Γράφει ο π.Αντώνιος Χρήστου
Το γενικό που επικρατεί λόγω κορωνοϊού, σε παγκόσμιο, εθνικό, τοπικό αλλά η αλήθεια είναι και σε προσωπικό επίπεδο είναι το πιο παράξενο, περίεργο, ιδιαίτερο και αβέβαιο από ποτέ ή τουλάχιστον σίγουρα των τελευταίων χρόνων! Ολοι προσπαθούμε να ενημερωθούμε και με νηφαλιότητα να τα επεξεργαστούμε όλα αυτά, αλλά οι εξελίξεις είναι τόσο καταιγιστικές, τόσο οι πληροφορίες συγκεχυμένες, που πραγματικά δεν ξέρει ο κάθε ένας τι να ακούσει, τι να αποδεχθεί και να πιστέψει. Επειδή πιστεύουμε ότι εκτός από εμάς είναι και άλλοι σε αυτή τη θέση, ακολουθήστε μας και σε αυτό το άρθρο που θα προσπαθήσουμε να τα βάλουμε σε μία τάξη και να βγάλουμε κάποια, όσο το δυνατόν σαφέστερα συμπεράσματα:
α) Καταρχάς το πρώτο δεδομένο είναι ότι και αυτό το άρθρο μας, θέλοντας και μη, θα περιστραφεί γύρω από τον κορωνοϊό και τις συνέπειές του. Αυτό δεν το κάνουμε εμείς επίτηδες, αλλά επειδή από τον Μάρτιο του 2020 μέχρι και σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές (και μόνο ο Θεός ξέρει και μέχρι πότε ακόμη) όλος ο κόσμος κινείται και χορεύει «στους ρυθμούς εξαπλώσεως» αυτού του ιού. Ακόμη και αυτοί που αρνούνται την ύπαρξη της πανδημίας, της φονικότητας του κορωνοϊού κ.λπ., ακόμη και αυτοί έστω και με την άρνηση και την αναίρεσή του, είναι γεγονός ότι ασχολούνται επίσης με τον κορωνοϊό.
β) Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι το φαινόμενο κορωνοϊός «διαβάζεται» – εξετάζεται (όπως βέβαια και άλλα πράγματα), από πολλά επίπεδα και πολλές οπτικές γωνίες και τα συμπεράσματα είναι αντίθετα, ενίοτε και αλληλοσυγκρουόμενα μεταξύ τους. Ολοι από όποια μεριά και να το πιάσεις λένε «ναι μεν… αλλά»! Ας προσπαθήσουμε να ορίσουμε ποια είναι τα επίπεδα και ποιες είναι οι οπτικές γωνίες που βλέπουν τα πράγματα:
1) Η Κυβέρνηση: Το επίσημο όργανο της Ελληνικής Πολιτείας έχει την κύρια ευθύνη για την αντιμετώπιση και τον συντονισμό της πανδημίας, με γνώμονα το γενικό καλό και όσο το δυνατόν τις λιγότερες απώλειες σε όλα τα επίπεδα (προστασία ανθρώπινης ζωής, αποφυγή πίεσης και φόρτου του εθνικού συστήματος υγείας, οικονομική επιβίωση των πολιτών, ιδιαίτερα των πληττόμενων κ.ά.). Σίγουρα οι αποφάσεις, τα μέτρα και η εφαρμογή τους δεν είναι πάντα ευχάριστα και σίγουρα πολλές φορές είναι και επίπονα. Αλλωστε όπως ισχυρίζονται και οι ίδιοι οι Κυβερνητικοί, τις αποφάσεις δεν τις λαμβάνουν με βάση “τα θέλω τους αλλά με τα πρέπει” και με βάση τις γνωμοδοτήσεις των ειδικών-επιστημόνων. Oλα αυτά φαίνονται ιδανικά και όλοι ευχόμαστε οποιαδήποτε Κυβέρνηση και να είναι στον τόπο, να μπορέσει να σταθεί στο ύψος της, άλλωστε το πρόβλημα είναι παγκόσμιο και όχι μόνο της Ελλάδας. Μήπως όμως τα χρήματα που δόθηκαν για την καμπάνια ενημέρωσης κατά του κορωνοϊού και γενικότερα άλλες σπατάλες του δημοσίου χρήματος (π.χ. μεγάλος περίπατος της Αθήνας) αλλά και στο παρελθόν -αν ανατρέξουμε- τα είχαμε επενδύσει στην υγεία και στη δημιουργία Μ.Ε.Θ. που δεν επαρκούν σε Εθνικό Επίπεδο, δεν θα εξαρτιόμασταν τόσο από τη λεγόμενη «ατομική» ευθύνη του κάθε υπεύθυνου ή ανεύθυνου πολίτη, αφού θα είχε ληφθεί μέριμνα να επικρατεί η συλλογική ευθύνη μίας καλά δομημένης πολιτείας;
