Οι διηγήσεις για την κλήση των πρώτων μαθητών (Ματθαίου δ΄, 18-22), προφανώς δεν έχουν το στόχο να είναι ιστορικές, δηλαδή να παρέχουν απλές πληροφορίες και γνώσεις γενικού ενδιαφέροντος, αλλά στόχο έχουν να προτρέψουν τους αναγνώστες των ευαγγελίων να ακολουθήσουν το Χριστό, την διδακαλία Του και το μεγάλο προσφερθέν παράδειγμά Του. Οι απαντήσεις στις προτροπές του Ιησού είναι υποδειγματικές. Στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο, όπως και στα άλλα ευαγγέλια, οι δυό πρώτοι που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του Ιησού είναι ο Ανδρέας και ο Σίμων Πέτρος. Μόνο ο ευαγγελιστής Ιωάννης δίνει την πληροφορία ότι αυτοί οι δυό ήταν προηγουμένως μαθητές του Ιωάννη του Βαπτιστή. Δεν είναι παράξενο ότι περιγράφονται να μεταφέρουν την αφοσίωσή τους στο νέο θείο νόμο. Ξανά, το κίνητρο του ευαγγελιστή είναι να ενθαρρύνει τους αναγνώστες και πιστούς της Εκκλησίας μας. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης συνεχίζει μιλώντας για την κλήση του αποστόλου Φίλιππου και του αποστόλους Ναθαναήλ (Ιωάννου α΄, 35-51). Τα άλλα ευαγγέλια μιλούν για την κλήση του αποστόλου Ιάκωβου και του αποστόλου Ιωάννη.
Υπάρχουν επίσης διηγήσεις για τις επόμενες κλήσεις -ο ευαγγελιστής Ματθαίος μιλάει για των κλήση του τελώνη (Ματθαίου θ΄, 9) και ο Μάρκος για την κλήση του Λευί (Μάρκου β΄, 14).
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός λέει στους μαθητές Του: «θα σας κάνω αλιείς ανθρώπων» (βλ. Ματθαίου δ΄, 19 και Μάρκου α΄, 17). Παρόλη την αμφιλεγόμενη σημασία αυτής της έκφρασης, το πλαίσιο, η κλήση του αποστόλου Ανδρέα και του αποστόλου Πέτρου να γίνουν μαθητές του Ιησού, κάνει προφανές ότι ο στόχος της κλήσης είναι να εγκαταλείψουν τη γήινη-κοσμική ενασχόλησή τους, δηλαδή το επάγγελμά τους, το ψάρεμα, για να ασχοληθούν με την ανώτερη αποστολή να καλέσουν τους ανθρώπους γύρω από τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Αναφορές στα ψάρια και στην εργασία του ψαρέματος, καθώς και ιστορίες για μία απίστευτη ψαριά (Λουκά ε΄, 1-11 και Ιωάννου κα΄, 4-14) είναι αναπόφευκτες στη πόλη της Γαλιλαίας, όπου το ψάρεμα ήταν η κυριότερη απασχόληση της τοπικής κοινότητας, που αποτελούνταν από τους ανθρώπους που ζούσαν στην περιοχή εκείνη.
Στον ευαγγελιστή Ματθαίο, υπάρχει μία παραβολή για τη Βασιλεία των Ουρανών που είναι σαν δίχτυ μέσα στη θάλασσα. Τα ψάρια συγκεντρώνονται και κρίνονται, τα άχρηστα πετάγονται στο καμίνι της φωτιάς, όπου θα κλαίνε και θα τρίζουν τα δόντια τους (Ματθαίου ιγ΄, 47-50). Αυτό το χωρίς συμβιβασμούς μήνυμα, παρόμοιο με την επικριτική ομιλία του Ιωάννη του Βαπτιστή (Ματθαίου γ΄, 10-12) είναι εσχατολογικό. Έτσι κι εδώ, η εντολή να «αλιεύσετε ανθρώπους» (Ματθαίου δ΄, 19) φέρει ένα μήνυμα για τη Δευτέρα Παρουσία -για την οποία οι μαθητές του Κυρίου μας Ιησού Χριστού πρέπει να προετοιμάσουν τους ανθρώπους, που είναι πλέον έτοιμοι να δεχθούν την διδασκαλία του Χριστού από αυτούς. Επειδή η διδασκαλία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και η Καινή Διαθήκη βασίζονται τόσο πολύ και βαθιά στην Παλαιά Διαθήκη είναι πιθανό πίσω από την εικονογραφία εδώ να βρίσκεται η κρίση του Ιερεμία για τον Ιούδα: «Θα στείλω πολλούς ψαράδες, λέει ο Κύριος, που θα συλλάβουν το λαό του Ιούδα [τους παραβάτες του νόμου]» (βλ. Ιερεμίου ιστ΄, 16). Οι μαθητές του Κυρίου μας πρωτίστως αναλαμβάνουν μία τέτοια αποστολή. Αργότερα, η Χριστιανική εικονογραφία χρησιμοποίησε των εικόνα των ψαράδων ως σύμβολο για το βάπτισμα, σε αναλογία με την εικονογραφία που χρησιμοποιείται εδώ, καθώς ο Ιησούς αναθέτει στους μαθητές του τη διάδοση της διδασκαλίας του σε όλο τον κόσμο.
Σύμφωνα με το κήρυγμα και τη μαρτυρία της Εκκλησίας, κληθήκαμε σε κοινωνία μετά του Θεού. Να γίνουμε η οικογένεια του Θεού, τα παιδιά Του. Να γίνουμε οι κατά χάριν υιοί Του και θυγατέρες Του στους οποίους ο Θεός Πατέρας θα προσφέρει κληρονομία την αιώνια ζωή, τα αιώνια αγαθά της Βασιλείας Του, τον υπεράρρητον πλούτο των χαρισμάτων Του, την υπεράφθονη Χάρη Του και το έλεός Του. Το προσφερθέν, το θείο δώρο Του είναι: να γίνουμε «κοινωνοί θείας φύσεως», μέτοχοι της αιωνίου ζωής. Σ’ αυτό εξαντλούνται οι ανθρώπινες επιθυμίες. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο ανώτερο για να επιθυμήσει ο άνθρωπος. Κι αυτό είναι τόσο υπέροχο, τόσο τέλειο, τόσο πλήρες, τόσο αγαθό, τόσο άγιο, τόσο ένδοξο, τόση ευτυχία, τόση μακαριότητα, που δεν υπάρχει περισσότερη για να την επιθυμήσει να την δοκιμάσει ο άνθρωπος. Η απόλαυση της υιοθεσίας του ανθρώπου από το Θεό είναι «των εφετών των ακρότατον». Ας ανταποκριθούμε στην άγια κλήση Του και στο θείο κάλεσμά Του για να απολαύσουμε τα αιώνια και πανάγαθα δωρήματά Του.
