Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε κ. Σεραφείμ Κυκκώτη
Η σημερινή Ευαγγελική Περικοπή αναφέρεται στα θαύματα της θεραπείας δύο τυφλών και ενός δαιμονισμένου κωφάλαλου από τον Ιησού Χριστόν.
Η Εκκλησία μας με την αναφορά της στα θαύματα του Χριστού μας τονίζει ότι μόνον μέσω του Ιησού γνωρίζουμε τον αληθινόν Θεό, που μας λυτρώνει από την αμαρτία και το θάνατο.
Το θαύμα προκαλεί θαυμασμό και κατάπληξη. Η πίστη μας ενισχύεται για να ακολουθήσουμε στη ζωή μας τον Ιησού Χριστό, το παράδειγμα των μαθητών του και τη ζωή των αγίων μας.
Ο κύριος σκοπός ενός θαύματος είναι η φανέρωση της δυνάμεως του Θεού για να πιστέψουμε και να σωθούμε. ΄Ετσι το θαύμα κατανοείται ως ένα γεγονός που ανάγεται στη σφαίρα του Θεού.
Το θαύμα λοιπόν, είναι οι ηλιαχτίδες της δόξας του Θεού που φωτίζουν και καλυτερεύουν τη ζωή μας και κατά συνέπεια τη κοινωνία μας. ΄Ετσι αν το θαύμα έχει τόση μεγάλη σημασία στη ζωή μας, πολύ μεγαλύτερη σημασία έχει το πρόσωπο του Ιησού που επιτελεί τα θαύματα, ως ο αληθινός και μοναδικός Θεός, που μπορεί να μας λυτρώσει και να μας οδηγήσει στην αιώνιον ζωή.
Η εκπλήρωση της αποστολής του Ιησού Χριστού έχει λυτρωτικό χαρακτήρα για τον άνθρωπο και εντάσσεται στο όλο σχέδιο της εν Χριστώ θείας οικονομίας για τη σωτηρία του ανθρώπου.
Το πρόσωπο και το έργο του Χριστού κατανοούνται πληρέστερα μόνο μέσα στα πλαίσια του σχεδίου αυτού. Η διδασκαλία του Χριστού για τη σωτηρία του ανθρώπου επισφραγιζόταν συνήθως με θαύματα, που αναδεικνύουν τη θεία δύναμη και τον λυτρωτικό χαρακτήρα του όλου έργου του Χριστού.
΄Οταν ο γέρων Συμεών την ημέρα της Υπαπαντής πήρε στις αγκάλες του τον Ιησού ως Βρέφος, προφήτευσε ότι θα αποτελέσει σημείο αντιλεγόμενο. Οι ευσεβείς άνθρωποι θα τον ακολουθήσουν και θα σωθούν. Οι ασεβείς θα τον αρνηθούν και θα τον σταυρώσουν, οδηγώντας τους εαυτούς τους στο δρόμο της απώλειας.
΄Ετσι και στη σημερινή Ευαγγελική Περικοπή, με τα θαύματα που επιτελεί ο Ιησούς, βλέπουμε άλλους να τον υμνούν και να τον δοξάζουν και άλλους, όπως τους Φαρισαίους, να τον δυσφημούν, να τον κατηγορούν και να τον συκοφαντούν.
Μήπως δεν συμβαίνει αυτό και στην εποχή μας με τους κληρικούς μας που η πρωταρχική αποστολή τους είναι να μας μεταδίδουν τον λόγον του Θεού, κι άλλοι τους εκτιμούν και άλλοι τους συκοφαντούν; Την ίδια αντιμετώπιση έχουν και όσοι ασχολούνται με τα κοινά για το κοινό καλό όλων μας.
