Δυστυχώς όπως ζούμε καθημερινά χωρίς οικολογική ευθύνη, φαίνεται ότι, η συνεχής μόλυνση που παράγουμε και η συνεχής αύξηση εκατομμυρίων πλαστικών, θα είναι και τα δώρα που ετοιμάζουμε στα παιδιά που ακόμη δεν έχουν γεννηθεί. Αν συνεχίσουμε να ζούμε χωρίς οικολογική ευθύνη για το κοινό καλό και το Κράτος Δικαίου, ετοιμάζουμε ένα κόσμο που θα ειναι όπως τη κολαση. Οι μολυσματικές και καρκινογόνες ασθένειες θα αυξάνονται περισσότερο όσο αυξάνεται η μόλυνση της ατμόσφαιρας, των υδάτων και της γής και ταυτόχρονα η χρηση περισσότερων πλαστικών, καταστρέφοντας την φυσική λειτουργία των Ωκεανών και των δασών, που απορροφουν διοξείδιο του άθρακα και μας απελευθερώνουν οξυγόνο, θα δηλητηριάζουμε εκατομμύρια ψάρια κι όσα καταφέρουν να επιβιώσουν, θα αρρωστούν αυτοί που τα τρώνε. Με τα χημικά που περιέχουν τα πλαστικά για να έχουν μεγαλυτερη χρονική διάρκεια χρήσης, θα καταστρέψουν τα πόσιμα νερά και τις αγροτικές καλλιέργειες και τη μόλυνση του εδάφους. Αν δεν σεβαστούμε την επιστήμη, οδηγούμε σε μορφές τραγικές και την Ανθρωπότητα και το Πλανήτη μας. Η δημόσια υγεία πρέπει να είναι η προτεραιότητα μας με οικολογικές νομοθεσίες σε κάθε χώρα και στο Διεθνές Δίκαιο. Δυστυχώς σήμερα παντού το κριτήριο είναι τα οικονομικά συμφέροντα των λίγων σε βάρος των πολλών. Απουσιάζει η πολιτική βούληση να προστατευθει με το καλύτερο τρόπο η υγεία του Λαού και αυτων που δεν έχουν ακόμη γεννηθεί, γιατί εν πολλοίς η εκλογή αυτών που εκλέγονται στα Εθνικά Κοινοβούλια των χωρών τους εξαρτώνται από εκείνους που επιμένουν να θυσιάζουν την υγεία του Λαού για να κερδίζουν περισσότερα χρήματα. Η σωστή διαφώτιση του Λαού μπορεί να λειτουργήσει ως ηθική πίεση στους πολιτικούς και στους εκλελεγμένους αντιπροσωπους τους για να προχωρήσουν σε οικολογικές νομοθεσίες να προστατεύεται η δημόσια υγεία.
Στο πρόσφατο ετήσιο Οικονομικό συνέδριο του ΑΚΕΛ, η εκπρόσωπος του Τμήματος Περιβάλλοντος κ. Νικολέττα Κυθραιώτου, τονισε ότι τα τελευταία 20 χρόνια τα διάφορα τμήματω των Υπουργείων και οι αξιωματούχοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν ακολουθουν και δεν εφαρμόζουν πλήρως τις οικολογικές τους οδηγίες όπως ήδη έχουν αποφασισθεί με νομική δέσμευση από την ΕΕ. Εδώ νομίζω πρέπει να δούμε τις πολιτικές ευθύνες των Επιτροπών Περιβάλλοντος σε κάθε χώρα που δεν προτείνουν στην ολομέλεια των κοινοβουλίων τους οικολογικές νομοθεσίες. Η κάθε Βουλή της κάθε χώρας είναι υπεύθυνη για τη νομοθετική εξουσία και ρύθμιση. Ο ρόλος των εκλελεγμένων αξιωματούχων και στην Κυβέρνηση και στη Τοπική Αυτοδιοίκηση και του κάθε υπαλλήλου και στο δημόσιο και ιδιωτικό και ημικρατικό οργανισμό είναι να εφαρμόζουν την υφιστάμενη νομοθεσία. Κατά συνέπεια ο ρόλος τους είναι εκτελεστικός. Για τους παραβάτες της κάθε υφιστάμενης νομοθεσίας, εδώ μας ενδιαφέρει η οικολογική νομοθεσία, έχει ευθύνες η Δικαστική Εξουσία. Έτσι μόνο μπορεί να λειτουργήσει το Κράτος Δικαίου για το κοινό καλό όλων μας.
