Η σημερινή Ευαγγελική Περικοπή (Ματθαίου 9,27-35) αναφέρεται στα θαύματα της θεραπείας δύο τυφλών και ενός δαιμονισμένου κωφάλαλου από τον Ιησού Χριστό.
Η Εκκλησία μας με την αναφορά της στα θαύματα του Χριστού μας τονίζει ότι μόνον μέσω του Ιησού γνωρίζουμε τον αληθινό Θεό, που μας λυτρώνει από την αμαρτία και το θάνατο.
Το θαύμα προκαλεί θαυμασμό και κατάπληξη. Η πίστη μας ενισχύεται για να ακολουθήσουμε στη ζωή μας τον Ιησού Χριστό, το παράδειγμα των μαθητών του και τη ζωή
Στη σημερινή Ευαγγελική Περικοπή, με τα θαύματα που επιτελεί ο Ιησούς, βλέπουμε άλλους να τον υμνούν και να τον δοξάζουν και άλλους, όπως τους Φαρισαίους, να τον δυσφημούν, να τον κατηγορούν και να τον συκοφαντούν. Αυτό μπορεί να συμβεί και στην εποχή μας.
Ενώ το θαύμα της θεραπείας των τυφλών έγινε ενώπιον όλων, μόνο οι τυφλοί πνευματικά Φαρισαίοι απέρριψαν την αγιαστική δύναμη του Θεού. ΄Αλλωστε επανειλημμένα ο Χριστός είχε ονομάσει τους Φαρισαίους ως μωρούς και τυφλούς. Με τη στάση τους φάνηκε όλη η κακία που φώλιαζε μέσα τους. Νόμιζαν ότι με τη παρουσία του Χριστού εθίγοντο τα συμφέροντά τους, με την έννοια ότι ο λαός θα ξέφευγε πλέον από τον έλεγχό τους. Γι’ αυτό ζηλεύουν και φθονούν τον Χριστό. Αυτό μπορεί να συμβεί και στη δική μας τοπική κοινωνία που ζούμε. Πίσω ακόμη κι από τις πιο θεάρεστες πράξεις βλέπουν ελατήρια σκοτεινά, ύποπτα κι αμαρτωλά. Είναι γι’ αυτό που συνήθως όποιος διακατέχεται από προκατάληψη εξελίσσεται σε διώκτη. ΄Οπως ακριβώς συνέβη με τους Φαρισαίους, που στο τέλος με το Συνέδριό τους και τις ενέργειές τους κατάφεραν να σταυρώσουν τον Χριστό.
Όταν πρωτοστατείς για το κοινό καλό, στην αρχή σε αγνοούν, μετά σε ειρωνεύονται και μετά σε καταδιώκουν, και τελικά με τη θυσία σου σε αναγνωρίζουν.
΄Ετσι στα πρόσωπα των Φαρισαίων και των κάθε συκοφαντών υπάρχει ένας συνδυασμός κακίας, ζήλιας, προκατάληψης και εμπάθειας, που στην πραγματικότητα αποτελούν εκείνα τα στάδια που οδηγούν στη ψυχική τύφλωση.
Αυτή η ψυχική τύφλωση οδηγεί στη συνέχεια στη διαστρέβλωση της αλήθειας, στη παραποίηση της πραγματικότητας και στη κατασυκοφάντηση του καλού, και κατά συνέπεια στη κατασυκοφάντηση όσων εκπροσωπούν αξίες και ιδανικά. Τους φθονούμε και τους υποθάλπουμε συνέχεια γινόμενοι δυστυχώς όργανα της κακίας, της αδικίας και η ενσάρκωση του διαβόλου.
Βλέπουμε, λοιπόν, τους Φαρισαίους στη σημερινή Ευαγγελική Περικοπή να προσπαθούν να συκοφαντήσουν τον Χριστό και να διαστρεβλώσουν την αλήθεια για τα δύο θαύματα, που έκανε πριν λίγο ενώπιον όλων με τη θαυματουργική θεραπεία των δύο τυφλών και του κωφάλαλου δαιμονισμένου. ΄Οπως μας λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος οι συκοφαντίες είναι σαν τα άχυρα. ΄Οπως τα άχυρα προς στιγμή σκεπάζουν τα αναμμένα κάρβουνα, έτσι και οι συκοφαντίες θα καούν, όπως τα άχυρα, και η αλήθεια θα λάμψει, όπως η φωτιά.
