Γράφει ο Σταύρος Γουλούλης
Δεν υπάρχει καλύτερη χαλάρωση, παρέα με τα ζώα. Οι ιστορίες ζώων συναρπάζουν, όπως μάλιστα του Αισώπου, διδάσκουν. Αλλά ποια είναι τα δικαιώματά τους; Το λέει η Γραφή: Ο μάγος Βαλαάμ που κλήθηκε από τον Βαλάκ (Μωαβίτης, Ιορδανός) να καταραστεί τον Ισραήλ, έδερνε αλύπητα την όνο (γάιδαρος) του που χρόνια τον υπηρετούσε, αφού είχε κολλήσει τα πόδια της στη γη. «Γιατί με δέρνεις;» φώναζε με ανθρώπινη φωνή. Σαν να έλεγε: «Δεν βλέπεις ποιος μ’ εμποδίζει;» Εννοούσε τον άγγελο με τη ρομφαία που της έκοβε τον δρόμο (Αριθμοί, 22.5 κ.ε.). Είναι η μοναδική, νομίζω, βιβλική ιστορία όπου καταγγέλλεται έμμεσα κακοποίηση ζώου. Η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων, διεθνής ημέρα δράσεως για τα δικαιώματα των ζώων και την καλή διαβίωσή τους, συμπίπτει με την ημέρα της γιορτής του Φραγκίσκου της Ασίζης (4/10), προστάτη αγίου της οικολογίας. Εισηγητής ο Χάινριχ Ζίμερμαν (1925-1931).
Πώς μπορούσε να μιλήσει για τα ατέλειωτα παθήματά του ο καημένος Σίμπα (Simba) το λιονταράκι; Οχι το κουτάβι του βασιλιά λέοντα Μουφάσα από την ταινία κινουμένων σχεδίων The Lion King (1994, 2019), που εξορίζεται από τον σφετεριστή θείο του Σκαρ (τρόμος), αλλά επιστρέφει για να κερδίσει τον κόσμο του… Τούτος ο μικρός Σίμπα από τη Ρωσία υπέφερε τα πάνδεινα το καημενάκι από ανάλγητα αφεντικά εν έτει 2020. Αποσπάσθηκε κουτάβι από τη μαμά του μήνες πιο πριν για ατραξιόν, πάει να πει δουλεία. Για να τραβούν φωτογραφίες του, ακινητοποιημένου πλέον, του πλήγωσαν πόδια και σπονδυλική στήλη άνθρωποι αδυσώπητοι, αυτοί που το έκλεψαν. Κάποτε όμως μαθεύτηκε από τουρίστες: «A wounded lion cub is rescued by a group of tourists» έγραψαν τα ΜΜΕ… Οι φωτογραφίες διαδόθηκαν μετά και προκάλεσε την μήνη του κόσμου. Μέχρι και ο πρόεδρος Βλ. Πούτιν, γνωστός φιλόζωος, το πρόσεξε και διέταξε αμέσως να τιμωρηθούν οι ενεχόμενοι.
Η ιστορία του Ρώσου Σίμπα έγινε γνωστή από τα ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο. Σήμερα ευτυχώς το ζώο είναι καλά, αλλά πέρασε για μήνες μαύρη ζωή. Ακόμη κι ένα πλάσμα διδάσκει πως αφού ξεπερνά τέτοια βάσανα, δίνει ένα δείγμα στον πολιτισμό μας, ότι πάμε μετά κόπων και βασάνων, αλλά πάμε. Βέβαια βασανίζονται και σφαγιάζονται άνθρωποι, αλλά γι’ αυτούς φωνάζουν κράτη και φορείς. Ενώ η βίαιη επιβολή του ανθρώπου στα ζώα που παρά την πρόοδο παραμένει ακόμη όνειδος για τον πολιτισμό και τον ανθρωπισμό, πόσους υποστηρικτές έχει; Πόσοι βλέπουν κάθε μέρα ζώα να βασανίζονται και αντιδρούν; Πόσοι γονείς στο Σότσι, στη ρωσική Μαύρη θάλασσα δεν πήγαιναν τα μικρά παιδιά τους να φωτογραφηθούν μπροστά στο μικρό αφρικανικό λιονταράκι που το είχαν σακατέψει για να μένει ακίνητο και τελικά αντέδρασαν; Πώς το αποδέχτηκαν! Τι αγωγή έδιναν σε ασχημάτιστες παιδικές υπάρξεις που έβλεπαν το βάσανο άλλου όντος να γίνεται η ψυχαγωγία τους;
Ο καημένος ο Σίμπα βασανίστηκε, χτυπήθηκε, έμενε βρώμικος από τους απαγωγείς, βουτηγμένος σε παγωμένο νερό (!). Το λιονταράκι ήταν επτά μηνών όταν μεταφέρθηκε ταλαίπωρο αρχικά στο Izberbash (Νταγκεστάν) και μετά στις 25 Μαρτίου 2020 σε ένα καταφύγιο στο Τσελιάμπινσκ στα Ουράλια (!) που διευθύνει ο κτηνίατρος Καρέν Νταλλακυάν, αρωγός σε εκατοντάδες άρρωστα ζώα (Πρόεδρος του Zoo Protection Fund “Save Me”).