Ο σεβασμός των τριών εξουσιών (Νομοθετική, Εκτελεστική και Δικαστική), πρέπει να στηρίζεται με κάθε τρόπο από όλους τους θεσμούς και μάλιστα μέσα από τη δημόσια διαβούλευση με το γόνιμο διάλογο όλων των ενδιαφερομένων της τοπικής κοινωνίας, έτσι έτσι ώστε όλες οι σοβαρές και δίκαιες προτάσεις να λαμβάνονται σοβαρά υπόψιν από τις αρμόδιες Κοινοβουλευτικές επιτροπές για την τελική διαμόρφωση της νέας νομοθετικής πρότασης στην ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσωπων. Και φυσικά, όπως για κάθε νομοθεσία, εκτός από τη συμμετοχή όλων για την τελική της διαμόρφωση για το κοινό καλό, πρέπει να υπάρχουν και νομικά πλαίσια για την εφαρμογή τους με την συμμετοχή όλων και την εποπτεία μέσα από τη λειτουργία των Γραφείων Ειδικών ανεξάρτητων Επιτρόπων και των Μελών των Δ. Συμβουλίων τους.
Για τη διαμόρφωση καθημερινού οικολογικού τρόπου ζωής , πρέπει να δούμε και τον ηθικό ρόλο των ΜΜΕς και των εκπαιδευτικών μας σε όλα τα στάδια τηε Εκπαίδευσης (προδημοτική, Δημοτική, Δευτερεύουσα- Ανωτέρα και Πανεπιστημιακή και Έρευνα), ως επίσης και του ρόλου της οικογένειας και φυσικά και της Εκκλησίας και των Θρησκειών.
Η απουσια οικολογικού καθημερινού τροπου ζωης σημαίνει ότι θα δημιουργήσουμε για τα παιδιά που δεν έχουν γεννηθεί ένα κόσμο που θα μοιάζει με κόλαση
Για να κερδίσω χρόνο πήγα στο MC Robo, τον ψηφιακός μας βοηθό από την MC Media και του έθεσα τα ακόλουθα ερωτήματα για να με βοηθήσει καλύτερα στην ακόλουθη υπεύθυνη ενημέρωση και διαφώτιση.
«Ποιά είναι τα κυριότερα προβλήματα της κλιματικής αλλαγής σήμερα, ιδιαίτερα στη Κύπρο και στη Μεσόγειο και τα προβλήματα της αύξησης των πλαστικων κι η συνέχεια χρήσης ορυκτών καυσίμων;”
Ο MC Robo της MC Media, μας έδωσε τις ακόλουθες πληροφορίες:
Τα Μεγαλύτερα Προβλήματα της Κλιματικής Αλλαγής
Η Ατμοσφαιρική Ρύπανση και οι Επιπτώσεις στην Υγεία
Η ατμοσφαιρική ρύπανση αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα δημόσιας υγείας. Σε παγκόσμια κλίμακα, πάνω από 200.000 σοβαρά περιστατικά αναπνευστικών ασθενειών καταγράφηκαν σε ορισμένες περιοχές μεταξύ 2022 και 2024, καθώς τοξικά νέφη καλύπτουν συνεχώς τις πόλεις. Η ρύπανση προέρχεται κυρίως από τα εργοστάσια, τα οχήματα και την καύση αγροτικών υπολειμμάτων, επιδεινώνοντας την κατάσταση ιδιαίτερα κατά τους χειμερινούς μήνες.
Η Κρίση του Νερού
Στην Ελλάδα και στην Κύπρο και σε άλλες χώρες της Μεσογείου, η κλιματική αλλαγή έχει δημιουργήσει σοβαρή κρίση υδάτων. Λόγω των χειμώνων χωρίς πολλές βροχές και χιονοπτώσεις, μεγάλες υδατικές πηγές έχουν χάσει σημαντικά ποσοστά των αποθεμάτων τους. Η Αττική βρίσκεται στα πρόθυρα οξείας λειψυδρίας, με τις κύριες πηγές νερού να έχουν χάσει το 40% των αποθεμάτων τους σε διάστημα δύο ετών. Το ίδιο πρόβλημα έχουμε και στη Κύπρο και σ’ άλλες χώρες της Μεσογείου. Η Επιστημονική Διακυβερνητική Επιτροπή του ΟΗΕ, τονίζει ότι η Μεσόγειος έχει γίνει από τα πιο θερμά μέρη του Πλανήτη μας, λόγω των υπερβολικών ρύπων που παράγουμε τα τελευταία χρόνια.
