Η Ανάληψη, ως εορτή, εκφράζει το πασχάλιο μυστήριο μέσα από μια προοπτική που είναι Μεσσιανική, Είναι η γιορτή της βασιλικής αποκατάστασης του Μεσσία.
Ο Κύριος, μετά την Ανάστασή Του, παρέμεινε ακόμα σαράντα ημέρες στη γη για να σταθεροποιήσει τους Αποστόλους Του στην πίστη της Αναστάσεώς Του, για να τους απευθύνει τις τελευταίες οδηγίες Του, και να τους προετοιμάσει για την αναχώρησή Του στον ουρανό. Είχε εκπληρώσει την αποστολή Του στη γη. Μπορούσε να επαναλάβει τα λόγια που είπε προς τον επουράνιο Θεό και Πατέρα Του: «Εγώ φανέρωσα τη δόξα σου πάνω στη γη, αφού ολοκλήρωσα το έργο που μου ανέθεσες να κάνω».
Είχε ιδρύσει την Εκκλησία, είχε εξαγοράσει το γένος των ανθρώπων με τον θάνατό Του, κατάργησε με το σταυρό Του την εξουσία του Διαβόλου. Η ώρα του θριάμβου είχε έλθει για την οποία προσευχήθηκε στον επουράνιο Θεό και Πατέρα. Η τεσσαρακοστή ημέρα μετά την Ανάστασή Του έφθασε. Εμφανίσθηκε στην Ιερουσαλήμ, τους προανήγγειλε την έλευση του Αγίου Πνεύματος, τους παρήγγειλε να κηρύξουν το Ευαγγέλιο σε όλη τη γη και τους οδήγησε έπειτα έξω της πόλεως, στο όρος των Ελαιών, που πριν από σαράντα δύο ημέρες ήταν μάρτυς της αγωνίας του Ιησού, έγινε τώρα μάρτυρας του θριάμβου Του. Όταν ο όμιλος των Mαθητών έφθασε στην κορυφή του λόφου, ο Ιησούς ύψωσε τα χέρια Του στον ουρανό κι ίσως επανέλαβε τα λόγια που είχε πεί και σε άλλη ευκαιρία: «Τώρα δεν είμαι πιά μέσα στον κόσμο ενώ αυτοί μένουν μέσα στον κόσμο, κι εγώ έρχομαι σ’ εσένα. Άγιε Πατέρα, διατήρησέ τους στην πίστη με τη δύναμη του ονόματός σου που μου χάρισες, για να μείνουν ενωμένοι όπως εμείς». «Καθώς τους ευλογούσε, άρχισε ν’ απομακρύνεται απ’ αυτούς και ν’ ανεβαίνει στον ουρανό». Ευλογώντας, σιγά-σιγά υψώθηκε όχι σαν τον Ηλία με πύρινο άρμα, άλλα με την προσωπική δύναμή Του. Οι Μαθητές Τον παρακολουθούσαν με τα μάτια τους, ενώ οι καρδιές τους επάλλοντο από χαρά και συγκίνηση. Ασφαλώς επιθυμούσαν να Τον ακολουθήσουν στους αιθέρες, αλλά φωτεινή νεφέλη Τον σκέπασε και έπαυσαν να Τον διακρίνουν.
Οι Μαθητές Του που Τον είχαν ακολουθήσει στην θριαμβευτική είσοδό Του στα Ιεροσόλυμα, τώρα βλέπουν την θριαμβευτική άνοδό Του στον ουρανό.
Όλοι οι Δίκαιοι που έζησαν προ Χριστού, και οι ψυχές τους βρίσκονταν αιχμάλωτες και δέσμιες στον Άδη, και για τους οποίους ο Παράδεισος ήταν κλειστός, αφού ελευθερώθηκαν από τον Σωτήρα με την Ανάστασή Του, Τον συνώδευσαν στον ουρανό. Μαζί Του ανήλθαν ο Αδάμ και η Εύα, οι Πρωτόπλαστοι οι πρώτοι μετανοημένοι, οι Πατριάρχες που τόσο πόθησαν τον υποσχεμένο Μεσσία, οι Προφήτες, που προείπαν την έλευση του Λυτρωτού, τις ταπεινώσεις Του, τη νίκη Του, το θρίαμβό Του.
Η Εκκλησία εφαρμόζει την μεσσσιανική προφητεία του Ησαΐου για την αποκατάσταση της Ιερουσαλήμ στην Ανάληψη του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Ο Κύριος ένδοξος νικητής «εισήλθε εις την χαρά Του» και μαζί Του έφερε το λαό Του «εις όρος αγιάσματος αυτού». Ταπεινώθηκε, υπέφερε, θρήνησε, πολέμησε, εξαγίασε τη γη με την αναζήτηση των αμαρτωλών για τη σωτηρία τους και κατέπαυσε από πάντων των έργων Αυτού.
Όταν ο Κύριός μας ανήλθε στον ουρανό, ο άναρχος Πατέρας Τον τοποθέτησε στα δεξιά Του και Τον στεφάνωσε με την δόξα. Υπέφερε, πρέπει τώρα να δοξασθεί. Τον προσκαλεί επειδή «ταπεινώθηκε θεληματικά υπακούοντας μέχρι θανάτου. Και μάλιστα θανάτου σταυρικού. Γι’ αυτό και ο Θεός τον ανέβασε πολύ ψηλά και του χάρισε το όνομα που είναι πάνω απ’ όλα τα ονόματα. Κι έτσι, στο όνομα του Ιησού όλα τα επουράνια, τα επίγεια και τα υποχθόνια θα προσκυνήσουν, και κάθε γλώσσα θα ομολογήσει ότι Κύριος είναι ο Ιησούς Χριστός, για να δοξάζεται έτσι ο Θεός Πατέρας».
Χαρίζει σ’ Αυτόν όνομα «το υπέρ παν όνομα» μπροστά στο οποίο θα κάμψει κάθε επίγεια (άνθρωποι), επουράνια (άγγελοι) και καταχθόνια (δαίμονες) δύναμη. Ο Ιησούς έχει σαν υποπόδιο των ποδών Του υποτεταγμένους όλους τους έχθρούς Του.
Πού είναι οι βασιλείς της γης, οι Άρχοντες του κόσμου, οι επηρμένοι ισχυροί για τα πλούτη τους, την σοφία τους, την δύναμή τους και τη δόξα τους; Οι αιώνες τους εκμηδένισαν και ο Χριστός μένει εις τον αιώνα «χθες και σήμερα ο αυτός και εις τους αιώνας». Οι εχθροί της Εκκλησίας παρέρχονται. Ο Χριστός όμως πάντα θριαμβεύει «εξήλθεν νικών και ίνα νικήση». Απολαμβάνει από την τιμητική θέση Του την ατελείωτη δόξα του Ουρανού.