Ενώ το θαύμα της θεραπείας των τυφλών έγινε ενώπιον όλων, μόνο οι τυφλοί πνευματικά Φαρισαίοι απέρριψαν την αγιαστική δύναμη του Θεού. Άλλωστε επανειλημμένα ο Χριστός είχε ονομάσει τους Φαρισαίους ως μωρούς και τυφλούς. Με τη στάση τους φάνηκε όλη η κακία που φώλιαζε μέσα τους. Νόμιζαν ότι με τη παρουσία του Χριστού εθίγοντο τα συμφέροντά τους, με την έννοια ότι ο λαός θα ξέφευγε πλέον από τον έλεγχόν τους. Γι’ αυτό ζηλεύουν και φθονούν τον Χριστό. Η προκατάληψή τους, τους τυφλώνει, βλέποντας τα πάντα με εμπάθεια, με κακία και καχυποψία.
Πίσω ακόμη κι από τις πιο θεάρεστες πράξεις βλέπουν ελατήρια σκοτεινά, ύποπτα κι αμαρτωλά. Είναι γι’ αυτό που συνήθως όποιος διακατέχεται από προκατάληψη εξελίσσεται σε διώκτη. ΄Οπως ακριβώς συνέβη με τους Φαρισαίους, που στο τέλος με το Συνέδριόν τους και τις ενέργειές τους κατάφεραν να σταυρώσουν τον Χριστό.
΄Ετσι στα πρόσωπα των Φαρισαίων και των κάθε συκοφαντών υπάρχει ένας συνδυασμός κακίας, ζήλιας, προκατάληψης και εμπάθειας, που στην πραγματικότητα αποτελούν εκείνα τα στάδια που οδηγούν στη ψυχική τύφλωση.
Αυτή η ψυχική τύφλωση οδηγεί στη συνέχεια στη διαστρέβλωση της αλήθειας, στη παραποίηση της πραγματικότητας και στη κατασυκοφάντηση του καλού, και κατά συνέπεια στη κατασυκοφάντηση όσων εκπροσωπούν αξίες και ιδανικά. Τους φθονούμε και τους υποθάλπτουμε συνέχεια γινόμενοι δυστυχώς όργανα του διαβόλου.
Βλέπουμε, λοιπόν, τους Φαρισαίους στη σημερινή Ευαγγελική Περικοπή να προσπαθούν να συκοφαντήσουν τον Χριστόν και να διαστρεβλώσουν την αλήθεια για τα δύο θαύματα, που έκανε πριν λίγο ενώπιον όλων με τη θαυματουργική θεραπεία των δύο τυφλών και του κωφάλαλου δαιμονισμένου.
΄Αρχισαν οι Φαρισαίοι με κακία και πονηρόν τρόπο να λένε για το Χριστό ότι με τη δύναμη των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια. Οι Φαρισαίοι αποκαλούν τον Αρχηγό του Φωτός αρχηγόν του σκότους. Αποκαλούν τον Θεόν διάβολον. Ακούγοντας τη κατασυκοφάντηση αυτή του Χριστού από τους Φαρισαίους παίρνουμε θάρρος και παρηγοριόμαστε, όσοι από μας κακολογούνται και χλευάζονται για το όνομα του Χριστού. ΄Οσοι αγωνίζονται για το μήνυμα του Ευαγγελίου και για την υπόθεση της αλήθειας τους περιμένουν ονειδισμοί, κοροϊδίες, χλευασμοί και συκοφαντίες. Αυτοί οι ονειδισμοί, όμως, στη πραγματικότητα κατά τη μαρτυρία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αποτελούν πηγή χαράς και μεγαλείου. «Μακάριοι έστε όταν ονειδίδωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ’ ημών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.» Ας μας κατηγορεί άδικα και ψεύτικα ο κόσμος. Θα παρέλθει κι αυτό, όπως παρήλθαν και οι Φαρισαίοι.
«Η ζωή μας», όπως έλεγε κι ο Γκάντι, «είναι το μήνυμά μας.»
Στα Ευαγγέλια επανειλημμένα φαίνεται η αντίδραση των Φαρισαίων στο έργο του Χριστού, ερμηνεύοντας τα θαύματά του αρνητικά. Δεν τολμούσαν να τα αρνηθούν, αλλά τα παρερμήνευαν, επιδιώκοντας να αποπροσανατολίσουν το λαό, απομακρύνοντάς τον από τον Ιησούν.
