Γράφει ο Σταύρος Γουλούλης
Στη νέα Αγιά Σοφιά των Τούρκων (24 Ιουλίου 2020) ένας νέος κόσμος αναδύεται: 50 χρόνια πριν από τον απώτερο αντικειμενικό σκοπό του 2071, τη χιλιετία της μητέρας των μαχών στο Ματζικέρτ (26 Αυγ. 1071), όπου ποντάρεται η παγκόσμια καταξίωση της Τουρκίας ως αρχηγού του Ισλάμ, ως 2ης ή 3ης παγκόσμιας δύναμης!
Τα παραπάνω διακηρύσσονται πλέον ευθέως, να το μάθουν εχθροί και φίλοι τους. Ταυτόχρονα σαν να άρχισαν να βαράνε κανόνια, αφού ήταν έτοιμο το ερευνητικό πλοίο Oruc Reis για την ΑΟΖ της Ελλάδος. Πολλά ελέχθησαν, όπως δείχνει μία έρευνα στο youtube. Θα μείνω στην εκπομπή “Συνδέσεις” (ΕΡΤ: 23 Ιουλ 2020): «Ο Ερντογάν νόμιζε ότι θα κάνει παρέλαση…». Είναι βεβιασμένες τέτοιες ερμηνείες, αν και ένας εκ των ομιλητών, ο καθ. Διεθνούς Πολιτικής κ. Σωτήρης Σέρμπος (Δημοκρίτειο Παν/μιο) τόνισε ότι ο διάπλους της “αρμάδας” έχει κάτι από τον συμβολισμό της νέας Αγιάς Σοφιάς, όπου αναπαραστάθηκε η νέα επιθετική (αναθεωρητική) τουρκική-πανισλαμική πολιτική, την σπάθα κραδαίνοντος του αρμοδίου λειτουργού…
Το ερευνητικό πλοίο, η πέτρα του σκανδάλου, θα απέπλεε τελικά λίγο αργότερα, αλλά ο πολεμικός στόλος είχε ήδη εξέλθει. Συμβολική η έξοδος, διότι κάθε πρόθεση απειλής πολέμου, με αποδεκατισμένη την αεροπορία, χωρίς υποβρύχια, κ.ο.κ., με πολλά ανοικτά μέτωπα (Συρία, Λιβύη, κ.λπ.) δεν επείγει. Απλώς να μην χάνεται χρόνος…
Η σύμπτωση εγκαινίων και πολεμικών διεργασιών κατ’ αρχάς συνειρμικά δίνει στον μέσο Τούρκο πολίτη επιβεβαίωση για το ηθικό πλεονέκτημα της πολιτικής Ερντογάν έναντι της Ελλάδος, έναντι όλων. Από λόγια εύκολα, τίποτε άλλο: «Ή θα τα πούμε στο πεδίο μάχης ή στο τραπέζι διαλόγου», διάγγειλε με νέο πλέον ύφος. Μέρος του πολέμου του είναι, ότι ξιφουλκεί άσχημα για όσους τον αντικρούουν, Ελληνες, Αρμενίους, όλους.
Εμφανίζεται, όπως λέγεται, ένα νέο προφίλ προβολής ισχύος, περισσότερο λεκτικό, στη μορφή παρατεταμένου ιερού πολέμου. Εχει ατονήσει, αλλά τέτοια είναι η πεμπτουσία του Ισλάμ. Ο κ. Ερντογάν τα είχε προαναγγείλει στο διαβόητο πλέον τραγούδι του (1997) που τον έστειλε φυλακή, αλλά και τον έκανε ήρωα: «Τα τζαμιά είναι τα στρατόπεδά μας, οι θόλοι τα κράνη μας, οι μιναρέδες οι λόγχες μας και οι Πιστοί οι στρατιώτες μας».
