Γράφει ο Σταύρος Γουλούλης
Αποτελεί τιμή να πλαισιώνουν κόμματα επαγγελματίες Ιστορικοί ως σύμβουλοι, στελέχη κυβερνήσεων, υπουργοί, καμιά φορά να γίνονται αρχηγοί κρατών. Βοηθούν πολιτική ηγεσία και λαό να έχουν σωστή σχέση με το αγνοημένο, πλην όμως κρίσιμο στις λεπτομέρειες παρελθόν, πώς φτάσαμε στο σήμερα, τι ακριβώς συμβαίνει. Ολα έχουν δυναμική, τα ύστερα προεικονίζονται από τα προηγηθέντα. Δεν μπορεί επομένως να περάσει απαρατήρητο σχετικά με τις φωτιές που άναψαν οι μετανάστες στη Μόρια της Λέσβου, το γεγονός πως Ιστορικός, προωθημένο στέλεχος του Σύριζα, εξέφρασε περίπου ότι αν ήταν 17 ετών και του είχαν μιλήσει για τη γη της επαγγελίας, της Δύσεως, το ίδιο θα έκανε. (Την πυρκαγιά εξάλλου δεν καταδίκασε το Σύριζα). Του απάντησε ο αρμόδιος υπουργός κ. Χρυσοχοΐδης: «Η ανευθυνότητα περισσεύει». Τω όντι, τέτοιες εποχές!… Περίεργο που ακολούθησαν νέες πυρκαγιές; Τα στερνά δείχνουν τα πρώτα: όταν ο Σύριζα και οι συνιστώσες του, τέλη δεκαετίας 2000-10 ή αργότερα, αναστάτωναν το σύμπαν. Κάποια αιτία υπήρχε, ρίψεις “αλεξιπτωτιστών”, επιδρομή από μνημόνια, κ.λπ., αλλά μόλις έγιναν κυβέρνηση (2015) αυτομάτως όλα λύθηκαν. Ισως ο εν λόγω ακαδημαϊκός φαντάζεται ότι είναι “κατοχυρωμένος” θεωρητικο-ιστορικά για “στρατόπεδα” όπως της Μόριας. Την απαξία τους ανέλυσε ομάδα επιστημόνων, λ.χ. ο ιστορικός-φιλόσοφος Giorgio Angaben, πλην όμως στον καθαρό επιστημονικό λόγο. Η πράξη είναι άλλη ιστορία. Κι ο ιδεαλιστής σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος, όταν του “έβαλε στοn λαιμό το μαχαίρι” μετανάστης, προσαρμόστηκε…
Οι βασιλιάδες είχαν συμβούλους φιλοσόφους: ο Αλέξανδρος τον Αριστοτέλη, αλλά ο κ. Τσίπρας τον μπλαζέ (πολυάσχολο γαλλιστί) ακριβοθώρητο εν λόγω κύριο, όπως και μερικές άλλες πιο γνωστές στα ΜΜΕ μορφές που μας κοιτούν λοξά, αφ’ υψηλού, με ύφος σκαιό. Μία παρέα μαζί όλοι, τα λένε. Τέτοιοι πολιτικοί και διανοούμενοι βρέθηκαν άνευ ουσιαστικού αντιπάλου μετά το 1974. Εγιναν επίκαιροι από το 1949 και εξής, λόγω της αναλγησίας και μωρίας των τότε κρατούντων με το αντιεπιστημονικό μυθ-ιστορικό αφήγημα περί πατρίδος, αποτέλεσμα επεξεργασίας από άλλους συμβούλους Ιστορικούς. Αλλά τώρα πλέον το δικό τους ιστορικό αφήγημα «δεν υπάρχει χώρα, αλλά χώρος», ανύπαρκτα τα «θαλάσσια σύνορα», «οι μετανάστες είναι πρόσφυγες», ξέβαψε. Το ιστορικό αυτό προτσές (πορεία ανάπτυξης ενός κοινωνικού φαινομένου) εξελίσσεται πλέον αλλιώς…
Δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει, φτάσαμε στην τελευταία απομυθοποίηση: εισβολή στον Εβρο, Αποκριές 2020, όχι στρατιωτών, αλλά χιλιάδων μεταναστών, πολλών δε μολυσμένων με τον Ιό 2019. Οπερ έδει δείξαι: Είναι απειλή στη χώρα μας, αυτοί είναι οι μετανάστες, αλλά μερικοί στο Σύριζα λ.χ. είπαν ότι απωθώντας τους, προσβάλλεται η Τουρκία! Εμωράνθησαν οι των μύθων ποιηταί!
