Του Αλξάνδρου Π. Κωστάρα
Ομότιμου Καθηγητή Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης
Εάν είναι κάτι που θα καταγράψει ο ιστορικός του μέλλοντος για τη φετινή επέτειο της Εθνεγερσίας του 1821, είναι ο εορτασμός της μέσα στις συνθήκες πανδημίας που έχει δημιουργήσει ο φονικός κορωνοϊός με όλα τα παρελκόμενα. Βέβαια και πολλές άλλες φορές στο παρελθόν η Εθνική μας Επέτειος δεν γιορτάσθηκε μόνη. Είχε τη «συντροφιά» διαφόρων επιδημιών, εξίσου αν όχι πιο επικίνδυνων από τη σημερινή, σε μία φτωχή Ελλάδα χωρίς πόρους, αλλά και χωρίς την επιστημονική αρωγή και την υλικοτεχνική υποδομή που διαθέτουμε σήμερα. Παρ’ όλα αυτά η Ελλάδα επιβίωσε τότε των επιδημιών, όπως θα επιβιώσει ασφαλώς και σήμερα. Κρατώντας πάντα το ίδιο «ενθύμιο» από το πέρασμα της επιδημίας: τις απώλειες προσφιλών προσώπων, τα δάκρυα και τις πληγές, αλλά και τις αγωνίες της σχετικής δοκιμασίας. Ωστόσο ανάμεσα στους δακρύβρεχτους εορτασμούς της Εθνικής μας Επετείου εκείνα τα «πέτρινα» χρόνια και στον σημερινό δικό μας εορτασμό με τους ίδιου φόβους, όπως και τότε, αλλά με πολλά απολυμαντικά ή αντισηπτικά, υπάρχει μία τεράστια διαφορά. Η Ελλάδα της ένδειας αναπλήρωνε τις απώλειες από τις επιδημίες διά της πολυτεκνίας, ενώ η σημερινή Ελλάδα τις πολλαπλασιάζει διά της ατεκνίας ή της ολιγοτεκνίας. Και το σπουδαιότερο. Εκείνη η Ελλάδα ήταν απαλλαγμένη από τους άλλους «ιούς» που πλήττουν αποκλειστικά τα ιδανικά της Εθνεγερσίας. Γι’ αυτό γιόρταζε αληθινά την επέτειο της 25ης Μαρτίου, όπως της πρέπει. Πάντα με σεβασμό στα δύο «υδατογραφήματα» της εθνικής μας ταυτότητας: τον Χριστό και την παραδοσιακή Ελλάδα. Είναι αυτά που τα διατήρησαν αλώβητα οι προπάτορές μας στα χρόνια της μακραίωνης δουλείας υπό τον οθωμανικό ζυγό και μας τα παρέδωσαν ως παρακαταθήκη οι πρωταγωνιστές της Εθνεγερσίας.
Τη σημερινή Ελλάδα όμως δεν την πλήττει μόνον ο κορωνοϊός. Την «βομβαρδίζουν» επίμονα και πολλοί άλλοι «ιοί» από εκείνους που σκοτώνουν τα ιδανικά της Εθνεγερσίας, όπως είναι π.χ. ο «ιός» της αθεΐας, ο «ιός» του εθνομηδενισμού, ο «ιός» της διάλυσης της εθνικής μας συνοχής και άλλοι συναφείς «ιοί». Ολοι αυτοί οι «ιοί» σε αντίθεση με τον κορωνοϊό, για τον οποίο υπάρχουν ορισμένες αμφισβητήσεις ως προς την αυτοφυή ή μη προέλευσή του, είναι προϊόντα συστηματικής καλλιέργειας: Ο «ιός» της αθεΐας και ο «ιός» του εθνομηδενισμού προέκυψαν από τα «εργαστήρια» των εκπαιδευτικών προγραμμάτων της Μεταπολίτευσης, ενώ ο «ιός» της διάλυσης της εθνικής μας συνοχής καλλιεργείται σήμερα με την πολιτική των ανοικτών συνόρων που «εξέθρεψε» τους τεράστιους όγκους της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης. Βλέποντας τώρα τους εν λόγω ιούς από την σκοπιά των αποτελεσμάτων που επιφέρουν, καθίσταται προφανές ότι ενώ ο κορωνοϊός σκοτώνει τους Ελληνες σωματικά, όλοι οι άλλοι «ιοί» που μνημονεύσαμε πιο πάνω, τους σκοτώνουν πνευματικά. Ο κορωνοϊός αφανίζει τον Ελληνισμό, ενώ οι υπόλοιποι «ιοί» τον αλλοτριώνουν ή τον νοθεύουν. Απεργάζονται τη γενετική του μετάλλαξη, ώστε να μην έχει τελικά καμιά σχέση με τον γενετικό του πυρήνα. «Ευπαθείς ομάδες» επίσης δεν υπάρχουν μόνο στον κορωνοϊό. Τις συναντούμε και σε όλους τους προαναφερθέντας «ιούς», κατηγοριοποιημένες όμως με διαφορετικά κριτήρια ανάλογα με τη φύση του «ιού». Ο κορωνοϊός προσβάλλει τα γέρικα ή αρρωστημένα «κλαριά» του εθνικού μας «κορμού», ενώ αντιθέτως οι «ιοί» της αθεΐας και του εθνομηδενισμού πλήττουν τα πιο τρυφερά «βλαστάρια» του, στα οποία δεν φτάνουν δυστυχώς οι παραδοσιακοί «χυμοί» του εθνικού μας «δένδρου», που θα μπορούσαν να αποτελέσουν ισχυρά «αντισώματα» απέναντι στους σχετικούς «ιούς». Οσο για τη λαθρομετανάστευση, που συντηρείται από τον σχετικό «ιό», αυτή επιδιώκει κάτι άλλο: Να «ξερριζώσει» το παραδοσιακό «δένδρο» του Ελληνισμού, για να μπορέσουν έτσι να «φυτρώσουν» στη θέση του οι δικοί της «σπόροι».
