Προσλαλιὰ
τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Γέροντος Χαλκηδόνος
κ. Ἐμμανουὴλ
ἐπὶ τοῖς Σεπτοῖς Ὀνομαστηρίοις
τῆς Α. Θ. Παναγιότητος,
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου
κ.κ. Βαρθολομαίου
(Πάνσεπτος Πατριαρχικὸς Ναός, 11 Ἰουνίου 2025)
***
Παναγιώτατε Δέσποτα,
Ὁ λόγος τοῦ πρώτου τῆς περὶ τὴν Ὑμετέραν Σεπτὴν Κορυφὴν Ἱεραρχίας καλεῖται ἔτι ἅπαξ κατὰ τὴν εὔσημον ταύτην ἡμέραν νὰ λάβῃ ἐκ τῆς λαμπρότητος τῆς σεμνοπρεποῦς πανηγύρεως καὶ νὰ διαζωγραφήσῃ τὴν μορφὴν καὶ τὸ περιεχόμενον αὐτῆς, ἔστω καὶ διὰ πενιχρῶν λέξεων, καὶ πάντως νὰ ἀποδώσῃ τὸν σεβασμόν, τὴν τιμὴν καὶ τὴν ἀφοσίωσιν τοῦτο μὲν πρὸς τὸ ἑορτάζον ὑψηλὸν Πρόσωπον, Ὑμᾶς Παναγιώτατε, τοῦτο δὲ πρὸς τόν, ὅν θυσιαστικῶς ἐπὶ τῶν δυναμικῶν Ὑμῶν ὤμων φέρετε, κορυφαῖον ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ Θεσμόν, εἰς τὸν ὁποῖον καὶ ἅπαντες ὁλοθύμως ἀνήκομεν ψυχῇ τε καὶ σώματι.
Καὶ κάθε λέξις καθίσταται πενιχρὰ ὅταν καλῆται νὰ ἀναφερθῇ εἰς τὸν Μέγαν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον, ἀφοῦ ἐν τῷ ὑποδείγματι Ὑμῶν διαπιστοῦμεν ὅλοι, πάλιν καὶ πολλάκις, καὶ τὴν Θείαν Οἰκονομίαν, ἀλλὰ καὶ τὴν προφητικὴν ἰσχὺν τοῦ πνευματικοῦ Ὑμῶν Πατρὸς καὶ Γέροντος καὶ ἐνδόξου προκατόχου Ὑμῶν καὶ τοῦ ὀμιλοῦντος, Μελίτωνος τοῦ Χαλκηδόνος, νὰ ὀνομάσῃ τὸν Δημήτριον Ἀρχοντώνην Βαρθολομαῖον, τιμῶν τοιουτοτρόπως καὶ τὸν πολλὰ κοπιάσαντα ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Γένους καὶ ἐν Ὁσίοις αὐλιζόμενον Βαρθολομαῖον Κουτλουμουσιανόν, τὸν εὐκλεῆ γόνον τῆς εὐάνδρου Ἴμβρου, καὶ ἀσφαλῶς τὸν κοινὸν ἐκείνου καὶ Ὑμῶν οὐράνιον προστάτην Ἀπόστολον. Καὶ ὁμιλῶ περὶ προφητικῆς ὄντως ἰσχύος, καθὼς ὁ ἐκ τῶν χειρῶν Μελίτωνος τοῦ σοφωτάτου Ἱεράρχου ἀναγεννηθεὶς κληρικὸς κατέστη, ἐν τῷ γεωργίῳ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, Ἀπόστολος γνήσιος καὶ ὑπέρμαχος ἀκατάβλητος τῶν ἱερῶν καὶ τῶν ὁσίων τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας καὶ τοῦ εὐσεβοῦς Γένους τῶν Ρωμαίων ἀλλὰ καὶ τῶν Πανορθοδόξων.
