Η ανθρώπινη ευημερία, η καλοπέραση, οι ανέσεις, ο πλούτος, οι τρυφηλές στιγμές της ζωής είναι άστατες και ευμετάβλητες. Είναι στιγμές του σήμερα, που μπορεί να χάνονται αύριο, στιγμές που σύντομα παρέρχονται, για να δώσουν την θέση τους συχνά στις στερήσεις, στα βάσανα, στη φτώχεια.
* Ας μην καυχάται ο σοφός για τη σοφία του, γιατί πολλές φορές αυτήν την μεταποιεί ο Θεός σε άνοια.
* Ας μη καυχάται ο δυνατός για την δύναμη του, αφού αυτή πολλές φορές μεταποιείται σε αδυναμία, σε ασθένεια.
* Ας μη καυχάται ο πλούσιος για τον πλούτο του, γιατί αυτός πολλές φορές μεταποιείται σε έσχατη φτώχεια.
* Ας μην καυχάται ο επιφανής για την δόξα του, μήτε ο γερός για την υγεία του, μήτε ο όμορφος για την ομορφιά του, μήτε ο νέος για τη νιότη του.
Όλα αυτά είναι ρευστά, είναι πρόσκαιρα. Μετακινούνται συνεχώς και πηγαίνουν από τον ένα άνθρωπο στον άλλο, όπως η μπάλλα στα πόδια των ποδοσφαιριστών. Τίποτα πιο σίγουρο δεν υπάρχει στην ζωή μας, από το ότι θα χάσουμε τα πρόσκαιρα αγαθά με την πάροδο του χρόνου. Κανείς δεν μας εγγυάται την συνέχεια της ευημερίας μας. Μόνο η καλωσύνη δεν χάνεται, δεν παληώνει, δεν φθείρεται και δεν διαψεύδει τις ελπίδες όσων αποταμιεύουν σε αυτήν.
Επακόλουθο της καλωσύνης είναι η αγαθοεργία, είναι η φιλανθρωπία, είναι η κένωση του εαυτού μας στις ανάγκες του πλησίον μας. Ας προσέξουμε, γιατί η καλωσύνη μετράει στα μάτια του Θεού μας, Αυτού που γνωρίζει όχι μόνο τις πράξεις μας, αλλά και τις προθέσεις μας, μόνο όταν είναι ανιδιοτελείς. Οι περισσότεροι από εμάς δείχνουμε καλωσύνη, για τους εξής δύο λόγους:
* Είτε επειδή προσβλέπουμε στην συμπάθεια του Θεού, ο οποίος ελπίζουμε να μας ευεργετήσει στον ουρανό για τις επίγειες αγαθοεργίες μας,
* Είτε για να προκαλέσουμε το έλεος του Θεού και να μας φερθεί φιλάνθρωπα, αφού και εμείς δείχνουμε φιλάνθρωπα αισθήματα.
Οφείλουμε, λοιπόν, να αγαθοεργούμε χωρίς να σκεφτόμαστε ανταπόδοση. Αυτήν θα την δώσει ο εύσπλαχνος Θεός μας χωρίς να την ζητήσουμε. Μας το είπε άλλωστε. «Εγώ ανταποδώσω, λέγει Κύριος» (Εβρ. ι΄ 30). Και το ανταπόδωμά Του θα είναι άφθαρτη μακαριότητα, θα είναι η είσοδός μας στην ατελεύτητη Βασιλεία Του. Η διακριτικότητά μας ας μας βοηθήσει να ξεχωρίσουμε την επίγεια διαμονή μας από την ουράνια, την παροικία ή το ξενοδοχείο από την μόνιμη κατοικία, το σκοτάδι από το φως, την λάσπη του έλους από τα άγια χώματα, την σάρκα από το πνεύμα, την δύναμη του Θεού από την δύναμη του κοσμοκράτορα του αιώνος τούτου, δηλαδή του διαβόλου, την σκιά του θανάτου από το φέγγος της αιώνιας ζωής. Η εξαγορά του παρόντος από τα μέλλοντα, του φθαρτού από τα άφθαρτα, του ορατού κόσμου από τον αόρατο γίνεται μόνον με την καλωσύνη, με την αγαθοεργία, με την φιλοπτωχεία, με τη φιλανθρωπία, που αντανακλά την αγάπη μας στο Θεό μας, αφού στα πρόσωπα των συνανθρώπων μας, αυτών που πάσχουν, που υποφέρουν, που στερούνται, βλέπουμε τον ίδιο τον Κύριο μας που μας είπε: «Εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. κε΄ 40), δηλαδή, ο,τι κάνετε στον πιο ευτελή από τους συνανθρώπους σας σε Μένα το κάνετε.
Αν αναλωθούμε στην ελεημοσύνη και αν δώσουμε από τα υπάρχοντά μας στους φτωχούς, τότε θα γίνουμε πλούσιοι σε αιώνια αγαθά. Ας τους δώσουμε λίγα από αυτά που ο Θεός μας έδωσε πλούσια. Ακόμη ας δώσουμε όλα αν μπορούμε σ’ Εκείνον που μας τα έχει χαρίσει όλα με αφθονία. Και μη νομίσει κανείς τότε ότι ξεπερνά στην φιλανθρωπία τον Θεό μας, αφού, όσα κι αν προσφέρουμε, εκείνα που μας μένουν είναι περισσότερα. Ας μη ξεχνάμε άλλωστε ότι τίποτα δεν είναι δικό μας, αλλά όλα τα έχουμε πάρει από τον Θεό. Να γνωρίζουμε μόνο ότι πλούτος μας είναι η τήρηση των εντολών του Θεού μας και μάλιστα της εντολής της αγάπης. Αυτή η τήρηση μας οδηγεί και στην απόλυτη ελευθερία. Αντίθετα, φτώχεια αληθινή είναι η παράβαση των θείων εντολών, που οδηγεί μάλιστα και στην δουλεία. Ας μη γινόμαστε, λοιπόν, δούλοι των παθών μας, δούλοι του πλούτου και των πρόσκαιρων αγαθών μας. Ας ζούμε ελεύθεροι κοντά στο φιλάνθρωπο Χριστό μας που μας είπε: «Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» (Ιωάν, η΄ 32), δηλαδή, όταν γνωρίσετε την αλήθεια, δηλαδή Εμένα, Εγώ θα σας ελευθερώσω από τα πρόσκαιρα. Την σταθερή προσήλωσή μας στο φιλάνθρωπο Χριστό μας την συνιστά άλλωστε και ο Απόστολος Παύλος λέγοντας: «Τη ελευθερία, η Χριστός ημάς ηλευθέρωσε, στήκετε και μη πάλιν ζυγώ δουλείας ενέχεσθε» (Γαλ. δ΄ 1), δηλαδή μείνατε σταθεροί στην ελευθερία που μας χάρισε ο εύσπλαγχνος Χριστός μας και μη υποκύπτετε πάλι στον ζυγό της δουλείας· στην εκζήτηση των φθαρτών, που μας αποτρέπουν από την αγαθοεργία και φυσικά από την ουράνια Βασιλεία. Σύνθημά μας μόνιμο ας είναι, ότι η φιλοπτωχεία οδηγεί στον πλουτισμό μας στους ουρανούς. Ας την ακολουθήσουμε!
