Συνήθιζε να το λέγει ο μακαριστός Γέροντάς μας, Αρχιμ. Εφραίμ (Β΄), πρώην Δικαίος της Σκήτης του Αγίου Ανδρέου, στο Σεράι του Αγίου Όρους: “Τι κρίμα, τι κρίμα να νομίζουμε οι άνθρωποι πως θα ζήσουμε χρόνια πολλά στον κόσμο αυτό και πως δεν θα δώσουμε ¨εξετάσεις¨στον άλλον! Γι αυτό φεύγουμε γεμάτοι δαιμόνια, κακότητες, μιαρότητες και θρηνούμε απαρηγόρητα όταν συνατήσουμε την Αλήθεια, πέραν του τάφου…!
Εδώ ξενοδοχούμεθα, κατά τον Ιερό Χρυσόστομο. Πανδοχείο η παρούσα ζωή και ετούτος ο κόσμος¨.
Δεν ήταν μόνο τα λόγια. Κυρίως, ήταν ο αναστάσιμος χρωματισμός, η γλυκύτατη προπτωτική μορφή και θέα του προσώπου του όταν τα έλεγε αυτά που, χωρίς δεύτερη κουβέντα, σε έπειθε πως είναι εμπειρία πνευματικής ζωής και όχι μέρισμα διανοητικής και γνωστικής μελέτης.
Ω, πόσο όμορφα νιώθαμε κοντά του! Πώς γίνεται και οι άγιοι άνθρωποι του Θεού σού μιλούν … ακόμη και σιωπώντας!