Παραδοσιακὸς καὶ ρηξικέλευθος, πιστὸς ἀπολύτως εἰς τὰ παραδεδομένα, μετὰ διακρίσεως πάντοτε, γνήσιος φορεὺς τοῦ τρόπου καὶ τοῦ τόπου τῆς Κωνσταντινουπολίτιδος Ἐκκλησίας, δίδετε καθ᾽ ἡμέραν καὶ τὸ ζῆν καὶ τὸ εὖ ζῆν ὑπὲρ τῆς ἀλανθάστως ἀνατεθείσης Ὑμῖν ὁλκάδος καὶ ἐκδαπανάσθε κυριολεκτικῶς εἰς τὸ καθῆκον, μὴ φειδόμενος κόπων καὶ μόχθων. Καὶ ὁ ἑωρακὼς μεμαρτύρηκε, καὶ ἀληθινὴ αὐτοῦ ἐστιν ἡ μαρτυρία! (Ἰωάν. ιθ´, 35) Ὅλος ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδία ζοῦν καὶ κινοῦνται ὀντολογικῶς ὑπὲρ τοῦ Φαναρίου καὶ τῶν σεβασμίων αὐτοῦ συμφερόντων. Ὑπάρχετε οὐσιαστικῶς διὰ τὴν Μεγάλην Ἐκκλησίαν! Αὐτὸ ἤλθομεν ἅπαντες σήμερον ἐν τῇ Εὐχαριστιακῇ ταύτῃ Συνάξει ἵνα καὶ ὁμολογήσωμεν καὶ ἀναγνωρίσωμεν καὶ τιμήσωμεν! Τὴν Θεοῦ πνεῦσιν πρὸς τὴν Μεγάλην Αὐτοῦ Ἐκκλησίαν διὰ τοῦ Ὑμετέρου Πανιέρου Προσώπου. Καὶ ἐπειδὴ ἀληθὴς ὁ λόγος καὶ ψεύδους ἄμεικτος, διὰ τοῦτο καὶ μαρτυρίας ἁπλῆς καὶ ὄχι ἐγκωμίου ἐπέχει θέσιν.
Ὁμολογοῦμεν τὴν χάριν, κηρύττομεν τὸν ἔλεον, οὐ κρύπτομεν τὴν εὐεργεσίαν! Ὁ μακροβιώτερος τῶν ἐν Προκατόχοις Ὑμῶν, ἑδραῖος καὶ ἀπὸ τοῦ χρέους ἀμετακίνητος, ἐμπνέετε διὰ τοῦ πλουσίου ἐν Ὑμῖν Ἀποστολικοῦ ζήλου καὶ φρονήματος τὰς ὑπὲρ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας σκέψεις καὶ ἐνεργείας ὅλων ὅσοι διατελοῦμεν ὑπὸ τὰς σοφὰς καὶ θεορρύτους ὁδηγίας Ὑμῶν, πρὸς τὴν ὁδὸν τῆς θυσίας καὶ τῆς αὐταπαρνήσεως.
Ἐντὸς μιᾶς πραγματικότητος, ἡ ὁποία φαίνεται νὰ χάνῃ κατ᾽ οὐσίαν τὸν προσανατολισμὸν αὐτῆς, Ὑμεῖς, ἡ ὁρατὴ κεφαλὴ τῆς καθ᾽ἡμᾶς Ἀνατολῆς, ὁ ἐκκλησιαστικὸς Πρόεδρος τῆς κατοικουμένης, μένετε καὶ ἐπιμένετε εἰς τὴν Ἀποστολικὴν βιοτὴν καὶ πολιτείαν, ἔχων πάντοτε τὸ βλέμμα ἐπὶ τῆς Χριστοῦ ἀκαινοτομήτου Ἀληθείας. Μὲ σιωπὴν μαρτυρικὴν καὶ λόγους ἐκ καρδίας, ὄρθιος, σθεναρός, ἀκούραστος, διδάσκετε ἐν ἑσπέρᾳ καὶ πρωΐ καὶ μεσημβρίᾳ ὅτι ὁ Χριστὸς Ἀνέστη καὶ ὅτι ἦλθεν ἵνα ζωὴν ἔχωμεν καὶ περισσὸν ἔχωμεν (Ἰωάν. ι´, 10).
Τοῦτο ἔχει ἀνάγκην σήμερον ὁ κόσμος εἴπερ ποτὲ ἄλλοτε! Ἀνάγκην δι᾽ ἀνάστασιν καὶ ζωήν, καὶ τοῦτο τὸ εὑρίσκει ἀδιαμφισβητήτως ἐρχόμενος παντὶ τρόπῳ εἰς τὰς Αὐλὰς τῆς Οἰκουμενικῆς ταύτης Καθέδρας, λαμβάνων τὰς εὐχὰς Ὑμῶν, ὁρῶν Ὑμᾶς, δωρικῶς καὶ μεγαλοπρεπῶς ἐν ταυτῷ, ἱστάμενον ἐπὶ τοῦ Θρόνου Χρυσοστόμων καὶ Φωτίων, καὶ οὕτω λαμβάνει παράδειγμα, λαμβάνει ἦθος, λαμβάνει περιεχόμενον, προορισμόν, ἁγιασμὸν καὶ ζωὴν ἕως τοῦ αἰῶνος.