Τα Ακραία Καιρικά Φαινόμενα
Η κλιματική αλλαγή έχει αυξήσει την κλίμακα και τη συχνότητα των ακραίων καιρικών φαινομένων. Πλημμύρες και καταιγίδες προκαλούν καταστροφικές συνέπειες, με χιλιάδες θανάτους και τεράστιες ζημιές. Μέσω της παράνομης υλοτομίας, η γη χάνει την ικανότητά της να απορροφά νερό, έτσι η έντονη βροχή μετατρέπεται γρήγορα
Τα Προβλήματα της Αύξησης της Χρήσης Πλαστικών
Η Εκρηκτική Αύξηση της Παγκόσμιας Ρύπανσης
Η παγκόσμια ρύπανση από πλαστικά οδεύει προς τους 280 εκατομμύρια τόνους ετησίως έως το 2040, δηλαδή ένα φορτηγό κάθε δευτερόλεπτο. Αυτό αντιπροσωπεύει μια αύξηση 52% στην παραγωγή νέου πλαστικού, η οποία θα είναι διπλάσια από την ικανότητα διαχείρισης αποβλήτων. Παρά τα σαφή στοιχεία ότι το πλαστικό πνίγει τους ωκεανούς και τις παραλίες, η παγκόσμια παραγωγή του συνεχίζει να αυξάνεται με επιταχυνόμενο ρυθμό.
Οι Επιπτώσεις στην Ανθρώπινη Υγεία
Στα πλαστικά εντοπίζονται περίπου 16.000 διαφορετικές χημικές ουσίες, με πάνω από το ένα τέταρτο να θεωρούνται δυνητικά επιβλαβείς για την υγεία. Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλούν οι ενδοκρινικοί διαταράκτες που χρησιμοποιούνται σε καλλυντικά, μαγειρικά σκεύη και άλλα προϊόντα, καθώς επηρεάζουν το πεπτικό, αναπαραγωγικό και γνωστικό σύστημα.
Η παγκόσμια κοινωνία θα χάσει 5,6 εκατομμύρια έτη υγιούς ζωής το 2025 και 9,8 εκατομμύρια το 2040, κυρίως λόγω καρκίνων και αναπνευστικών νοσημάτων που συνδέονται με την πρωτογενή παραγωγή πλαστικών.
Η Κρίση των Μικροπλαστικών
Τα πλαστικά διαλύονται σε μικροπλαστικά που εισχωρούν στον ανθρώπινο οργανισμό και συσσωρεύονται στην άγρια ζωή, τους ανθρώπους και το περιβάλλον, με αναδυόμενα στοιχεία για αρνητικές επιπτώσεις. Ωστόσο, ακόμη και στο καλύτερο δυνατό σενάριο πολιτικής, τα μικροπλαστικά παραμένουν σχεδόν ανεξέλεγκτα. Κύριες πηγές τους είναι η φθορά ελαστικών, τα χρώματα και υλικά γεωργικής χρήσης, όπως λιπάσματα σε διαλυόμενες κάψουλες και πλαστικά φύλλα για κάλυψη καλλιεργειών, πεδία χωρίς άμεσα υποκατάστατα.
Η Σύνδεση με τα Ορυκτά Καύσιμα
Η βασική αιτία της κρίσης είναι ότι το πλαστικό προέρχεται κυρίως από ορυκτά καύσιμα. Αν η παραγωγή πλαστικού ήταν χώρα, θα ήταν σήμερα ο τρίτος μεγαλύτερος ρυπαντής στον κόσμο. Οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου από το πλαστικό θα αυξηθούν κατά 58%
Η Κλιματική Δικαιοσύνη και η Αποτυχία των Κυβερνήσεων
Σε παγκόσμια κλίμακα, σχεδόν εννέα στους δέκα πολίτες (89%) θέλουν οι κυβερνήσεις τους να κάνουν περισσότερα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, όμως μόνο ένας στους πέντε πιστεύει ότι η κυβέρνησή του θα τηρήσει τις υποσχέσεις της. Αυτό το χάσμα μεταξύ των προσδοκιών των πολιτών και της πραγματικής δράσης των κυβερνήσεων έχει οδηγήσει σε αύξηση των κλιματικών δικαστικών υποθέσεων, καθώς οι πολίτες επιχειρούν να διεκδικήσουν λογοδοσία μέσω ανεξάρτητων δικαστηρίων.
Η κλιματική δικαστική δράση έχει γίνει μέσο επαναφοράς της ενεργού συμμετοχής και της εμπιστοσύνης, επιτρέποντας στους πολίτες να αμφισβητήσουν τις αποφάσεις κυβερνήσεων και μεγάλων ρυπαντών».