Οι Φαρισαίοι περιορίζονται τελικά να χύνουν φαρμάκι από τα χείλη τους κατηγορώντας τον Χριστό ότι με τη δύναμη των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια.
΄Οταν συκοφαντείται ο Χριστός είναι αναμενόμενο να συκοφαντείται και να βλασφημείται και η Εκκλησία του. Ο Κύριος αγνοεί τους Φαρισαίους. Περιέρχεται πόλεις και χωριά. Κηρύττει το Ευαγγέλιον και θεραπεύει «πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν εν τω λαώ» Αυτή ήταν η πορεία των Αποστόλων. Αυτή ήταν η πορεία των αγίων μας. Αυτή είναι η πορεία των κληρικών μας.
Αγνοώντας τις συκοφαντίες τις κακολογίες και την εχθρότητα, πορευόμαστε μέσα στο λαό ευεργετώντας και βοηθώντας τους ανθρώπους που χρειάζονται ηθική και υλική στήριξη.
Το αμάρτημα, λοιπόν, της συκοφαντίας δυστυχώς δε το είχαν μόνο οι Φαρισαίοι τότε. Το έχουν και ορισμένοι στην εποχή μας. Υπάρχουν και σήμερα Φαρισαίοι που φθονούν με κάθε τρόπο αφήνοντας το δηλητήριο της συκοφαντίας και της κακίας τους να ξεχυθεί πλουσιοπάροχα. Ως συνήθως οι συκοφαντίες τους προέρχονται από εμπάθεια, κακία και εκδίκηση.
Το έργο μας για ένα καλύτερο κόσμο που θα μας οδηγήσει στο Παράδεισο δεν πρέπει να σταματήσει. ΄Οπως μας λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος οι συκοφαντίες είναι σαν τα άχυρα. ΄Οπως τα άχυρα προς στιγμή σκεπάζουν τα αναμμένα κάρβουνα, έτσι και οι συκοφαντίες θα καούν, όπως τα άχυρα, και η αλήθεια θα λάμψει, όπως η φωτιά.
Φαίνεται τελικά ότι αιτία της συκοφαντίας είναι το ατομικό συμφέρον ή το συμφέρον μιας ομάδας σε βάρος των πολλών. ΄Ενας συμφεροντολόγος συκοφαντεί τους άλλους που βρίσκονται επικεφαλής ή στο κύκλο του με απώτερο σκοπό να αμαυρώσει τη προσωπικότητα του στη συνείδηση των άλλων μέχρι να τον εξοντώσει για να επωφεληθεί και να αναδειχθεί αυτός. Στη πραγματικότητα αυτός ο χαρακτήρας συμπεριφοράς εκφράζει έναν άπιστο άνθρωπο, ελεεινό και τρισάθλιο, που ξεχνά την πρόνοια του Θεού και το αποτέλεσμα είναι συνήθως η αυτοκαταστροφή του με ένα αναπάντεχο κτύπημα από τη ζωή που ανοίγει μια πληγή, που δεν κλείνει ποτέ της.
Να συνεχίσουμε σας παρακαλώ τις προσευχες μας για το τερματισμό των πολέμων στη Γάζα και στην Ουκρανία και Ρωσία και να επικρατήσει η ειρήνη και η προστασία όλων των ανθρώπων.
Να προσευχόμαστε επίσης για την προστασία των ανθρώπων που στερούνται της καθημερινης τροφής για να επιβιώσουν με τη δική μας στήριξη και βοήθεια και όσων μπορούν. Το άγιο Θέλημα του Θεού είναι να χρησιμοποιούμε τα δώρα που μας δίνει με την οικονομική δυνατότητα, να προστατεύουμε τους ανθρώπους να ζήσουν κι όχι να τα κατασπαταλούμε σε όπλα για να σκοτώνουμε τους συνανθρώπους μας. Ο Θεός να μας ελεήσει.
