Toυ π. Σπυρίδων Σκουτή
Δεν υπάρχουν κόκκινα κουμπιά για να πατήσουμε ώστε να αλλάξουν τα πράγματα.
Κάνουμε ευχέλαια, αγιασμούς, θέλουμε ευχές και δεήσεις από την Εκκλησία αλλά δεν θέλουμε να αλλάξουμε την καρδιά μας. Αν μας πει κάποιος το αντίθετο, ότι κάνουμε λάθος και να δούμε λιγάκι και την άλλη πλευρά γινόμαστε θηρία. Πολλοί εκκλησιαζόμενοι, αν τους ρωτήσεις έξω από την Εκκλησία ποιο ήταν το Ευαγγέλιο που άκουσαν ή τι είπε ο Ιερέας στο κήρυγμα δεν θα γνωρίζουν. Η αλλαγή γίνεται από μέσα, με βοήθεια από έξω και η έξω βοήθεια είναι η Θεία Χάρις. Η κίνηση της εσωτερικής αλλαγής λέγεται μετάνοια η οποία ξεκινάει από τη συνειδητοποίηση της ευθύνης μας.
H σχέση με το Θεό γίνεται συναλλαγή όταν δεν θέλω να αλλάξω. Μπορώ αλλά δεν θέλω να αλλάξω διότι το θέλω έχει μέσα του κόστος, ευθύνη, μετάνοια, τραύμα, πόνο και διάλυση. Μένω δηλαδή εκεί που είμαι , δεν κάνω καμία αλλαγή και προσπαθώ με εξωτερικά πράγματα να αλλάξω εσωτερικά αλλά δυστυχώς δεν γίνεται τίποτα.
Για να μπουν τα θεμέλια της θεραπείας και της αγιότητος θα θέσουμε τα ερωτήματα που για να απαντηθούν χρειάζεται καρδιά. Μήπως εγώ τελικά είμαι ο τοξικός και ο περίεργος; Μήπως τελικά δεν θέλω να δω την αλήθεια των πραγμάτων αλλά τα βλέπω όπως με βολεύει διότι δεν θέλω να αλλάξω και αναπαύεται ο εγωϊσμός μου; Μήπως οι αλλαγές που χρειάζεται να κάνω για να θεραπευτώ έχουν ένα κόστος το οποίο το αρνούμαι;
Γιατί τόσα χρόνια στην Εκκλησία που μπορεί να έκανα ακόμα και ψάλτης, επίτροπος, κατηχητής ή νεοκώρος η καρδιά μου και η συμπεριφορά μου μένουν ίδιες; Πού είναι η καλή αλλοίωση και γιατί δεν την νιώθω; Δεν την αισθάνομαι ; Γιατί;
Αγαπημένε αδερφέ….
Στην Ορθόδοξη θεραπευτική το όνομα της οδού λέγεται Υπακοή σε πνευματικό, το σκάψιμο λέγεται άσκηση και προσευχή και τα αποτελέσματα αυτών είναι η ανάληψη της ευθύνης και η καταπάτηση του εγωϊσμού. Η θεραπεία των τραυμάτων μου που ψάχνω έξω τελικά βρίσκεται μέσα μου. Για να διαλυθείς μπροστά στα ποδάρια του Κυρίου θέλει κότσια, ματωμένη και ερωτευμένη καρδιά για σωτηρία και όχι αρτοκλασίες και φανουρόπιτες με το ύφος των χιλίων καρδιναλίων.
Μην πας αδερφέ στην Εκκλησία για να κρυφτείς. Πήγαινε στην Εκκλησία για να ξεγυμνωθείς, να διαλυθείς και να συνθέσει τα κομμάτια σου ο Κύριος που πλέον θα τα έχει γιατρέψει.
Κινήσου πνευματικά, ψάξου, μην εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου αλλά αντίθετα βγες απο αυτόν και ο πραγματικός σου εαυτός θα ολοκληρωθεί μέσα απο τη σχέση με τον Χριστό. Μην το αφήνεις, τρέξε, μην περιμένεις αλλά όρμησε στην αγκαλιά του Κυρίου. Μην σε βυθίσουν οι λογισμοί στον σκοτεινό άδη αλλά γίνε πνευματικός αετός και άφησε τις αρετές να λάμψουν αφού πρώτα ωριμάσουν κάτω από το πετραχείλι του πνευματικού σου.
Δεν χρειάζεται να μας φέρει κάτι το νέο έτος, αρκεί να φέρουμε εμείς τις αμαρτίες μας στο πετραχείλι του πνευματικού και τότε θα αλλάξει και ο χρόνος και ο κόσμος.
Καλό αγώνα…
