Η αυστηρή νηστεία την ημέρα της εορτής της Αποτομής της Κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου δεν γίνεται για να τιμήσουμε τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Τους αγίους η Εκκλησία μας τους τιμά με κατάλυση και πανηγύρι, όπως γίνεται και για τον Πρόδρομο στις 7 Ιανουαρίου. Αυτή η νηστεία έχει στόχο να μας επισημάνει τον δρόμο για να μοιάσουμε λίγο στον Πρόδρομο. Ο μη συσχηματισμός με τους άρχοντες του αιώνος τούτου, που τόσο ήλεγχε ο Πρόδρομος, ώστε να φτάσουν οι άφρονες στο να τον αποκεφαλίσουν, απαιτεί νηστεία, αγρυπνία και προσευχή. Αλλιώς δεν γίνεται. Δεν μπορούμε να είμαστε ορθόδοξοι, να μένουμε πιστοί στις διδασκαλίες των αποστόλων και των πατέρων, αν δεν εφαρμόζουμε αυτό το τρίπτυχο. Αλλιώς είμαστε ψευτορθόδοξοι, οικουμενιστές ή “ζηλωτές ου κατεπίγνωση”, καθώς και σε αυτήν την τελευταία κατηγορία φαίνεται πώς υπάρχει η διαστρεβλωμένη θεώρηση ότι γίνεται να υποστηρίζεις στα λόγια το ορθό δόγμα, αλλά δεν πειράζει για την άσκηση.
Και τότε γίνονται φοβερά πράγματα και λέει και ο κόσμος, α, τέτοιοι είναι οι “πραγματικοί” ορθόδοξοι; Και γίνεται η εσχάτη πλάνη χείρον της πρώτης. Και γινόμαστε, όσοι δεν απαρνούμαστε την ορθοδοξία, αλλά δεν εφαρμόζουμε συγχρόνως και την άσκηση της εκκλησίας μας, αίτιοι να βλασφημούν οι υπόλοιποι τα ορθά δόγματα.
Έτσι, λοιπόν, νηστεία και βία φύσεως διηνεκής, εάν θέλουμε να μοιάσουμε στον Πρόδρομο, να αλλάξουμε το κακό που μας περιβάλει, να πούμε όχι στο σύστημα που προσπαθεί και εμάς να μας εξαγοράσει· γιατί όσο είμαστε καλομαθημένοι και καλοπερασάκηδες κάπου θα μας πιάσει και θα δεχθούμε να του αφήσουμε ένα μέρος της ελευθερίας μας για λίγη καλοπέραση (π.χ. Π.Α.). Νηστεία και βία φύσεως διηνεκής δηλαδή για να πιάσουμε έστω και την βάση, που έλεγε και ο γέροντας Παΐσιος και να αξιωθούμε του Παραδείσου.
