Στήν πολύπαθη χώρα μας ὑπάρχει μία ἐλίτ «διανοουμένων» ἡ ὁποία ἀρέσκεται στήν ἐθνοαποδόμηση καί στήν ἐπικράτηση ἑνός κλίματος κατευνασμοῦ καί ἡττοπάθειας καί ταυτόχρονα προσφυγῆς σέ ἀνώδυνες καί ἀνούσιες ἀναλύσεις, διακηρύξεις καί δηλώσεις.
Τό ἡρωϊκό πνεῦμα τῶν μαρτύρων τοῦ Γένους μας πού μέ τό αἷμα τους πότισαν τό δένδρο τῆς ἐθνικῆς μας ἐλευθερίας δέν τούς συνέχει καί δέν τούς συγκινεῖ καί ἐπιλέγουν ὡς λύση «Τί νά κάνουμε νά γίνουμε σάν κι αὐτούς;» ἀγνοώντας τήν ἱστορική πραγματικότητα ὅτι στίς διεθνεῖς σχέσεις καί μάλιστα μέ λαό δυνάστη πού ἐπί 5 αἰῶνες κατεδήωσε τήν Πατρίδα μας καί διήρπασε τά ἐδάφη μας, δέν χωρεῖ ὁ καθωσπρεπισμός τῆς κοσμικῆς ἠθικῆς, γιατί χωρίς ἔμπονη ὑπεράσπιση τῶν δικαίων σου ἀφανίζεσαι ἀπό τό ἱστορικό προσκήνιο. Λησμονεῖται ὅτι εἴμεθα ὁ μόνος λαός τῆς Βαλκανικῆς πού δέν κατόρθωσε νά ἀπελευθερώσει τό ἱστορικό του Κέντρο, ἐνῶ ἡ βασική ἐπιδίωξη τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας ἦταν ἡ κατάληψη τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί ἡ πυρπόληση τοῦ Τουρκικοῦ στόλου, στόχοι πού δέν πραγματοποιήθηκαν κατόπιν προδοσίας καί ἐκτελέσεως τῶν ἰθυνόντων.
Ἄλλωστε αὐτές οἱ ἡττοπαθεῖς ἀπόψεις καί ὁ ἐθνικός διχασμός παρέδωσαν ἀμαχητί τήν Ἀνατολική Θράκη, τήν Ἴβρο καί τήν Τένεδο, στήν νέα Τουρκία τοῦ Μουσταφά Κεμάλ.
Εἰδικώτερα μετά τήν «αἰδήμονα» σιωπή τῶν ἰσχυρῶν τοῦ κόσμου καί τήν ἀποστολή συλλυπητηρίων ἀπέναντι σέ ἕνα ἐμβληματικό ζήτημα πού γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό ἀποτελεῖ τήν ψυχή του καί γιά τήν Παγκόσμια Κοινότητα θέμα παγκόσμιας πολιτισμικῆς ἀξίας καί συνύπαρξης τῶν λαῶν, ἀλλά καί ἀπέναντι στήν μαξιμαλιστική νεοθωμανική ἀντίληψη τοῦ Ταγίπ Ἐρντογάν νά ἐπιτύχει στήν ἐπέτειο τῶν 100 χρόνων τῆς νέας Τουρκίας νά ἀποδομήσει τό κοσμικό κράτος τοῦ ἱδρυτοῦ της Μ. Κεμάλ, νά ἀνιδρύσει τό Χαλιφάτο τοῦ Σουνιτικοῦ Ἰσλάμ καί νά διεκδικήσει τά ἐδάφη τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας στήν Β. Ἀφρική, τήν Μ. Ἀνατολή καί τά Βαλκάνια, ἡ Χώρα μας δέν ἔχει τήν πολυτέλεια νά κρύβεται πίσω ἀπό διανοουμενίστικες καί ἐλιτίστικες προσεγγίσεις ἀλλά καλεῖται νά δείξει σταθερότητα καί ἀποφασιστικότητα, ὄχι μέ διακηρύξεις ἀλλά μέ μέτρα πού θά πονέσουν.
