Του Νίκου Νικολόπουλου, ανεξάρτητου βουλευτή Αχαΐας
Προέδρου Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος
Η συμφωνία Τσίπρα-Ιερώνυμου πνέει τα λοίσθια και μετά τη συνεδρίαση της ιεραρχίας δείχνει ότι έχει φέρει την Εκκλησία σε κρίση, γεγονός για το οποίο είναι απολύτως υπεύθυνος ο Αρχιεπίσκοπος, του οποίου η παρασκηνιακή ενδοτικότητα δίνει επί της ουσίας τη δυνατότητα στην Κυβέρνηση να νομοθετήσει για το καθεστώς της μισθοδοσίας των εκκλησιαστικών λειτουργών, σε βάση που βρίσκει κατηγορηματικά αντίθετο τον ιερό κλήρο.
Οι εξελίξεις αναδεικνύουν την παντελή έλλειψη εμπιστοσύνης των κληρικών στον υπερήλικα Αρχιεπίσκοπο και σε ένα τμήμα της ιεραρχίας, γι’ αυτό και η κρίση θα εκτονωθεί μόνο αν ο κ. Ιερώνυμος εισακούσει το πάνδημο σύνθημα: Πάρε τον Δήμτσα σου και μπρος, δεν Σας θέλει κλήρος και λαός!
Και όντως, επέστη η ώρα για να τελευτήσει τον ποιμαντορικό του βίο ο Μακαριότατος ανεπαίσχυντα και ειρηνικά, διευκολύνοντας τις αναγκαίες εξελίξεις διαδοχής για να πνεύσει άνεμος ανανέωσης στην κορυφή της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας και αντίστασης στο επαίσχυντο σχέδιο της μετατροπής του Κράτους σε ουδετερόθρησκοφέουδο της νέας τάξης πραγμάτων.
Μετά από 30 χρόνια ανελλιπούς κοινοβουλευτικού βίου οφείλω, με μέγιστη συναίσθηση ευθύνης, να προειδοποιήσω και να επισημάνω ότι το μισθοδοτικό «μοντέλο» που φέρνει ο Αλ. Τσίπρας για τους κληρικούς, υποβαθμίζει την ορθοδοξία και τους λειτουργούς της, δημιουργεί προϋποθέσεις ανασφάλειας και εξανδραποδισμού των ιερέων, ενώ επίσης ανοίγει διάπλατα την πόρτα για να περάσουν και οι μισθοδοσίες άλλων εργαζομένων, όπως των εργαζομένων στους δήμους ή και των εκπαιδευτικών, σε φορείς εκτός δημοσίου.
Ποιος, αυτοβούλως, αποδέχεται να συμβεί κάτι τέτοιοκαι θα ανοίξει την κερκόπορτα της Αλωσης;
Και ποιος δεν ξέρει ότι οι «επιδοτήσεις» του κράτους έχουν κατακρεουργηθεί ή και ακυρωθεί τα τελευταία χρόνια; Πρόσφατη είναι η κατάθεση μήνυσης στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου από τον Πρόεδρο των Περιφερειαρχών, Κώστα Αγοραστό, κατά της Κυβέρνησης, γιατί ενώ μεταβίβασε ευθύνες και αρμοδιότητες στην τοπική Αυτοδιοίκηση, εν τούτοις δεν δίδονται οι αναγκαίοι οικονομικοί πόροι.
Εξάλλου, το ΣτΕ ως ακυρωτικό δικαστήριο έχει ήδη κρίνει σε δύο τουλάχιστον αποφάσεις (ΣτΕ 389/2009 και ΣτΕ 506/2010), ότι η οικονομική αυτοτέλεια των ΟΤΑ, που καθιερώνεται συνταγματικά με το άρθρο 102 Σ, συνεπάγεται ότι η όποια μεταβίβαση αρμοδιότητας του Κράτους προς τους ΟΤΑ, θα πρέπει να συνοδεύεται από μεταφορά αντίστοιχων πόρων.
Το Σύνταγμα προσδιορίζει το εννοιολογικό περιεχόμενο της έννοιας της «οικονομικής αυτοτέλειας» κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Στην περίπτωση των συζητήσεων Εκκλησίας-Κράτους προς επίτευξη της συμφωνίας, όπως ανακοινώθηκε από την κοινή συνάντηση Αρχιεπισκόπου και Πρωθυπουργού, «επιδιώκεται η οικονομική αυτοτέλεια της Εκκλησίας», η οποία ακόμα δεν υφίσταται.
Μέχρι σήμερα οι μισθοί των κληρικών καταβάλλονται από την Ενιαία Αρχή Πληρωμής του Υπουργείου Οικονομικών και θεωρούνταν αυτοί «εν ευρεία έννοια δημόσιοι υπάλληλοι» και δη δημόσιοι λειτουργοί.
Για να αλλάξει αυτό το καθεστώς, σύμφωνα με το πνεύμα του Συντάγματος, όπως δέχεται το ΣτΕ, θα πρέπει η διοίκηση και διαχείριση της μισθοδοσίας από την Εκκλησία να συνοδεύεται από αντίστοιχη μεταφορά πόρων από το Κράτος, αλλιώς αυτή θα καταστεί κενή περιεχομένου.
Οι ώρες είναι κρίσιμες
Από άθεους βουλευτές και πολιτικούς δεν περιμένουμε την οποιαδήποτε κατανόηση και σύμπλευση με τις θέσεις που διατυπώνω, παρ’ ότι συνάδουν με το πνεύμα του Συντάγματος. Η διακήρυξη της κυβέρνησης ότι τα θέματα της μισθοδοσίας «είναι ευθύνη και απόφαση της Πολιτείας» δεν καθιστά σαφές εάν αυτή η ευθύνη θα αναληφθεί με δίκαιο τρόπο, όπως το θέλησε ο Καταστατικός μας Χάρτης σε άλλη ανάλογη περίπτωση.
Είναι ιστορική η ευθύνη των Χριστιανών Βουλευτών, καθώς και των Κομμάτων της αντιπολίτευσης και των βουλευτών τους, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και όλοι να ταχθούμε στο πλευρό των κληρικών, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας και το μεγάλο ανάχωμα σε κάθε ουδετερόθρησκη εκ των έσω επιβουλή, που αν επικρατήσει, θα κλονίσει το Ελληνορθόδοξο κέντρο βάρους της πατρίδας μας, με ό,τι μελλοντικά δεινά τούτο μπορεί να συνεπάγεται για την υπόσταση του Εθνους μας».
