Πέρα από το Σινά

Η ουσία του προβλήματος σχετικά με την μονή Σινά βρίσκεται στο γεγονός ότι αρνηθήκαμε την κληρονομιά μας. Διαβάζω από προχθές δηλώσεις του ηγουμένου της μονής, του αρχιεπισκόπου Σιναίου, του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Μία κλάψα και μία αόριστη απειλή για προσφυγή σε διεθνείς οργανισμούς; Όχι στην δικαιοσύνη του Θεού, σε αυτήν των διεθνών κοσμικών οργανισμών. Και είναι φυσικό, αφού έχουμε πάψει να πιστεύουμε στην παντοδυναμία Του. Ο οικουμενισμός, που επικρατεί απόλυτα στην Κωνσταντινούπολη και σε σημαντικό βαθμό και στα Ιεροσόλυμα έχει αποξενώσει τους πατριάρχες, τους επισκόπους, τους ηγούμενους από το πνεύμα των αγίων προκατόχων τους, αυτών στους οποίους ο Θεός είναι εμπιστευτεί αυτήν την τεράστια περιουσία που λέγεται ελληνορθόδοξα πατριαρχεία της Ανατολής. Γιατί το Σινά είναι το δέντρο. Το δάσος είναι ότι χάνουμε με γοργό ρυθμό τα πατριαρχεία αυτά, τους φάρους της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Και τα χάνουμε, επειδή έπαψαν οι Σύνοδοί τους να ορθοτομούν τον λόγον της αληθείας. Επειδή οι ίδιοι εμείς φύγαμε από την παράδοσή μας, δεν την θέλουμε. Και αφού δεν την θέλουμε, ο Θεός κάνει υπακοή σε μας, που πλέον μας γοητεύουν άλλα πράγματα, ξένα, και μας την αφαιρεί. Το ελληνικό κράτος μετά τον Καποδίστρια ποτέ δεν αντιλήφθηκε τον πλούτο και την ισχύ που κρύβουν τα ελληνορθόδοξα πατριαρχεία και προσκυνήματα στην Ανατολή και δεν επεδίωξε παρά μόνον σπασμωδικά να ασκήσει κάποια μέριμνα για αυτά. Αλλά ούτε και οι διαβρωμένοι πλέον από τον οικουμενισμό πατριάρχες, επίσκοποι και ηγούμενοι ενδιαφέρθηκαν για την επάνδρωσή τους, την πνευματική προκοπή και την διατήρησή τους, αφού έχουν πάψει να πιστεύουν έστω και ελάχιστα στην παντοδυναμία του Θεού. Η εκκοσμίκευσή τους τους κάνει να αναζητούν σωτηρία στους άρχοντες του αιώνος τούτου και στην ένωση με τους αιρετικούς. Το δε ελληνικό κράτος και τους περισσότερους από εμάς να μην θέλουμε να πολεμήσουμε για τίποτε. Αυτά έκαναν οι άγιοι που αγίασαν αυτά τα μέρη; Οι αυτοκράτορες που τα έκτισαν; Αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία, εάν δεν μετανοήσουμε και δεν επιστρέψουμε στο πνεύμα των πατέρων, καμία προσφυγή στους διεθνείς οργανισμούς και καμία λυκοδιπλωματία δεν μας σώζει. Σε μερικές δεκαετίες τα ελληνορθόδοξα πατριαρχεία θα βρίσκονται μόνον στα βιβλία της ιστορίας.