Πόσοι προσκυνητές έφθασαν ικετευτικά στην χερσόνησο του Άθωνα! Πόσοι πιστοί, μετά από ένα σύντομο προσκύνημα σε κάποια αγιορείτικη Μονή, σε Σκήτη, σε Καλύβη ή Κελλί του Άθω, αναγεννήθηκαν πνευματικά, έβαλαν από την αρχή και πάλι σειρά μετανοίας, έθεσαν νέα ¨συμφωνία¨, νέες υποσχέσεις και νέες ελπίδες αναδύθηκαν μέσα τους και συνέχισαν τη ζωή και τον πνευματικό τους αγώνα! Πόσοι αδιάφοροι άνθρωποι στα θέματα περί Πίστεως, πόσοι ταξιδιώτες και εκδρομείς έφθασαν στο Περιβόλι της Κυρίας Θεοτόκου, αδιάφορα αρχικά, όμως άλλοιώθηκαν καρδιακά, μετεβλήθησαν διανοητικά, ησύχασαν ψυχικά και ξεκίνησαν μια νέα ζωή, μια νέα απαρχή, ένα νέο ξεκίνημα…
Και αυτοί οι άνθρωποι, πιστοί, άπιστοι, αδιάφοροι, όλοι εμείς, δηλαδή, επιστρέψαμε στην καθημερινότητά μας μετά από ένα τέτοιο αγιορείτικο Προσκύνημα. Και, για μεγάλο χρονικό διάστημα μετά, εικόνες, σκέψεις, συμβουλές, θύμησες, αγιορείτικη ησυχία και αθωνική κατάνυξη μάς συντρόφευαν μέρα και νύχτα στην καθημερινή προσπάθεια για διαβίωση στις μεγαλουπόλεις! Αλλά, ακόμη και έτσι, η συμβολή της Αθωνικής Χερσονήσου δεν είναι αυτή καθ΄εαυτή τόσο περισπούδαστη και σημαίνουσα, όσο η προσευχητική διακονία. Πράγματι, η προσευχητική διακονία των Μοναχών, που αιώνες τώρες διακραττεί τον κόσμο και δακρύβρεχτα ικετεύει τον Ποιητή των απάντων για τη σωτηρία μας, για τη σωτηρία ενός εκάστου από εμάς.
Ο σεβάσμιος Γέροντας της Μονής Ξενοφώντος, Αρχιμ. Αλέξιος, σε παλαιότερο κείμενό του στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας», είχε αναφερθεί με γλαφυρότητα στη συμβολή αυτή του αγιορείτικου Μοναχισμού: «Το Άγιον Όρος είναι ένας ιερός τόπος Αγιοπατερικής παραδόσεως και Αγιοπνευματικής ζωής. Είναι τόπος λατρείας του Θεού, αλλά και Ιατρείο ψυχών· τόπος μετανοίας, καθάρσεως, αγιασμού και σωτηρίας του ανθρώπου. Έχει ως διακονία Του, να μαρτυρεί περί της Ορθοδόξου πίστεως, να υπενθυμίζει την Θεοειδή κλήση του ανθρώπου και να φανερώνει την ευαγγελική ζωή εις τον λαό του Θεού· να φυλάσσει τας ιεράς της πίστεώς μας παρακαταθήκας, να απεργάζεται την ψυχική σωτηρία και να αναδεικνύη Αγίους. Ο ιερός Άθωνας, η τρίτη χερσόνησος της Χαλκιδικής, αποκαλείται ¨Άγιον Όρος¨ από την αγιότητα των απ’ αιώνων ενασκησαμένων εις Αυτό και αγιασθέντων πατέρων. Είναι ένας τόπος ησυχίας, προσευχής και εν Θεώ ασκήσεως. Ήδη από τον 8ο μ.Χ. αιώνα, θεοφόροι και θεόπνευστοι πατέρες και ασκητές, απαρνούμενοι τον κόσμο και τα τερπνά και απολαυστικά του, αφιερώθηκαν εις τον Θεό και επεδόθησαν εις την νηπτική ζωή και εις την πνευματική άσκηση, που συνίσταται εις την εκνίκηση των ανθρωπίνων παθών και την απόκτηση τής θείας Χάριτος, μέσω της ασκήσεως των θεοειδών αρετών και των αγιαστικών Μυστηρίων της Εκκλησίας μας. Αλλά, παραλλήλως με τον πνευματικό τους αγώνα, παρήγαγαν, μαζί με την έκφραση της προς τον πλησίον αγάπης διά της προσευχής, και τον θαυμαστό Αγιορειτικό πολιτισμό και την μοναδική Αγιορειτική παράδοση με το Ορθόδοξο βίωμα».
