Γράφει ο π.Νεκτάριος Κάνιας
Αν δεν είσαι αρεστός κανείς δεν σε αγαπάει. Αυτό ακούγεται από όλους. Αν είσαι αυθεντικός θα μείνεις μόνος σου. Ολοι σε φοβίζουν για να δείχνεις ένα ψεύτικο προσωπείο, πέρα από αυτό που νιώθεις και είσαι. Για να σε χειρίζονται. Γιατί στην πραγματικότητα φοβούνται την ελευθερία σου. Φοβούνται τις επιλογές σου. Γιατί μέσα τους είναι οι ίδιοι ανασφαλείς. Γιατί μέσα τους αισθάνονται τη γύμνια τους. Και όμως εσύ απέναντι σε αυτούς τους γυμνούς αισθάνεσαι αδύναμος. Τους φοβάσαι ακόμα, σαν να μη μεγάλωσες ποτέ. Σαν να είσαι ακόμα ένα μικρό φοβισμένο παιδί. Γι’ αυτό συνεχίζεις ή να τους χειροκροτείς ή να τους λιθοβολείς.
Πάρε το χαμπάρι! Είναι γυμνοί. Ούτε χειροκρότημα χρειάζεται, ούτε πέτρες οργής και μίσους. Ούτε υποτέλεια, ούτε θυμός. Απέναντι στους «γυμνούς» που παριστάνουν τους γονείς-βασιλιάδες θα αντιτάξεις την αγάπη στον εαυτό σου η οποία θα σε βοηθήσει να αναλάβεις την αποκλειστική ευθύνη αυτού που είσαι. Να εμπιστευθείς τον Θεό της ελευθερίας και της αγάπης. Τον Πατέρα που συνεργάζεται με τον Υιό και το Αγιο Πνεύμα για να κατέλθει και να σαρκωθεί μέσα στην ανθρώπινη διαφορετικότητα, στην καθημερινή ιστορία σου. Για να πάσχει μαζί σου στους δρόμους της φθοράς και του θανάτου, συνοδοιπορώντας στον δρόμο της χαράς, της ελπίδας, της δημιουργικότητας, της αγάπης, της ανάστασης.
Επομένως όσο κατηγορείς, όσο θυμώνεις με τους γυμνούς γονείς-βασιλιάδες, δεν μπορείς να προχωρήσεις και να ενηλικιωθείς πνευματικά και να ξεφορτωθείς τα «άχρηστα» που σου φόρτωσαν. Θέλει πολλή προσπάθεια να μην πετάξεις μαζί με τα «άχρηστα», τυχόν πολύτιμα που απλά σού τα απαξίωσαν με τη συμπεριφορά και τα έργα τους. Χρειάζεται να ειρηνεύσεις με τον εαυτό σου και σ’ αυτό θα σε βοηθήσει η πίστη στον Θεό. Ετσι θα «πατήσεις» στα πόδια σου.
Οταν «πατήσεις» στα πόδια σου, κάπου μέσα σου θα βρεις μία κουβέρτα αγάπης να τους σκεπάσεις. Οχι τόσο να τους αλλάξεις. Αλλά να αποδεχθείς αυτό που είναι. Δίχως εξιδανικεύσεις και δίχως απαξιώσεις. Με το φως και το σκοτάδι τους. Κράτα τόσες αποστάσεις, όσες τα αγκάθια τους να μην σε αγκυλώνουν και να μην σε πονάνε. Πρόσφερε τον σεβασμό σου μέσα από την κατανόηση και την αποδοχή σου απέναντι στη «γυμνότητά» τους. Αλλωστε και εμείς, πόσες φορές σταθήκαμε «γυμνοί» μέσα από τις γελοίες βεβαιότητές μας. Ισως τα καταφέρεις ώστε να μη φύγουν από αυτό τον κόσμο δίχως να νιώσουν τη δική σου αγάπη και κατανόηση.
Πρόσεχε όμως. Δεν θα τους αλλάξεις. Μην προσπαθήσεις ποτέ να κάνεις κάτι τέτοιο. Εχουν αγκάθια. Σεβάσου τη δική τους ελευθερία να κάνουν λάθη, να είναι διαφορετικοί, να σε αγαπάνε με τον τρόπο που αυτοί θέλουν. Και ας μην είναι ο κατάλληλος. Και ας είναι εγκληματικός. Ασε τους ελεύθερους στην πορεία τους. Πάρε τις ψυχικές σου αποστάσεις. Σταμάτα να απαιτείς ή να ζητιανεύεις την αγάπη τους. Μη ζητιανεύεις αγάπη. Οχι‧ ό,τι είχαν να σου δώσουν στο έδωσαν. Το μοτίβο το ξέρεις. Ο,τι σου δώσουν θα σου το δώσουν με τον τρόπο που έμαθαν να δίνουν αγάπη ακόμα και στον ίδιο τον εαυτό τους. Ενοχικά, ανταλλακτικά, περιορισμένα, επιβάλλοντας-ζητιανεύοντας σημαντικότητα.