΄Άρχισαν οι Φαρισαίοι με κακία και πονηρό τρόπο να λένε για το Χριστό ότι με τη δύναμη των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια. Οι Φαρισαίοι αποκαλούν τον Αρχηγό του Φωτός αρχηγό του σκότους. Αποκαλούν τον Θεό διάβολο. Ακούγοντας τη κατασυκοφάντηση αυτή του Χριστού από τους Φαρισαίους παίρνουμε θάρρος και παρηγοριόμαστε, όσοι από μας κακολογούνται και χλευάζονται για το όνομα του Χριστού. ΄Οσοι αγωνίζονται για το μήνυμα του Ευαγγελίου και για την υπόθεση της αλήθειας τους περιμένουν ονειδισμοί, κοροϊδίες, χλευασμοί και συκοφαντίες. Αυτοί οι ονειδισμοί, όμως, στη πραγματικότητα κατά τη μαρτυρία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αποτελούν πηγή χαράς και μεγαλείου. «Μακάριοι έστε όταν ονειδίδωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ’ ημών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.» Ας μας κατηγορεί άδικα και ψεύτικα ο κόσμος. Θα παρέλθει κι αυτό, όπως παρήλθαν και οι Φαρισαίοι.
«Η ζωή μας», όπως έλεγε κι ο Γκάντι, «είναι το μήνυμά μας.»
Οι Φαρισαίοι, όπως και οι φαρισαίοι της εποχής μας, χύνουν φαρμάκι από τα χείλη τους κατηγορώντας τον Χριστό ότι με τη δύναμη των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια.
΄Οταν συκοφαντείται ο Χριστός είναι αναμενόμενο να συκοφαντείται και να βλασφημείται και η Εκκλησία του. Ο Κύριος αγνοεί τους Φαρισαίους. Περιέρχεται πόλεις και χωριά. Κηρύττει το Ευαγγέλιο και θεραπεύει «πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν εν τω λαώ» Αυτή ήταν η πορεία των Αποστόλων. Αυτή ήταν η πορεία των αγίων μας. Αυτή πρέπει να είναι η πορεία όσων διακονούν στον χώρο της Εκκλησίας και της κοινωνίας και μάλιστα της σύγχρονης Ιεραποστολικής Διακονίας όπου και οι συνθήκες δεν είναι όπως στις χώρες που ζούμε.
Πρέπει με τη βοήθεια του Θεού, κι όσων μας βοηθούν, να πορευόμαστε μέσα στο λαό ευεργετώντας και βοηθώντας τους ανθρώπους που χρειάζονται ηθική και υλική στήριξη, και μάλιστα τα αθώα άπορα και ορφανά παιδιά.
Το έργο μας για ένα καλύτερο κόσμο που θα μας οδηγήσει στο Παράδεισο δεν πρέπει να σταματήσει.
Επί τη ευκαιρία της τελέσεως του 48ου ετήσιου Ιερού Μνημοσύνου για το μακαριστό Εθνάρχη μας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ’ και πρώτο Πρόεδρο της Κύπρου, ως επίσης και το ιερό μνημόσυνο των πεσόντων κατά το προδοτικό πραξικόμημα της 15ης Ιουλίου και των ηρωϊκώς πεσόντων κατά τη βάρβαρη τουρκική εισβολή του 1974, ενώνουμε μετά του Πατριάρχου μας Θεοδώρου και μεθ’ υμών τις προσευχές μας για την ανάπαυση των ψυχών τους. Προσευχόμαστε για τη δικαίωση του Λαού μας με την επιστροφή των προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες, στην ανεύρεση των αγνοουμένων μας και στο τερματισμό της βάρβαρης τουρκικής κατοχής κι απελευθέρωσης των κατεχομένων περιοχών της Κύπρου.
Προσευχόμαστε για την ανάπαυση των ψυχών των ανθρώπων που έχασαν την ζωή τους στις τελευταίες καταστροφικές φωτιές στην επαρχία Λεμεσού στη Κύπρο, ως επίσης και για την ανάρρωση των συνανθρώπων μας που τραυματίσθηκαν. Προσευχόμαστε για όλες τις οικογένειες που καταστράφηκαν τα σπίτια τους και οι περιουσίες τους. Ελπίζουμε ότι με τη συμπαράσταση του Κράτους και του Λαού μας θα προστατευθούν και θα αποζημιωθούν. Προσευχόμαστε ακόμη να μας ελεήσει ο Θεός και να προστατέψει το Λαό μας και να μας φωτίσει και να μας κατευθύνει για κοινή συμμετοχή για γρήγορη και άμεση στήριξη των αδελφών μας, ως επίσης και κοινή δράση για την αναδάσωση και δενδροφύτεψη των καμένων αμπελοκαλλιεργειών και φυτοκαλλιεργειών. Προστατεύοντας τη Φύση προστατεύουμε τους εαυτούς μας.
