπροσανατολισμένο από τον κυρίως στόχο, τον λαό που θα κατέβει στη Θεσσαλονίκη για να διαδηλώσει την αντίθεση του με το καθεστώς, σ’ ένα ακόμη μεγάλο συλλαλητήριο.
Οσοι προσπαθούν να παρουσιάσουν σαν διάσπαση αυτή την ενωτική συνύπαρξη των δύο σημείων συγκέντρωσης των διαδηλωτών (Βελλίδειο και άγαλμα Μεγαλέξανδρου) εξυπηρετούν, με ή χωρίς τη θέλησή τους, τον επιδιωκόμενο από το καθεστώς αποπροσανατολισμό.
Προβάλλοντας αντιθέσεις τύπου «Βίγλα» και «Πισοδέρι», «Βελλίδειο» και «Αγαλμα Μεγαλέξαντρου», «Δακρυγόνα» από τη μία και «Σουβλάκια και τραγούδια» από την άλλη, ενεργούν όπως ακριβώς ενήργησε το καθεστώς με την ενδυνάμωση της αντιπαλότητας τής «πάνω και κάτω πλατείας» στο Κίνημα των Αγανακτισμένων, για να το διαλύσει.
Επειδή «έχουσι γνώσιν οι φύλακες», αλλά και πείρα, καθιστούμε υπόπτους διάσπασης, όσους τροφοδοτούν με κάθε είδους αντιπαλότητα το Κίνημα των Συλλαλητηρίων και καλούμε τους πατριώτες πολίτες προσεκτικούς σε κάθε πρόσωπο ή πράξη, που κινείται προς αυτή την κατεύθυνση.
Το συλλαλητήριο είναι ένα και αδιαίρετο, και οργανώνεται σε δύο σημεία: Στο Βελλίδειο και στο άγαλμα του Μεγαλέξανδρου.
Ο «Φορέας Ανένδοτου Αγώνα για τη Μακεδονία και τη Δημοκρατία»,
1ον) Δεν είναι κάποιο κόμμα που παρουσιάζει έναν -κάποιο- αρχηγό και τις θέσεις του ως τη λύση του προβλήματος και καλεί τον λαό να το υποστηρίξει.
2ον) Είναι μία ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, που γίνεται ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ, ακριβώς όπως έγινε πριν λίγους μήνες για τη «μητέρα των συλλαλητηρίων», το συλλαλητήριο της 21ης Ιαν. στη Θεσσαλονίκη.
Τότε, τα ίδια άτομα, για να ακουστεί η πνιγμένη στα άδυτα των κομμάτων, φωνή του πατριωτισμού, κάναμε μία ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ και εισακουστήκαμε, με αποτέλεσμα να προκληθεί σεισμός στο εσωτερικό τού πολιτικού κατεστημένου, όταν οι πατριώτες που ήταν φιμωμένοι μέσα στα κόμματα, βρήκαν διέξοδο έκφρασής τους.
Τώρα, τα ίδια άτομα, κάνουμε μία ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΗ/ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ ΛΑΟΥ ΣΕ ΕΝΑΝ ΝΕΟ, ΜΕΓΑΛΟ, ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΦΟΡΕΑ, που είναι Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ για τη λύση τουΓόρδιου Δεσμού που κρατά δεμένη την Ελλάδα και τη βασανίζει, λεηλατώντας την.
Πιστεύουμε στην κρίση και στην ωριμότητα τού Ελληνικού λαού και ελπίζουμε πως θα αντιδράσει ανάλογα.
Ο «Φορέας Ανένδοτου Αγώνα», είναι η φωνή του ίδιου του λαού, καθώς οι πολίτες που τον ξεκίνησαν και διαμόρφωσαν την πρόταση συσπείρωσης των πατριωτικών/δημοκρατικών δυνάμεων, δεν είχαν ποτέ, ούτε έχουν καμία σχέση με το πολιτικό κατεστημένο και είναι αυτοί που ξεκίνησαν το τσουνάμι των συλλαλητηρίων.
Να μη βάζει, λοιπόν, κανείς, τον «Φορέα Ανένδοτου Αγώνα» από τη μία και τον λαό από την άλλη.
Οποιος το κάνει, ενεργεί διασπαστικά, εναντίον της μόνης λύσης που έχει ο λαός, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, για να αντιδράσει αποτελεσματικά, τόσο για την ακύρωση της «Συνθήκης» της Πρέσπας, ώστε να μην παραδοθεί η Μακεδονική μας ταυτότητα σε αλλόφυλους, όσο και για την απαλλαγή του από τον θανατηφόρο εναγκαλισμό του με τη «Νέα Τάξη» της «Παγκοσμιοποίησης», που έχει επιβάλλει στην Ελληνική κοινωνία, τη λεηλασία του Εθνικού μας Πλούτου και τη μακροχρόνια οικονομική μας κατοχή.
