Γράφει ο π. Αντώνιος Χρήστου
Προϊστάμενος Ι.Ν. Προφήτου Ηλία Κόρμπι Βάρης, της Ι. Μ. Γλυφάδας Ε. Β. Β. & Β.
Αγαπητοί μου Αναγνώστες βρισκόμαστε στην ευλογημένη περίοδο του Δεκαπενταύγουστου και εορτάσαμε ήδη τη μεγάλη εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού. Μπορεί η Παναγία μας να δεσπόζει αυτό τον μήνα, τόσο με τις καθημερινές Ιερές Παρακλήσεις, την Εορτή της Κοιμήσεώς της, όσο στην απόδοση της ίδιας Εορτής 23 Αυγούστου, καθώς και στις 31 Αυγούστου στην Εορτή της Τιμίας Εσθήτος της Παναγίας, αλλά η Εορτή της Μεταμορφώσεως, είναι από τις μεγαλύτερες Δεσποτικές εορτές όλου του χρόνου.
Η εορτή της Μεταμορφώσεως είναι έντονα τριαδολογική, καθώς βλέπουμε τη θεϊκότητα του Σωτήρος Χριστού, ακούμε την φωνή Του Θεού Πατέρα και αισθανόμαστε την νεφέλη ως φανέρωση Του Αγίου Πνεύματος. Ταυτόχρονα είναι εορτή καθαρά ανθρωποκεντρική με την έννοια ότι αγγίζει αλλά κυρίως υπερβαίνει τις οντολογικές μας προδιαγραφές, αυτό που ονομάζουμε στην Θεολογία μας αγιότητα ή υπέρ φύση κατάσταση. Γιατί; Μα Γιατί βλέπουμε την ανθρώπινη φύση να μετέχει του άκτιστου Φωτός Του Θαβώρ, στην Θεότητα, θεραπευμένη και αναμάρτητη. Επίσης ο Προφήτης Ηλίας και ο Μωυσής, ως εκπρόσωποι των προφητών και του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης, καθώς και οι τρεις μαθητές Του Κυρίου Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης, μετείχαν αυτού Του Φωτός, με βάση την πνευματική κατάσταση του καθενός. Τέλος η Εορτή της Μεταμορφώσεως είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τον Σταυρό Του Κυρίου μας, αφού έγινε λίγο προ του Πάθους Του, και συγκεκριμένα σαράντα ημέρες πριν πάθει και σταυρωθεί, ώστε να καταλάβουν όλοι ότι όταν θα λάμβαναν χώρα όλα αυτά, δεν θα είναι από αδυναμία, αλλά εκούσια επιλογή και εφαρμογή του σχεδίου της Θείας Οικονομίας Του Θεού.
Παράλληλα οι Θεοφόροι Πατέρες, φυσικά όχι τυχαία, τοποθέτησαν την Εορτή της Μεταμορφώσεως 6 Αυγούστου κάθε έτους, ακριβώς 40 μέρες πριν την Εορτή της Υψώσεως Του Τιμίου Σταυρού για να μας δείξουν ότι και εμείς για να έχουμε αυτό το Φως, αξίζει να σηκώσουμε τον δικό μας Σταυρό, ακολουθώντας τον Κύριο. Για να γίνουμε μέτοχοι και αγωγοί αυτού του Φωτός, αξίζει να απαρνηθούμε τον αμαρτωλό εαυτό μας, να σηκώσουμε αγόγγυστα αυτό τον Σταυρό της στενής πύλης, που όμως οδηγεί στη σωτηρία.