Η ιεροπολεμική αποστολή του Ερντογάν έχει αρχίσει επίσημα πλέον, τελετουργικά. Δεν τη φαντάζεται μόνος του, αλλά ως μέλος παγκόσμιας ισλαμικής αδελφότητας που έχει σκοπό να κυβερνά κι όχι απλώς να φιλοσοφεί, άρα επιρρεπούς σε συνένωση συμβολισμών με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα. Οργανώνει το μέλλον της χώρας του, συμπαρασύροντας και χώρες που τον συμμερίζονται. Ονειροπόλος και ρεαλιστής μελλοντολόγος…
Ο ρόλος των μυητικών οργανώσεων στη δημιουργία και οργάνωση κρατών είναι γνωστός στην Ευρώπη των εθνών τον 18ο-19ο αιώνα. Το ίδιο διαφαίνεται τώρα στην Ασία-Β. Αφρική, όπου ισλαμικές αδελφότητες κινούνται, ειδικά στην Τουρκία. Ο πρόεδρος Ερντογάν, όπως δημοσιεύτηκε ήδη, κινείται πλέον στον δρόμο τους με νέα συμβολική, νέα ρητορική, νέα πρακτική.
Χρησιμοποιεί, όπως φαίνεται, έναν αρχετυπικό λόγο, όπως συνέβαινε και συμβαίνει στις μυητικές εταιρείες. Ο συμβολισμός και η αριθμολογία που αυτές εφαρμόζουν δεν είναι προφητεία μελλόντων, αλλά σήμανση, προειδοποίηση για προγραμματισμένα γεγονότα. Προαναγγέλλει λοιπόν ο πρόεδρος τι θα ακολουθήσει τις επόμενες δεκαετίες, πιστεύοντας ότι θα τα τηρήσουν και οι μελλοντικές τουρκικές κυβερνήσεις. Δεν κολλάει σε λεπτομέρειες, δεν προβοκάρει για να κερδίσει πόντους εδώ και τώρα, διορία ημερών ή μηνών. Τα θέλει όλα, γι’ αυτό δεν βιάζεται…
Ηδη έχει σμικρύνει τον Ατατούρκ, καλύπτει στο δικό του πρόσωπο την ανάγκη των Τούρκων για νέο πατέρα, στρώνει τον δρόμο όπου θα κινηθούν οι διάδοχοί του. Δημιουργεί τη λέσχη του ανεπαίσθητα. New image… Απαξιώνει ξένους ηγέτες, Αγγλους, Γάλλους, Πορτογάλους, ακόμη και τη Μέρκελ, που είναι κυρία. Μόνο τον Αμερικανό πρόεδρο «σέβεται», όπως τονίζει, και τον Ρώσο βέβαια, τώρα συνεταίρο, πάντα μιλώντας μαζί τους στο κόκκινο τηλέφωνο. Ισως είναι αυτή, όπως φιλοδοξεί, η παγκόσμια τρόικα του 2071.
O νέος πανισλαμικός πόλεμος για το δίκαιο των Τούρκων βρήκε έργο στο να συσπειρώσει σε εφικτό πρόγραμμα όλο το αναθεωρητικό Ισλάμ, που χωρίς ρεαλισμό χάνεται στην άρνηση. Είναι ιερός, αφού κάνει ολόκληρους πληθυσμούς να πιστεύουν στην Τουρκία κι όχι σε συμβιβασμένες κυβερνήσεις. Απειλεί στη Μεσόγειο με έναν τοπικό πόλεμο, αλλά ως μέρος του γενικού συναγερμού για την παγκόσμια δικαίωση του (δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα) δυσαρεστημένου Ισλάμ. Η ιερή επένδυση τιθασεύει τη στράτευση (φτωχών) λαϊκών μαζών, Τούρκων, άλλων μουσουλμάνων.
Ας μην αντιμετωπίζουν τον Τούρκο πρόεδρο με ψυχολογικούς όρους (μεγαλομανή, κ.ο.κ.). Οταν κανείς είναι θρησκευτικά προσηλωμένος, χρειάζεται πολιτισμική προσέγγιση. Ανθρωπος που έγραψε παρελθόν, είναι αδιανόητο να προδιαγράφει μέλλον; Εχουμε να κάνουμε με οργανωμένο πρόγραμμα, ο κ. Ερντογάν δεν είναι όσο φαίνεται αυθόρμητος και αθυρόστομος. Αρα πρέπει να προσέχουμε.
Η Δύση έχει συμφέρον από τη νέα τουρκική θεώρηση; Ως ένα σημείο ανέχεται τους Τούρκους για την “αντιπαροχή”. Λ.χ. να συμμαζέψει τζιχαντήδες που εξώθησαν το Ισλάμ στη βαρβαρότητα, να συνεφέρει μία Αλ Κάιντα που αιματοκύλισε τη Νέα Υόρκη τέτοια εποχή πριν από 20 χρόνια…
