Πριν από 85 ακριβώς έτη, η γραφίδα της ιστορίας χάραξε με ανεξίτηλα γράμματα τη λέξη «ΟΧΙ». Μία λέξη μικρή, μα τόσο δυνατή, που αντήχησε πέρα από τα σύνορα της Ελλάδος και ξεπέρασε τα όρια της χρονικής συγκυρίας στην οποία ειπώθηκε.
Το ιστορικό «ΟΧΙ» της 28ης Οκτωβρίου 1940 σηματοδότησε τη σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων: της αλαζονείας και της τυραννίας από τη μια· της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας από την άλλη. Ο ελληνικός λαός, μικρός, φτωχός και ταλαιπωρημένος, αλλά περήφανος και αφοσιωμένος σε ευγενή ιδανικά, δεν αμφιταλαντεύτηκε στιγμή για το ποια πλευρά να επιλέξει. Οι πρόγονοί μας συντάχθηκαν ολόψυχα με τη χορεία των αδούλωτων εθνών, για να δημιουργήσουν ανάχωμα στο σκοτάδι του φασισμού και του ναζισμού, το οποίο απειλούσε να τυλίξει την ευρωπαϊκή ήπειρο και τον υπόλοιπο κόσμο.
Σύντομα, το περήφανο «ΟΧΙ» πέρασε από τα χείλη στις καρδιές και μετουσιώθηκε σε αυτό που έχει επικρατήσει να ονομάζεται «Έπος του Σαράντα». Μια από τις ισχυρότερες πολεμικές μηχανές του κόσμου εκείνη την εποχή, με καταφανή αριθμητική και οπλική υπεροχή, υπέστη ταπεινωτική ήττα στα βουνά της Πίνδου και της Αλβανίας. Η «μικρή» Ελλάδα, πετυχαίνοντας την πρώτη συμμαχική νίκη επί των δυνάμεων του Άξονα, κέρδισε τον παγκόσμιο θαυμασμό και αναπτέρωσε το ηθικό όσων εξακολουθούσαν να αντιστέκονται στην επέλαση του σκότους.
Επρόκειτο, ουσιαστικά, για ένα θαύμα που συντελέστηκε με τη βοήθεια της «Υπερμάχου Στρατηγού», η οποία διαχρονικά εμψυχώνει, σκέπει και προστατεύει το έθνος μας, αλλά και χάρη στην ομοψυχία με την οποία ο ελληνικός λαός αντιστάθηκε στους εισβολείς, αφήνοντας κατά μέρος τις επιφυλάξεις, τις διαφορές και τις αντιπαλότητες.
Αυτή η εθνική ομοψυχία που επέδειξαν οι ήρωες πρόγονοί μας από τις πρώτες κιόλας ώρες μετά το μεγαλειώδες «ΟΧΙ», συνιστά ανεκτίμητη κληρονομιά για όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες σήμερα, καθώς αναμετρόμαστε με τις προκλήσεις και τις δυσκολίες των καιρών μας· ιδιαιτέρως για τον Ελληνισμό της Διασποράς, που καλείται να αντισταθεί στην αποξένωση από τις ρίζες, την πίστη και την πολιτισμική του ταυτότητα. Οπωσδήποτε, σήμερα δε βιώνουμε τον εφιάλτη του πολέμου και της βαρβαρότητας. Δε ζούμε καν σε μία χώρα αφιλόξενη, αλλά, αντίθετα, σε μία χώρα ευλογημένη, η οποία συμπορεύεται αξιακά με τη μητέρα πατρίδα μας, όπως συνέβη και τότε, στην αντίσταση κατά του ιταλογερμανικού Άξονα. Ωστόσο, παραμένει διαρκής η πρόκληση να διαφυλάξουμε όσα οι πρόγονοί μας, με αγώνες και θυσίες, μάς έχουν παραδώσει.
Ας αντλήσουμε, συνεπώς, δύναμη και έμπνευση από το παράδειγμα των ηρώων του ’40 και ας πορευθούμε ενωμένοι και με πίστη στον Θεό, ώστε να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές έναν Ελληνισμό αντάξιο της ιστορίας του. Το «ΟΧΙ» εκείνων των ημερών ας παραμένει ζωντανό μέσα μας ως διαρκές κάλεσμα αρετής, ενότητας και ομοψυχίας!