Ενώ στην Εκκλησία μας έχουμε αυτό το πλαίσιο, αυτά τα ερεθίσματα και πορευόμαστε παρά τις αδυναμίες μας, σε αυτή την πορεία τη λουσμένη από το Θαβώριο Φως, ταυτόχρονα «σκιές» και «σκοτάδια» μας προκαλούν και μας δοκιμάζουν συνεχώς στην καθημερινότητά μας. Κάποια είναι γνωστά και διαχρονικά και αναμενόμενα, κάποιες προκλήσεις όμως είναι καινούργιες και πρωτοφανείς ή παλιές μεν, αλλά με νέο πρόσωπο και εμφάνιση. Το περίεργο είναι ότι βρισκόμαστε σε τόση σύγχυση στην εποχή μας, που «τις σκιές» και «τα σκοτάδια», τα βαπτίζουν και τα προωθούν «ως Φως», ενώ το Θεϊκό Φως της Εκκλησίας, το παρουσιάζουν ως σκοτάδι, αναχρονιστικό και μεσαιωνικό. Θα προσπαθήσουμε στις παρακάτω εναπομείνασες γραμμές, να περιγράψουμε την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, όπως τουλάχιστον γίνεται αντιληπτή σε εμάς και μας ώθησε να προχωρήσουμε στην σύνταξη αυτού του άρθρου:
α) Σε παγκόσμιο επίπεδο: Παρόλη τη φαινομενική σχετικά ηρεμία, υπάρχει μία υποβόσκουσα αναταραχή, τόσο σε επίπεδο διεθνών σχέσεων με πολεμικές, ακόμη και ένοπλες συγκρούσεις, όσο και με έντονη οικολογική ανησυχία που εξαπλώνεται ραγδαία, αφού έχουμε με το φαινόμενο του θερμοκηπίου ταχύτατο λιώσιμο των πάγων στον Βόρειο Πόλο και την Ανταρκτική και με ό,τι αλυσιδωτές συνέπειες και κινδύνους αυτό φέρνει.
Τον προηγούμενο μήνα βγήκε επιστημονικό πόρισμα που έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου, ότι για φέτος ως ανθρωπότητα, έχουμε ήδη εξαντλήσει τους φυσικούς πόρους του πλανήτη μας, που αυτός αντέχει να παράγει και φυσικά να ανανεώνει (πολύ νωρίτερα από άλλες χρονιές) και ό,τι καταναλώνουμε από εδώ και πέρα είναι επιβάρυνση με ανυπολόγιστες συνέπειες.
β) Σε ευρωπαϊκό επίπεδο: Μετά τις πρόσφατες Ευρωεκλογές και τη σταδιακή αλλαγή προσώπων στις υπεύθυνες θέσεις του ευρωπαϊκού συνασπισμού, διαπιστώνουμε μία Ευρώπη που προσπαθεί να βρει και να επαναξιολογήσει την ταυτότητά της (η άνοδος της ακροδεξιάς τη δοκίμασε και την προβλημάτισε πολύ), έχοντας παράλληλα τρεις ωρολογιακές βόμβες να αντιμετωπίσει:
Ι) Το Brexit και ότι αυτό συνεπάγεται με κίνδυνο να συμπαρασύρει και κλονίσει όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα,
ΙΙ) Το δημογραφικό πρόβλημα-γήρανση του Ευρωπαϊκού πληθυσμού, με πρόσφατες μελέτες που είναι ανησυχητικές για σχεδόν τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και
ΙΙΙ) Το μεταναστευτικό ρεύμα με πληθυσμούς από Αφρική και τη μέση Ανατολή, που ναι μεν δίνουν κάποια λύση στο πρόβλημα της υπογεννητικότητας, από την άλλη όμως δημιουργούν πολλά περισσότερα, σε τέτοιο σημείο που μιλάμε ακόμη και για αντικατάσταση των αξιών της Ευρώπης με αυτές του Ισλάμ και όχι μόνο.