Γι’ αὐτό πρότεινα:
1. Τήν κατάργηση τοῦ Νομοθετικοῦ Πλαισίου γιά τήν ἀνίδρυση καί λειτουργία Ἰσλαμικοῦ τεμένους ὡς ΝΠΙΔ τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου, διότι μετά ἀπό αὐτή τήν ἐξέλιξη καί τήν σημειολογία της, ἀποτελεῖ πράξη ἐθνικῆς μειοδοσίας καί ἐν ταὐτῷ χρεωστᾶ ἡ Ἑλληνική Πολιτεία νά ἐκπληρώσει τήν πρό 4μήνου «προφητεία» τοῦ Τ. Ἐρντογάν ὅτι ἡ μετατροπή τῆς Ἁγ. Σοφίας σέ τέμενος, θά σημάνει διακινδύνευση τῶν τεμένων σέ ἄλλες χῶρες. Ἀσφαλῶς καί δέν διαννοοῦμαι τήν κατάργηση τῆς ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως καί ἀποδέχομαι πλήρως τήν λειτουργία τεμένων στήν Θράκη καί τό Λεκανοπέδιο μέ τίς νόμιμες προϋποθέσεις πού ἰσχύουν γιά ὅλους τούς εὐκτηρίους οἴκους κάθε γνωστῆς θρησκείας. Ἡ ἀνίδρυση ὅμως καί λειτουργία ἰσλαμικοῦ τεμένους ἀπό τό Ἑλληνικό Κράτος, ἰδιαίτερα αὐτή τήν ἐποχή δέν ὑπερασπίζονται τόν δῆθεν δικαιωματισμό, ἀλλά ἀναδεικνύουν τήν ἡττοπάθεια καί τά φοβικά σύνδρομα πού μαστίζουν τό ἑλληνικό Πολιτικό Σύστημα.
2. Τήν κατάργηση τῶν ἐλλείψει ὁμογενείας δύο ἀχρήστων Προξενείων τῆς Ἑλλάδος στήν Ἀνδριανούπολη καί τήν Σμύρνη ὥστε κατ’ ἐφαρμογή τῆς ἀρχῆς τῆς ἀμοιβαιότητος τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου νά καταργηθοῦν ἀντιστοίχως τά δύο Τουρκικά Προξενεῖα στήν Κομοτηνή καί τήν Ρόδο πού ἐνδιαφέρουν οὐσιωδῶς γιά προφανεῖς γεωπολιτικούς λόγους τήν Τουρκία.
3. Νά ἀφαιρεθεῖ ἡ Ἑλληνική ὑπηκοότητα ἀπό ὅσα μέλη τῆς θρησκευτικῆς Μουσουλμανικῆς μειονότητος τῆς Θράκης, πού παρά τήν Συνθήκη τῆς Λωζάνης, αὐτοπροσδιορίζονται ὡς Τουρκογενεῖς καί ἔχουν Τουρκική ἐθνική συνείδηση καί νά ἀπελαθοῦν ἄμεσα. Ἄλλωστε τό Τουρκικό θηριῶδες καθεστώς μέ τά Σεπτεμβριανά καί τίς ἀπελάσεις, συρρίκνωσε τήν ἀνθούσα στήν Κωνσταντινούπολη Ἐθνική Ἑλληνική ὁμογένεια τῶν 200.000 σέ μόλις 2.500.
Σέ αὐτά τά λυσσιτελή μέτρα πού θά ὀχλήσουν ἱκανῶς τήν Τουρκική προκλητικότητα καί θά ἀποτελοῦν ἀξιόλογη ἀπάντηση προσθέτω εἰσέτι:
Τήν διακήρυξη ἀπό τήν Ἑλλάδα στά fora τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ὅτι γιά ὁποιοδήποτε θέμα σχέσεων ΕΕ καί Τουρκίας ἡ Ἑλλάδα ἀσκεῖ VETO μέχρι τῆς ἄρσεως τῆς ἐναντίον της προσβολῆς καί ὕβρεως.
Εἶναι πολυσήμαντος ἡ δήλωση τῆς τ. Πρυτάνεως τῆς Σορβόνης κ. Ἑ. Γλύκατζη Ἀρβελέρ, ὅτι μετά τήν μετατροπή ἐπισυνέβη ἡ δευτέρα ἅλωση τῆς Κων/νουπόλεως καί
Τόν ἀποκλεισμό τῆς διόδου τῶν Κήπων γιά τήν διακίνηση τοῦ Τουρκικοῦ ἐμπορίου.
Οἱ μαξιμαλιστικές καί νεοθωμανικές βλέψεις τοῦ Ταγίπ Ἐρντογάν δέν ἀπομειώνονται μέ τόν κατευνασμό, ἀλλά ἀποθηριώνονται καί φοβοῦμαι εἰλικρινῶς ὅτι τό προσεχές φθινόπωρο ἐκμεταλλευόμενος τήν περιδίνηση τῆς Ἀμερικανικῆς πολιτικῆς σκηνῆς καί τήν Γερμανική Προεδρία τῆς ΕΕ, θά εἶναι ἐξόχως κρίσιμο.
