Συνεδριάζει από σήμερα η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, με τη νέα της σύνθεση, καθώς η 1η Σεπτεμβρίου σηματοδοτεί την έναρξη της νέας Συνοδικής Περιόδου.H συνεδρίαση θα ολοκληρωθεί την Πέμπτη.Eνα από τα θέματα που θα συζητηθούν θα είναι και η εφαρμογή των μέτρων στους ναούς.
Τα μέλη της 164ης Συνοδικής Περιόδου, ήτοι από 1.9.2020 έως 31.8.2021, είναι τα εξής:
Πρόεδρος: Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος.
Μέλη οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες:
Μυτιλήνης, Ερεσσού και Πλωμαρίου κ. Ιάκωβος
Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου κ. Δημήτριος
Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων
Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός
Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέας
Ξάνθης και Περιθεωρίου κ. Παντελεήμων
Άρτης κ. Καλλίνικος
Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρας
Ζακύνθου κ. Διονύσιος
Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κύριλλος
Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος κ. Γαβριήλ
Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης κ. Αντώνιος.
Αρχιγραμματεύς: Ο Ωρεών Φιλόθεος.
Τι είναι η Ίνδικτος και ποια είναι η σχέση της με την Εκκλησία;
Η αρχή της Ινδίκτου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο
Η Ίνδικτος (από τη λατινική λέξη Indictio=ένδειξη, ορισμός, μήνυμα, κήρυξη, επαγγελία, διάγγελμα, διάταγμα) πριν εξελιχθεί σε εορτολογικό γεγονός αναφερόμενο στην έναρξη και τον δια του Χριστού αγιασμό του νέου εκκλησιαστικού έτους σήμαινε την αρχή του οικονομικού έτους και της ανά δεκαπενταετία προσδιοριζόμενης φορολογικής πολιτικής των Ρωμαίων. «Ίνδικτον -γράφει το Βασιλειανό Μηνολόγιο- λέγουσιν οι Ρωμαίοι την αρχήν και τον ορισμόν». Στην αρχή δηλαδή κάθε δεκαπενταετίας, από την εποχή του αυτοκράτορος Αδριανού (117-138), καθοριζόταν και το ποσό που κάθε πολίτης έπρεπε να πληρώσει ως φόρο γης στο ρωμαϊκό κράτος για τη συντήρηση των στρατιωτών, των οποίων η θητεία διαρκούσε δεκαπέντε έτη. «Επικρατεί η άποψη – σημειώνει ο Πετάβιος- ότι οι Ινδικτιώνες δεν είναι τίποτε άλλο παρά εισφορές προϊόντων και σορός χρημάτων των οποίων ο κανόνας ‘ενεδεικνύετο’
Η Ίνδικτος η Ινδικτιών ταυτίζεται, με τον ελληνικό όρο Επινέμησις η Επινέμεσις που σημαίνει μερισμό τόσο του χρόνου όσο και του ποσού του φόρου ανάλογα βεβαίως με την ετήσια καρποφορία και σοδιά. Ο εν λόγω κύκλος της Ινδικτιώνος που περιλαμβάνει τη δεκαπενταετία, αλλά και καθ’ ένα από τα έτη αυτής της περιόδου (α” Ινδικτιών: α’ έτος η β” έτος κ.λπ. της τρεχούσης Ινδικτιώνος), αξιοποιήθηκε και ως όριο – κριτήριο χρονολόγησης διαφόρων γεγονότων και εγγράφων στη Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη, αλλά και την Αίγυπτο. Θεωρήθηκε επίσης από την έναρξη της Βυζαντινής περιόδου και ως αρχή του νέου έτους.
Η εξέλιξη αυτή μαρτυρείται για πρώτη φορά από το Σεπτέμβριο του 312, επί Μεγάλου Κωνσταντίνου. Και τούτο προφανώς διότι έως την εποχή εκείνη, κατά το Ιουλιανό ημερολόγιο, η ημερομηνία αυτή ταυτιζόμενη με τη φθινοπωρινή ισημερία εθεωρεϊτο ως πρώτη του έτους. Από το έτος 313 μ.Χ. «μετατέθηκε στην 23η Σεπτεμβρίου, γενέθλιο ημέρα του Οκτωβιανού Αυγούστου. Από το έτος 462 μ.Χ. η πρωτοχρονιά μετατέθηκε στην 1η Σεπτεμβρίου για να συμπίπτει η αρχή του έτους με την αρχή του μηνός (Ίνδικτος)».