2) Οι «Ειδικοί»: Σε κάθε κρίση πάντα βγαίνουν στην επικαιρότητα και οι ανάλογοι ειδικοί. Παλιότερα π.χ. στους Σεισμούς οι διάφοροι Σεισμολόγοι, σε θέματα άμυνας και γεωστρατηγικής οι διάφοροι στρατιωτικοί αναλυτές, στα οικονομικά οι διάφοροι οικονομολόγοι κ.λπ. Ετσι και εδώ στο θέμα του κορωνοϊού, μονοπωλούν το ενδιαφέρον εδώ και πάνω από 9 μήνες οι διάφοροι Λοιμωξιολόγοι, Πνευμονολόγοι και γενικότερα γιατροί. Το θέμα είναι ότι οι απόψεις δεν είναι πάντα ίδιες και ενιαίες, καθώς για το ίδιο θέμα ακούγονται αντίθετες απόψεις, με αποτέλεσμα να υπάρχει σύγχυση και άτυπα να έχουν χωριστεί οι ειδικοί σε κυβερνητικούς και μη κυβερνητικούς ή σε «ρεαλιστές» και «συνωμοσιολόγους» με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το άλλο πάλι αντιφατικό είναι ότι αυτοί οι «ειδικοί» αποφαίνονται και σε πεδία που δεν είναι του αντικειμένου τους, ακόμη και για την πίστη έναντι του Θεού και για τον τρόπο που θα τον λατρεύσουν ή όχι οι πιστοί! Εδώ τίθεται το ερώτημα, για θέματα Θεολογίας δεν είναι πιο ειδικοί οι Θεολόγοι και ιδιαιτέρως οι Ιεράρχες μας και οι Κληρικοί ή αμφισβητούνται στο άκουσμα του κάθε «ειδικού» που είναι ξένος όμως και εντελώς αμέτοχος στην Εκκλησιαστική ζωή;
3) Εθνικό σύστημα υγείας: Με τον όρο αυτό εννοούμε τόσο το Υπουργείο Υγείας, τα Νοσοκομεία ως ιδρύματα, αλλά κυρίως αυτούς που είναι στην πρώτη γραμμή και έχουν επωμισθεί όλο το βάρος (γιατρούς και νοσηλευτές). Κάποια στιγμή στην αρχή της πανδημίας βγήκαμε και στα μπαλκόνια και τους χειροκροτήσαμε, κάποιοι άλλοι πήγαν και τους έκαναν συναυλίες έξω από νοσοκομεία, συμβολικές και σίγουρα τιμητικές και ευγενικές πρωτοβουλίες. Πόσοι όμως από εμάς δεν τους απαξιώναμε τόσα χρόνια με αποτέλεσμα συνεχώς να μειώνονται οι αμοιβές τους και οι ίδιοι να αναγκάζονται να φεύγουν στο εξωτερικό ή στον ιδιωτικό τομέα για να μπορέσουν αξιοπρεπώς να ζήσουν για τα τόσα χρόνια σπουδών και θυσιών που έκαναν; Ακόμη και στον καιρό της πανδημίας αναγκάστηκαν να κάνουν συμβολικές κινητοποιήσεις και να σηκώσουν λευκές πετσέτες γιατί έφτασαν στα όρια τις ανθρώπινές τους αντοχές, αλλά και γιατί αρκετοί έως πολλοί και νόσησαν και κάποιοι δυστυχώς πέθαναν από την ασθένεια που προσπάθησαν και τελικά διέσωσαν τόσους ασθενείς! Το σύστημα υγείας μαζί με την παιδεία, την άμυνα και τον πολιτισμό είναι οι προτεραιότητες που πρέπει να θωρακίσουμε και να επενδύσουμε σαν Κράτος τόσο στο τώρα όσο κυρίως την επόμενη μέρα.
