Η οικονομική κρίση και οι κατά καιρούς κρίσεις που ενσκήπτουν στον κόσμο είναι συνέπεια της πνευματικής πτωχείας της κοινωνίας μας, πτωχείας προτύπων, κριτηρίων, συμπεριφορών.
Με οδηγό μας και βοηθό μας τον λόγο του Θεού ας κάνουμε την αυτοκριτική μας, αναπροσδιορίζοντας τις επιλογές μας και τις αποφάσεις μας.
Η κοινωνία μας χρειάζεται:
Ηγέτες σαν τον Μωυσή, που αρνήθηκε να λέγεται υιός της κόρης του Φαραώ της Αιγύπτου. Προτίμησε να υποφέρει με τον λαό του Θεού παρά να απολαμβάνει την πρόσκαιρη αμαρτωλή ζωή. Θεώρησε μεγαλύτερο πλούτο από τους θησαυρούς της Αιγύπτου τον εξευτελισμό, σαν εκείνον που υπέφερε ο Χριστός.
«Πίστει Μωυσής μέγας γενόμενος ηρνήσατο λέγεσθαι υιός θυγατρός Φαραώ, μάλλον ελόμενος συγκακουχείσθαι τω λαώ του Θεού ή πρόσκαιρον έχειν αμαρτίας απόλαυσιν, μείζονα πλούτον ηγησάμενος των Αιγύπτου θησαυρών τον ονειδισμόν του Χριστού, απέβλεπεν γαρ εις την μισθαποδοσίαν» (Προς Εβραίους ια΄ 24-26).
Δηλαδή: «Με την πίστη ο Μωυσής, όταν πια μεγάλωσε, αρνήθηκε να ονομάζεται γιός της κόρης του Φαραώ‧ προτίμησε να υποφέρει μαζί με τον λαό του Θεού, παρά ν’ απολαμβάνει την πρόσκαιρη αμαρτωλή ζωή. Θεώρησε μεγαλύτερο πλούτο από τους θησαυρούς της Αιγύπτου τον εξευτελισμό, σαν εκείνον που υπέφερε ο Χριστός, γιατί απέβλεπε στην ανταπόδοση».
Στρατηγούς σαν τον Ιησού του Ναυή που γνώριζε τον Θεό, έμεινε πιστός σ’ Αυτόν και προσευχόμενος χάριζε τον θρίαμβο στη χώρα του.
«Ει δε μη αρέσκει υμίν λατρεύειν Κυρίω, εκλέξασθε υμίν αυτοίς σήμερον τίνι λατρεύσητε, είτε τοις θεοίς των πατέρων υμών, τοις εν τω πέραν του ποταμού, είτε τοις θεοίς των Αμορραίων, εν οις υμείς κατοικείτε επί της γης αυτών· εγώ δε και η οικία μου λατρεύσομεν Κυρίω, ότι άγιός εστι» (Ιησούς Ναυή κδ΄ 15).
Υπουργούς εφοδιασμού σαν τον Ιωσήφ, που γνώριζε τον Θεό και φωτίσθηκε να βρει την λύση στο πρόβλημα της πείνας, επειδή ήταν ακέραιος και ενάρετος.
Κήρυκες σαν τον Πέτρο, που δεν φοβόταν ν’ αντικρίσει τον κόσμο στα μάτια και να πει‧ «Μετανοείτε ή θ’ απολεσθήτε» (Β΄ Πέτρου γ΄ 9) και που μπορούσε να ελέγχει την αμαρτία των ανθρώπων και του έθνους του (Πράξεων δ΄ 19).
Αρχιερείς και Ιερείς σαν τον Ζαχαρία, τον πατέρα του Προφήτου Ιώαννου του Βαπτιστού που η ζωή του ήταν άμεμπτη, σύμφωνη με τον νόμο και τις εντολές του Θεού (Λουκά α΄ 6).
Μητέρες σαν την Αννα, που προσευχόταν για ν’ αποκτήσει παιδί ώστε να το προσφέρει στον Θεό και όχι μητέρες που εγκαταλείπουν τα παιδιά τους στην παιδική εγκληματικότητα και ασωτεία (Α΄ Βασιλειών α΄ 11).
Γονείς σαν τη μητέρα Ευνίκη και τη γιαγιά Λωίδα του Αποστόλου Τιμοθέου, που τον δίδαξαν τα ιερά γράμματα και αναδείχθηκε πιστό τέκνο του Αποστόλου Παύλου (Πράξεων ιστ΄ 1, Προς Τιμόθεον Β΄ α΄ 5).
Παιδιά σαν τον Σαμουήλ, που επικοινωνούσε με τον Θεό τις βραδινές ώρες (Α΄ Βασιλειών γ΄ 9-10).
Νέους σαν τους τρείς παίδες της Βαβυλώνας, που αν και ήσαν αιχμάλωτοι σ’ ένα ειδωλολατρικό περιβάλλον, δεν παρασύρθηκαν ούτε συμβιβάστηκαν μ’ αυτό.
Γιατρούς σαν τον Λουκά, που μπορούσε να φροντίζει για τις φυσικές ανάγκες των ασθενών του, συνιστώντας τον Ιησού Χριστό που είναι ειδικός για την αρρώστια της ψυχής (Λουκά δ΄ 18).
Θεό σαν τον αληθινό και ζωντανό Θεό της αγάπης και της προσφοράς (Ιωάννου γ΄ 16), της φιλανθρωπίας και της αγιότητος που δέχεται τη μετάνοια του αμαρτωλού, του ελέους και των οικτιρμών, της αληθείας και της ελευθερίας‧ και όχι τον Μαμμωνά του κέρδους ή την Αφροδίτη της ακολασίας και τον Βάκχο του πάθους.
Σωτήρα σαν τον Ιησού, Νικητή, Ελευθερωτή και Ενδοξο, που μπορεί να σώσει όλους εκείνους που Τον επικαλούνται (Πράξεων β΄ 17 και δ΄ 12).