γ) Σε εθνικό επίπεδο: Μπορεί λόγω των πρόσφατων Εθνικών εκλογών και επειδή βρισκόμαστε στην εποχή που ο λαός κυρίως ασχολείται με τα μπάνια του και τις διακοπές του, τα πράγματα να φαίνονται και εδώ κάπως ήρεμα με ακτίνες αισιοδοξίας, όμως η συχνή σεισμική δραστηριότητα του Εγκέλαδου, η συνεχώς εχθρική και προκλητική συμπεριφορά της γειτονικής Τουρκίας, όσο και οι πάντα διαχρονικές παθογένειες της νεοελληνικής μας κοινωνίας, δημιουργούν στους περισσότερους μία αίσθηση ανασφάλειας και επιφυλακής.
Και δ) Σε εκκλησιαστικό επίπεδο, όλοι γίναμε μάρτυρες της επιθέσεως, του χλευασμού και της προσπάθειας φιμώσεως του Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου, από κέντρα επίσημα θεσμικά αλλά και παρασκηνιακά και το χειρότερο και εντός της Εκκλησίας, επειδή μετέφερε την άποψη του Αγίου Πορφυρίου για το θέμα της σεμνότητας που αξίζει να διάγουν τα ανδρόγυνα στις συζυγικές σχέσεις, αλλά και την παρεκτροπή της ομοφυλοφιλίας, προσπαθώντας να δώσει μία πνευματική εξήγηση, συνδυάζοντας την κοινή παραδεδομένη επιστημονική αλήθεια, ότι το έμβρυο έχει άμεση σχέση και επηρεάζεται από τη συμπεριφορά και τη διάθεση της μητέρας. Μπορεί ο Μητροπολίτης να έσφαλε σύμφωνα με τα τρέχοντα επιστημονικά δεδομένα, μπορεί ο κάθε ένας να έχει τις επιφυλάξεις του, το σίγουρο είναι ότι δεν προπηλάκισε ή στοχοποίησε κανέναν, απλά όπως λέει και ο λαός μας «Οποιος έχει τη μύγα, μυγιάζεται…»! Αλλωστε τόσα καλά έχει πει στις ομιλίες του ο συγκεκριμένος Μητροπολίτης, «Γιατί μείνανε μόνο σε αυτό»; Ευτυχώς μετά τη γενική κατακραυγή, τον χλευασμό και τα μηνύματα μίσους που κατέκλυσαν το διαδίκτυο και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, βγήκαν κάποια πολύ ωραία κείμενα υπερασπίσεως των θέσεων της Εκκλησίας και του Μητροπολίτου ειδικότερα, που φυσικά κανείς υβριστής δεν έχει τα κότσια να μπορεί να αναιρέσει και να αντικρούσει με επιχειρήματα.
Ολοκληρώνοντας και αυτό το άρθρο μας, καταλαβαίνουμε αδελφοί μου, ότι στη σύγχυση, στη ρευστότητα και τους κινδύνους όλης αυτής της συνοπτικής επικαιρότητας σε παγκόσμιο, ευρωπαϊκό, ελληνικό και εκκλησιαστικό επίπεδο που παραθέσαμε, καταλαβαίνουμε ότι η λύση και η αναφορά μας για να αντιμετωπίσουμε σωστά όλες τις προκλήσεις και τα προβλήματα, είναι ο Θεός και το Αγιο Φως Του, που πλούσια μας δίνει στη Μεταμόρφωση, στην Ανάσταση, στην Πεντηκοστή και τα Θεοφάνεια. Αυτό το Φως που περιμένει να το αναζητήσουμε και να το προσεγγίσουμε στη ζωή μας και να είμαστε σίγουροι ότι θα μας θεραπεύσει και θα μας διαλύσει τα μεγάλα και τα μικρά σκοτάδια μας, που φέρνει η αμαρτία ή η υλοποίηση του ανθρωπίνου θελήματος, αγνοώντας το θέλημα Του Θεού! Οταν γευτούμε αυτού του Φωτός, τίποτα άλλο δεν θα θέλουμε στη ζωή μας, όλα τα άλλα είναι απλά σαν τις πυγολαμπίδες μπροστά στον ήλιο… Αμήν!
