Είναι από τις ιστορίες και τα περιστατικά εκείνα που, χωρίς υπερβολή, όταν τα διαβάζεις, απορείς, εκ φύσεως και αβίαστα ταπεινώνεσαι, σχεδόν εκούσια, θεληματικά, αυτενέργητα.
Μα, είναι δυνατόν; Και, όμως! Είναι αγιαστικές μορφές που οι πράξεις τους, απόρροια της έμπονης και ορθόπρακτης αγιαστικής βιωτής τους, ξεπερνούν και αυτή τη σφαίρα της λογικοκεντρικής και αντιληπτικής δυνατότητας του ανθρώπινου νου. Περιστατικά αγίων, ανδρών και γυναικών, που μάς ξεπερνούν, μάς συναρπάζουν, μάς κάνουν να κλαίμε από χαρά και θείο ζηλο, ώστε να αξιωθούμε, έστω στο ελάχιστο, από ετούτη τη γη, να τους μοιάσουμε!
Οι σκέψεις που ακολουθούν είναι αφιερωμένες στην οσιακή ζωή του Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης. Τι άλλο να πει και να προσθέσει καθένας! Η αναφορά κατωτέρω, πέρα για πέρα, είναι χαρακτηριστική…
Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης γεννήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1829 και κοιμήθηκε οσιακά την 20η Δεκεμβρίου, στα 1908 (αγιοκατάταξη στις 8 Ιουνίου 1990).
Η σύζυγός του αποκάλυψε ότι συμφώνησαν οι δυο τους να ζήσουν αδελφικά μέσα στο γάμο, καλλιεργώντας την τελεία αγάπη και αυταπάρνηση προς τον Χριστό.
Μάλιστα δε, η σύζυγός του δεν άφηνε τον π. Ιωάννη, τότε, να πηγαίνει στη Μητρόπολη κάθε μήνα για να λαμβάνει τον μισθο του. Είχε έλθει σε επαφή με τους υπευθύνους του λογιστηρίου και πήγαινε η ίδια, μόνο η ίδια και λάμβανε τα χρήματα.
Αυτό, είναι αλήθεια, σε πολλούς προκάλεσε εντύπωση. Όταν τη ρώτησαν σχετικά, εκείνη απάντησε: «Έφθασα σε αυτό το σημείο γιατί την τελευταία φορά που ο π. Ιωάννης πήρε το μισθό του, γύρισε στο σπίτι χωρίς χρήματα. Λίγο πριν, είχε συναντήσει ανθρώπους που είχαν ανάγκη στο δρόμο του, και…τον μοίρασε εκεί!».
Όταν το έμαθε ο π. Ιωάννης, δε θύμωσε. Σαν μικρό παιδί, ωσάν άγουρος έφηβος, αποδέχθηκε το ¨επιτίμιο¨ της πρεσβυτέρας του και, πλέον, προσευχόταν στο Θεό θερμότερα, ώστε να βρεθεί άλλος, νέος ¨χρηματοδότης¨ του για να συμπαραστέκεται στους φτωχούς!