[Βλ. 01/08: Pronews] Ανάρτησε ένας σχολιαστής σε ιστοσελίδα: «Τα ζώα δεν είναι για διαφήμιση. Είναι υπάρξεις και αισθάνονται πόνο όπως οι άνθρωποι».
Το φτωχό λιονταράκι νηστικό, γεμάτο πληγές και απόφραξη εντέρου, ατροφία των κάτω άκρων (!) ήταν ζήτημα ημερών να αντέξει, είναι θαύμα που σήμερα βαδίζει. Πέρασε από βάσανο εγχειρήσεων, και λίγους μήνες μετά κέρδισε πάλι την υγεία και φυσική του κατάσταση χάρη στον νέο στοργικό μπαμπά του Καρέν Νταλλακυάν και τη νέα μαμά του Γιούλια Αγκέεβα, εθελόντρια που οδήγησε τους διασώστες και το φρόντιζε τους πρώτους μήνες όταν ήταν σχεδόν τετραπληγικό. [Για την πορεία της θεραπείας στο Κέντρο βλ. Youtube: АЙБОЛИТ И СИМБА]
Ο κ. Νταλλακυάν τόνιζε: «Πολλοί είναι οι διαβολικοί φωτογράφοι που σπάζουν κοκαλάκια από μικρά άγρια ζώα». Ολη η κτίση συστενάζει και συνωδίνει (Ρωμ. 8.22), το ένα ζώο τρώει το άλλο, όμως δεν το βασανίζει…
Τα ΜΜΕ είναι γεμάτα πλέον από μικρά φιλμάκια για το καταφύγιο του κ. Νταλλακυάν με τον Σίμπα και άλλα ζώα, μερικά ανάπηρα, μεταξύ των οποίων και γαϊδουράκια. Ο συμπαθέστατος λιονταράκος που από μικρός είχε έντονη τριχοφυΐα, ένας μικρομέγαλος φαινόταν, -η φωτογένειά του μάλλον τον έβαλε στο βάσανο- απολαμβάνει κανακέματα και χάδια πολλών, σχεδόν πάντα εύμορφων νεανίδων! Δέχεται δώρα για να παίζει, μέχρι και μία ξαπλώστρα! Βέβαια άγριο ον είναι και μακριά από την άγρια φύση, έγινε άκακο παιχνιδιάρικο σκυλάκι, ανήκει πλέον στην πολιτισμένη αντι-Φύση. Μόνο με τα δόντια του ξέρει να φοβερίζει, για τι άλλο, τις ενέσεις! Η “διασημότητα” που του επιφύλαξε η μοίρα χάρη στα ΜΜΕ, μπορεί να του λύσει την επιβίωση, δείχνοντας τα μαρτύρια που περνούν τα ζώα, να βοηθήσει τον μέσο άνθρωπο να συναισθανθεί λίγες τύψεις για μία απαράδεκτη απόκλιση του σύγχρονου πολιτισμού.
Η χριστιανική παράδοση ως οριακή κατάκτηση της ανθρώπινης κοινωνίας, πρόγευση του βασιλείου της ειρήνης, πάντα έβλεπε τα ζώα, άγρια και ήμερα, να βόσκουν σε ένα λιβάδι (Ησαΐας, 11.6.: Και συμβοσκηθήσεται λύκος μετά αρνός… και ταύρος και λέων άμα βοσκηθήσονται…» κ.λπ.).
Ο άγιος Γεράσιμος Ιορδανίτης είχε φίλο και συνοδό ένα λιοντάρι! Εμείς απλώς ας νιώσουμε, βλέποντας τα ζωάκια, πως μας βλέπει ο Θεός!