Τόσες θαυματουργές Ιερές Εικόνες, τόσα χαριτόβρυτα Ιερά Λείψανα, Θησαυροί και Σεβάσματα του Αγίου Όρους, με τα οποία ήρθαν σε επαφή οι απανταχουύκαι επί αιώνες προσκυνητές του Άθω, αναμφισβήτητα, επηρέασαν την καρδιά των τελευταίων. «Παιδί μου, ξέρει ο Θεός, ξέρει πώς μιλάει στον καθένα μας! Η Κυρία Θεοτόκος κάτι θα πει, κάτι θα δείξει ακόμη και στον πλέον αδιάφορο», συνήθιζε να συμβουλεύει τους προσκυνητές ο Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης.
Υπό την έννοια αυτή, η προσευχή των αγιορειτών Πατέρων υπέρ της σύμπασας κτίσης έιναι δώρο ανεκτίμητο, κληρονομιά πνευματική ανειπώτου αξίας και ανυπέρβλητης προσφοράς. Μονές Βατοπαιδίου, Ξενοφώντος, Σιμωνόπετρας, Εσφιγμένου στις Καρυές και Δοχειαρίου, Σταυρονικήτα και Καρακάλλου και τόσες άλλες Μονές, συνεχίζουν να κομίζουν λόγο αγιορείτικο και να συμβάλουν διά της προσευχής, καθοριστικά, σε αυτή την αναγέννηση της κοινωνίας.
Και ο Γέρων Αλέξιος ο Ξενοφωντινός, συμπληρώνει: «Οι Αγιορείτες πατέρες βιάζουν εαυτούς, μετανοούντες, ασκούμενοι και προσευχόμενοι υπέρ του κόσμου όλου. Δεν εγκατέλειψαν τις πατρίδες και τις οικίες τους μόνον για την ψυχή τους, αλλά και για να συμπαρασταθούν εις τον πόνο, εις τας δοκιμασίας, εις τους πειρασμούς και τας θλίψεις όλων των κοπιώντων και πεφορτισμένων αδελφών τους, που μάχονται μέσα εις τον στίβο του συγχρόνου κόσμου, είναι και οι δικοί τους απεσταλμένοι εις τον ευλογημένο Άθωνα και πρέσβεις θερμοί προς τον Κύριον.
Είναι πανορθόδοξος πνευματική Κοινότης το Άγιον Όρος, καθότι μονάζουν εις τα ιερά Σκηνώματά του Ορθόδοξοι πιστοί από όλη την οικουμένη.
Είμεθα όλοι χρεωμένοι από αυτήν την εύνοια της Θεοτόκου προς τον λαό του Θεού, τον «νέον Ισραήλ», και εκείνο που ζητά από εμάς η Παναγία μας είναι να είμεθα τέκνα πίστεως και υπακοής, τέκνα φωτός και υιοί του Υψίστου. «Ό,τι αν λέγοι υμίν, (ο Υιός μου και Κύριός μας) ποιήσατε», είναι η αγία προτροπή της Παναγίας μας προς όλους».
Ευλογημένο αθωνικό Περιβόλι της Κυρίας Θεοτόκου. Χώμα αγιορείτικο, γη αθωνική και παραδείσια. Πόσο οφειλέτες υπάρχουμε σε κάθε φιλέρημο αηδόνι σου, σε κάθε μοναστική σου μορφή, που, μέρα και νύχτα, δεν έπαψε, δεν εσταμάτησε, να προσεύχεται υπέρ της σύμπασας κτίσης…!