Πλέον δεν πάει καλά το μαγαζί του Σύριζα να αποσπά πελάτες από άλλα κόμματα, ιδίως του μεσαίου χώρου. Πάει το ιστορικό αφήγημα που φαντασιώνονται τόσα χρόνια παρασύροντας αφελείς. Αποκαλύφθηκε ότι είναι ένα απομονωμένο και αντικοινωνικό σώμα μπον βιβέρ υψηλής ή βολεμένης κοινωνίας, που για κάποιους ιδιαίτερους λόγους αποκόπηκε από τη μεγαλο-αστική κοινωνία, την αντιπαλεύει, αλλά ταυτόχρονα ως νέα ειδική μπουρζουαζία, τη συμπληρώνει όπου η παλαιά δεν αντέχει ή δεν θέλει. (π.χ. μνημόνια, “Μακεδονικό”). Υπάρχει μία ώσμωση ανάμεσα σε κύκλους από Σύριζα και ΝΔ. με κοινό σημείο αναφοράς κοσμοπολιτισμό, εθνομηδενισμό, σνομπισμό στις λαϊκές τάξεις. Ετούτοι έχουν άλλη κατατομή: δεν κάνουν ποτέ λάθος, δεν λένε ποτέ συγγνώμη, διυλίζουν τους άλλους, καταπίνουν καμήλους. Είχαν προετοιμαστεί από καιρό, φαίνονταν από τον αέρα που είχαν, όταν στη δεκαετία 1990 απετάξαντο οριστικά το Παρελθόν: «Ευτυχώς χάσαμε σύντροφοι», είπαν. Οχι γιατί «αφανίσαμε τον κόσμο, διαλύσαμε την ύπαιθρο», αλλά γιατί «θα είχαμε γίνει Αλβανία (της δεκαετίας 1990-2000)». Αλλαξαν όνομα, συντάχθηκαν στην αναδυόμενη Παγκοσμιοποίηση, που είναι άλλη ιστορία. Τώρα όμως διεθνώς οι μετανάστες προκάλεσαν συσπείρωση των εθνικών κοινωνιών, η ΝΤΠ συμμαζεύτηκε. Αγαπάει ο Θεός τον νοικοκύρη, έβαλε νόμους στην ζωή, ανάγκη: η θάλασσα των εθνών συνεχώς δημιουργεί κύματα. Η Γραφή λέγει: «κατακυριεύσατε της γης!» (Γένεσις 1.28), αλλά σε μία γη που αντέχει. Σήμερα γέμισε πια, εκεί που οι δρόμοι οδηγούν τους μετανάστες, τις πόλεις του αναπτυγμένου κόσμου. Πόσοι από τους Αφρο-ασιάτες που καταφθάνουν γίνονται αγρότες;
Τελειώνει η εσκεμμένη παραποίηση της Ιστορίας. Μέχρι και ο “μη ένθεος” (κατά ομολογία του) πρόεδρος του Σύριζα είπε τον περασμένο Δεκαπενταύγουστο να μας φυλάει η Παναγία με το τι έρχεται! Το κόμμα του ξεπεράστηκε από τη ζωντανή Ιστορία και ένας θεωρητικός της που το υπηρετεί αισθάνεται άβολα. «Εμαράνθησαν οι δεινοί συζητηταί»;
Συνήθως οι Ιστορικοί εντάσσονται στην πολιτική σε κράτη που θέλουν να καλυφθούν στην ιστορική τους αφήγηση (π.χ. Φρ. Τούτζμαν, Κροατία). Ενα κόμμα εξουσίας, οπωσδήποτε, χρειάζεται μέντορες της Ιστορίας για να ελέγχει το παρελθόν, να προβλέπει το μέλλον, να μην ξεπεραστεί το αφήγημά του, αλλά χωρίς να συγκρουσθεί και με την Ιστορία. Ισως κάποτε μαθευτεί ποια είναι η επίδραση του συγκεκριμένου Ιστορικού στον κ. Τσίπρα, στο Κόμμα. Κι από εκεί να κατανοηθεί ποια η προσφορά του. Αλλά αν, και τί κόστισε!
Είναι να λυπάται κανείς για την περιφρόνηση με την οποία αντιμετωπίζουν οι αντίπαλοι τον ηγετικό κύκλο του Σύριζα των τελευταίων ετών, για την πολιτική τους αφήγηση. Και δυστυχώς με τέτοια ανύπαρκτη αντιπολίτευση μειώνεται και η απόδοση της Κυβέρνησης.