Η θεραπευτική αντιμετώπιση όλων αυτών των ιών είναι σήμερα το μεγάλο πρόβλημα. Για τον κορωνοϊό δεν έχουμε βρει ακόμη το φάρμακο. Είναι λοιπόν δικαιολογημένη η ανησυχία μας για τη διάρκεια και την εξέλιξη της σχετικής επιδημίας. Για τους άλλους όμως «ιούς» η κατάσταση είναι διαφορετική. Αν και έχουμε στη διάθεσή μας το φάρμακο, δεν θέλουμε να το χρησιμοποιήσουμε, διότι είμαστε ενσυνείδητα εκτεθειμένοι στην αλλοτριωτική επενέργεια των «ιών» αυτών. Η εξήγηση από τους «πάσχοντες» για αυτή την ενσυνείδητη έκθεσή τους στην «παθογενή» δράση των σχετικών «ιών», μας παραπέμπει στην ατομική ελευθερία τους να διαμορφώνουν αυτοβούλως τα πιστεύματά τους. Πρέπει ωστόσο να παρατηρηθεί ότι ο σεβασμός στην αυτόβουλη επιλογή της αθεΐας και της απόρριψης τους Εθνους ή της Πατρίδας από κάποιους, δεν απαγορεύει ασφαλώς την επισήμανση ότι τα πιστεύματά τους αυτά εκφράζουν μία αλλοτρίωση σε σχέση με εκείνα για τα οποία αγωνίστηκε η Εθνεγερσία. Και δεν μπορεί ασφαλώς να αμφισβητηθεί από κανέναν ότι οι Ηρωες του Εικοσιένα είχαν ως Λάβαρο του αγώνα τους το τρίπτυχο «Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια». Αυτά δηλ. που τα ξεπουλήσαμε εμείς σήμερα και χλευάζουμε ως οπισθοδρομικούς όσους εξακολουθούν να εμπνέονται από τις αξίες τους. Επομένως εύλογα μπορεί να τεθεί εδώ το ερώτημα, κυρίως στους πολιτικούς και στους πολίτες που έχουν «προσβληθεί» από τους σχετικούς «ιούς». Οταν λέμε ότι γιορτάζουμε κάθε χρόνο την 25η Μαρτίου και συμμετέχουμε στον σχετικό εορτασμό, τι ακριβώς γιορτάζουμε και ποιους τιμούμε κατά την ημέρα αυτή; Μήπως τελικά είμαστε οι «άσωτοι υιοί», που ασελγούμε με τη συμπεριφορά μας στις αξίες τις οποίες μας έδωσαν ως πολύτιμο «θησαυρό» οι γονείς μας και υποκριτικά κατά την επέτειο του θανάτου τους, κάθε χρόνο αμετανόητοι για όσα πράττουμε, αφήνουμε χωρίς ντροπή λίγα λουλούδια στον τάφο τους; Αναίδεια και προκλητικός φαρισαϊσμός.
Φέτος λόγω της επιδημίας του κορωνοϊού δεν έγιναν παρελάσεις και δεν κατατέθηκαν στεφάνια την 25η Μαρτίου. Η μνήμη όμως της Εθνεγερσίας και η τιμή που οφείλουμε σε όσους τη συνετέλεσαν, δεν κρύβεται σε τέτοιες τυπικότητες, ώστε να χάνεται μαζί τους, όταν αυτές δεν μπορούν να τηρηθούν. Αλλού βρίσκεται το αληθινό νόημα αυτής της μεγάλης Εθνικής μας Εορτής. Και για να το εντοπίσουμε δεν αρκεί να περιμένουμε να περάσει η επιδημία του κορωνοϊού. Πρέπει πρωτίστως να φροντίσουμε να απαλλαγούμε από την «πανδημία» των υπολοίπων «ιών» που αλλοτριώνουν τον σύγχρονο Ελληνισμό και αφανίζουν την Ελλάδα που μας παρέδωσε η Εθνεγερσία. Αυτό βέβαια θα το επιτύχουμε, μόνον εάν «λουσθούμε» στα γάργαρα και ζείδωρα «νερά» που «αναβλύζουν» από τις «πηγές» της, ώστε να «ξεπλυθούμε» από τη «μόλυνση» των σχετικών «ιών», για να μπορούμε εφεξής να γιορτάζουμε την Επέτειο αυτή με «υγιές» πνεύμα και προπαντός με την προοπτική της επιβίωσής μας ως Εθνους.