Ὑπὲρ τούτων ἁπάντων εὐχαριστοῦμεν, Παναγιώτατε! Εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ τῶν Πατέρων ἡμῶν καὶ εὐχαριστοῦμεν καὶ Ὑμῖν διότι δὲν κάμπτεσθε ἀπὸ τὰς ἐξωτερικὰς μεταβολὰς καὶ συνθήκας, ἀπὸ τὰς ὀθνείας ἀλλοιώσεις τῆς ἐκκλησιολογίας. Δὲν κάμπτεσθε ἀπὸ τὴν ἐπιλογὴν τῶν πολλῶν νὰ μεταβάλουν τὰ παραδεδομένα καὶ παραδοσιακὰ χάριν τῶν προσκαίρων συμφερόντων. Δι᾽ Ὑμᾶς οἱ πληθυσμιακοὶ ἀριθμοὶ δὲν καθορίζουν τὴν ἐκκλησιαστικὴν πορείαν. Τὴν ἐκκλησιαστικὴν πορείαν τὴν καθορίζει ἡ πρᾶξις τῆς Ἐκκλησίας. Τὴν καθορίζουν οἱ ἱεροὶ κανόνες, ὡς ἡ Ἐκκλησία ἀνὰ τοὺς αἰῶνας τοὺς κατενόησε, τοὺς ἐβίωσε καὶ τοὺς ἐφήρμοσεν εἰς τὴν καθημερινότητά της. Δὲν ἐπηρεάζεσθε ἀπὸ τὰς κοσμικὰς δυνάμεις. Συνδιαλέγεσθε μετὰ τοῦ κόσμου, ὄχι διὰ νὰ συμφύρεσθε μὲ τὸ φρόνημά του, ἀλλὰ διὰ νὰ ἀφουγκράζεσθε τοὺς ἀλαλήτους στεναγμούς του καὶ μετὰ νὰ τοῦ ἐμφυσᾶτε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καὶ Ζωοποιόν, ὥστε νὰ ἀνασταίνετε τὰς νεκρὰς συνειδήσεις καὶ τὸν πόθον διὰ ζωὴν ἄληκτον καὶ ἐλπίδα.
Παναγιώτατε Δέσποτα,
Εἰς καιροὺς οὐ μενετούς, εἰς καιροὺς διαστρεβλώσεως τῆς ἀληθείας, εἰς καιροὺς καθ᾽ οὓς τὸ κακὸν ἐνδύεται προβάτου μορφὴν διὰ νὰ διαβάλῃ τὴν πρὸς Ὑμᾶς ἀδιαπραγμάτευτον ἀφοσίωσιν ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς βασιλικωτέρας τοῦ βασιλέως προστασίας τάχα, ἡμεῖς οἱ ταπεινοὶ καὶ ἀνάξιοι συλλειτουργοί σου, διὰ τῆς φωνῆς τοῦ ἐλέῳ Θεοῦ καὶ εὐμενεῖ Ὑμετέρᾳ προκρίσει ὁμιλοῦντος, ὑποβάλλομεν ὁλοκαρδίως τὰ ἑόρτια σεβάσματα, τὴν ὁμολογίαν ὅτι εἴμεθα ἐδῶ, παρ᾽ Ὑμῖν μένοντες, καὶ τὴν ἐλπίδα, Δέσποτα, ὅτι ἐν τῇ Ὑμετέρᾳ πεφωτισμένῃ διακρίσει τὸ ψεῦδος καὶ τὸ κίβδηλον πάντοτε θὰ ἐκλείπουν, ὡς ἐκλείπει καπνός, τηκόμενα ὡς κηρὸς ἀπὸ προσώπου τοῦ Ἀποστολικοῦ ἐν Ὑμῖν ἀεὶ καιομένου πυρός, εὐχόμενοι τῷ Κυρίῳ ἡμῶν ὅπως πολυχρόνιον χαρίζηται τῇ Ἐκκλησίᾳ τῆς Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖον, τὸν ποιμένα τῶν ποιμένων καὶ τῶν ποιμαινομένων, τὸν κυριάρχην τῶν ψυχῶν ἡμῶν!
Εἰς πολλὰ ἔτη, Δέσποτα!
