Με λυπεί, με στενοχωρεί, με προβληματίζει παράφορα! Ιερείς που στο παρελθόν έχουν καταθέσει τα ορθόδοξα, ιεραποστολικά, ποιμαντικά διαπιστευτήριά τους, και μάλιστα δι΄ έργων, αναμφισβήτητα, σήμερα να κηρύττουν ορθόδοξο (;) λόγο με πολιτικές παρεκτροπές και κομματικές τοποθετήσεις.
Βλέπεις τον ιερέα να κηρύττει με τίτλο αγιολογικό, αγιορείτικο, πνευματικό, ιεραποστολικό. Και, χωρίς δεύτερη σκέψη, το πατάς το κουμπί για να τον παρακολουθήσεις, να διδαχθείς. Και, ξαφνικά, και λίγο Χριστός και λίγο Μητσοτάκης, και λίγο Κυβέρνηση και λίγο ΟΠΕΚΕΠΕ και λίγο ΤΕΜΠΗ και λίγο κυβερνητικές αρρυθμίες και αστοχίες…όλα εντός του κηρύγματος, αλλά, εννοείται, τα ¨κακώς κείμενα¨ άλλων μητροπόλεων και χώρων, ποτέ του πατριαρχικού κύκλου ή μητροπολιτικού μεγάλου απ΄ όπου ο κήρυκας προέρχεται!!!
Ποιος ο λόγος; Δεν έχει γνώση ο λαός, δεν έχει κρίση; Δεν έχει βούληση και φρόνηση ώστε να αποφασίσει, όταν έλθει η ώρα, όλα όσα επιθυμεί; Γιατί να παρεμβαίνουνμε σε χώρους, και δη διά του κηρύγματος που, εκ των πραγμάτων, δεν συνοδοιπορούν με την ορθόδοξη κατήχηση; Εκτός, μόνο έτσι μπορώ και αντιλαμβάνομαι το μένος κάποιων διαδικτυακών (ιερο) – ¨κηρύκων¨ τελευταίως, να πολιτικολογούν εντατικώς για κάθε ζήτημα της επικαιρότητος, εννοείται στα πλαίσια πάντα της ¨κατήχησης¨, λες και ο κόσμος περιμένει από δαύτους να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να πάρει απόφαση!
Τι κρίμα! Πόσο, τελικά η δημοσιότητα ξεθωριάζει και χρωματίζει σκοτεινά κάθε προσπάθεια που, αν και ξεκίνησε και ήταν όμορφη και αγνή, κατήντησε γελοία και αθεόφοβη!
Α, να μην το ξεχάσω! Έτσι θα κλείνω, ταιριάζει περισσότερο!
Κάποτε, πλησίασε κάποιος τον Μολιέρο. «Ξέρεις, αυτός ο κριτικός του θεάτρου, να, όλο για εσένα λέγει και μάλιστα δημόσια και, δυστυχώς, με περισσή κακία…».
Και ο Μολιέρος, γέλασε, εσιώπησε και είπε στον κομιστή των ειδήσεων: «Ε, μην ανησυχείς! Ο συγκεκριμένος έχει την τέχνη να λέγει πολλά, χωρίς να λέγει τίποτα…».