4) Η Εκκλησία: Η διοικούσα μέχρι και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου) έχει στηρίξει τις επιλογές της Πολιτείας και έχει δεχτεί και εφαρμόσει τις ΚΥΑ όπου οι Ιεροί Ναοί λειτουργούν μεν, αλλά χωρίς πιστούς και δίχως μάλιστα να προβλέπεται οι πιστοί να μπορούν να κοινωνήσουν, ν’ ανάψουν έστω ένα κεράκι κ.λπ., γιατί δεν υπάρχει ανάλογος κωδικός μετακίνησης. Ουσιαστικά η Εκκλησία δέχθηκε να μηδενίσει και να εξαφανίσει την ίδια την ουσία της ύπαρξής της που είναι η λατρεία του συνόλου των πιστών στις κατά τόπους Ενορίες, Μητροπόλεις και Μοναστήρια. Μεμονωμένοι Ιεράρχες και Ιερείς έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους, την πικρία τους για όλα αυτά τα μέτρα και τις ωμές παρεμβάσεις στον τρόπο λειτουργία της Εκκλησίας (πρώτη φορά είδαμε ένα tweet Πρωθυπουργού να ακυρώνει απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου), η απειλή όμως χρηματικών προστίμων αλλά και η υπακοή στη Σύνοδο και την πολιτεία σε γενικές γραμμές έχει οδηγήσει στην τήρηση των μέτρων. Ομως Εκκλησία δεν είναι μόνο οι Κληρικοί αλλά και ο πιστός λαός και όσο περνάει ο καιρός φαίνεται η υπομονή και η ανοχή να εξαντλείται και μάλιστα σε μεγάλες Εορτές, Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο, 28η Οκτωβρίου και τώρα τα Χριστούγεννα και τα Θεοφάνεια, να λέει η Πολιτεία ότι θα λειτουργήσουμε μόνο 9 πρόσωπα (άρα αν βγάλουμε ιερείς ψάλτες και νεωκόρους μένουν 3-4 πιστοί μόνο) και 25 μόνο στους Μητροπολιτικούς Ναούς. Με ποια κριτήρια άραγε και ποιοι ειδικοί τα εισηγήθηκαν αυτά; Την ίδια ώρα αεροπλάνα, πλοία, σούπερ-μάρκετ, λιανεμπόριο, κομμωτήρια, take away, πλατείες σε ώρες αιχμής -με μέτρα βέβαια- αλλά έχουν κόσμο και λειτουργούν, ενώ η Εκκλησία να μη μπορεί με τα ίδια μέτρα να λειτουργήσει, γιατί;
Συμπερασματικά, κλείνοντας το άρθρο μας, καταλαβαίνουμε ότι όλοι από την οπτική τους γωνία τελικά έχουν δίκιο⸱ κυβέρνηση, ειδικοί, γιατροί με βάση τα νούμερα των νεκρών, των διασωληνωμένων, των κρουσμάτων. Από την άλλη Εκκλησία, πολίτες που βλέπουν άλλους να πλουτίζουν από αυτή την κρίση (σούπερ-μάρκετ, όσοι παράγουν αντισηπτικά, μάσκες και τώρα εμβόλια κ.ά.) και άλλοι ιδιαίτερα οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι καλλιτέχνες να φτάνουν σε σημείο να πεινούν κυριολεκτικά. Σίγουρα η προστασία της ανθρώπινης ζωής είναι προτεραιότητα, όμως της ανθρώπινης ζωής όπως της αρμόζει ως ψυχοσωματική οντότητα και όχι μόνο να επιβιώσει απλά βιολογικά-σωματικά. Γι’ αυτό ας σταματήσουν όλοι να επεμβαίνουν εκεί που δεν θα έπρεπε, γιατί όπως λέει και ο τίτλος μας: Μπροστά στο «δίκιο» Του Θεού, όλοι οι άλλοι έχουμε άδικο! Αμήν!
