Γράφει ο Αλέξανδρος Κωστάρας ,ομότιμος καθηγητής της νομικής σχολής του πανεπιστημίου της Θράκης
Δεν προλάβαμε ή δεν μπορέσαμε λόγω κορωνοϊού να σάς πούμε φέτος το κάλαντα, κυρία Πρόεδρε. Τώρα πια είναι αργά. Πέρασαν οι Εορτές των Χριστουγέννων. Άλλωστε, τί θα σάς λέγαμε με τα κάλαντα; Θα σας μιλούσαμε για τον Χριστό που «γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλει» (τα Χριστούγεννα), για τον Άγιο Βασίλη που «έρχεται από την Καισαρεία» (την Πρωτοχρονιά) και για τα «Φώτα και τον Φωτισμό κάτω στον Ιορδάνη τον Ποταμό (τα Θεοφάνεια). Για αυτά δηλ. που η κοσμοθεωρία σας τα έχει απορρίψει προ πολλού ως παραμύθια. Νομίζω πως πρέπει να κάνετε κάτι, κ. Πρόεδρε, για να απελευθερώσετε την κοινωνία μας από τα δεσμά αυτών των μύθων. Θα περιμένουμε τις κινήσεις σας μέχρι τις επόμενες Χριστουγεννιάτικες Γιορτές. Για να μη χάνουμε όμως χρόνο, σκεφτήκαμε να σας πούμε κάποια άλλα «κάλαντα», που είναι διαρκώς επίκαιρα και σίγουρα σάς ενδιαφέρουν, αφού σχετίζονται με την άσκηση των προεδρικών σας καθηκόντων, τα οποία τέμνουν σε κάποια σημεία τις προσωπικές σας πεποιθήσεις και δημιουργούν πρόβλημα οριοθέτησης ανάμεσα σε αυτές και σε εκείνα.
Δεν χρειάζεται να διευκρινίσουμε εδώ ότι όλα τα «κάλαντα» που αναφέρονται στους Προέδρους της Ελληνικής Δημοκρατίας μάς μιλούν για τον θεσμικό τους ρόλο. Μάς λένε κατ’ αρχάς ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκπροσωπεί το Έθνος. Όχι όμως, όπως το αντιλαμβάνεται ο ίδιος, αλλά όπως μας έρχεται από τα βάθη των αιώνων με αναλλοίωτα τα αξιακά φορτία που κουβαλάει επάνω του. Μάς λένε ακόμη τα «κάλαντα» αυτά ότι συμβολίζει επίσης την ενότητα του Ελληνικού Λαού. Ο Ανώτατος Άρχων του πολιτεύματός μας πρέπει να ενώνει και όχι να διχάζει τους Έλληνες. Διαθέτετε υψηλή νοημοσύνη, κ. Σακελλαροπούλου, για να κρίνετε, εάν όλα, όσα έχετε πράξει στη σύντομη θητεία σας μέχρι σήμερα, σφυρηλατούν τον «κρίκο» της ενότητας του Ελληνικού Λαού ή μήπως κάποιες προκλητικές ενέργειές σας αποτελούν το «κοπίδι» που χτυπάει πολλές φορές τον «κρίκο» αυτό, για να τον «σπάσει». Δεν θα μιλήσω εδώ άλλο για την ενότητα του λαού, που πρέπει να διασφαλίζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, διότι θέλω να σταθώ περισσότερο στην έννοια του Έθνους.
Είναι περιττό, νομίζω, να πούμε εδώ, σε τί ακριβώς συνίσταται η ιδιαιτερότητα του Ελληνικού Έθνους, το οποίο εκπροσωπείτε εσείς σήμερα. Είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε καλά την Ελληνική Ιστορία, κυρία Πρόεδρε, της οποίας η ανάγνωση χωρίς παραμορφωτικούς φακούς μάς δείχνει καθαρά τα δύο ανεξίτηλα «υδατογραφήματα» της ταυτότητας του Έθνους των Ελλήνων: Τον Ελληνισμό και τον Χριστιανισμό. Την Πατρίδα και την Ορθοδοξία. Αυτά τα δύο «υδατογραφήματα» της ταυτότητας του Ελληνικού Έθνους, που αποτελούν την «πνοή» του Συντάγματος και επιτάσσουν στο άρ. 16 παρ. 2 αυτού τον προσανατολισμό της παιδείας προς το περιεχόμενό τους, συνθέτουν την έννοια του παραδοσιακού πατριωτισμού, με τον οποίο συμπορεύονται δύο χιλιάδες τόσα χρόνια στον ίδιο «βηματισμό» η αγάπη προς την Πατρίδα και η πίστη στην Ορθοδοξία. Για αυτά όμως μάς μιλούν τα άλλα «κάλαντα», που θα σάς τα πούμε, συν Θεώ, την 25η Μαρτίου του τρέχοντος επετειακού έτους, αφού όμως πρώτα ακούσουμε, πώς αποτιμάτε την θυσία εκείνων, οι οποίοι πριν από 200 χρόνια έπεσαν μαχόμενοι υπέρ πίστεως και πατρίδος, για να «θεμελιώσουν» με το αίμα τους το Νέο Ανεξάρτητο Ελληνικό Κράτος, στην κορυφή του οποίου βρίσκεστε εσείς σήμερα. Τί τον κάνατε λοιπόν εσείς αυτόν τον παραδοσιακό πατριωτισμό, κ. Σακελλαροπούλου; Τον αντικαταστήσατε με τον «νέο πατριωτισμό», που σας εμπνέει, αποκρύπτοντας ωστόσο ότι ο νέος πατριωτισμός δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το πολιτικό «ψευδώνυμο» του εθνομηδενισμού.
Ο εθνομηδενισμός σας ήταν αυτός που ακύρωσε στην πράξη τον όρκο που δώσατε κατά την ανάληψη των καθηκόντων σας τον περασμένο Φεβρουάριο, αλλά και την μη ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου την Πρωτοχρονιά έξω από την Μητρόπολη Αθηνών. Θεωρήσατε ότι ήταν μοναδική ευκαιρία να δείξετε σε όλους τον εθνομηδενισμό σας στην πλήρη μορφή του, όπως γίνεται και με τα Θεοφάνεια, που προβάλλουν την φανέρωση της Αγίας Τριάδος στον Ιορδάνη ποταμό. Είναι Αυτή στο Όνομα της οποίας ορκιστήκατε, κ. Πρόεδρε. Και εάν για την μη ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου μπορείτε να αναζητήσετε κάποιο «άλλοθι», για να κρυφτείτε πίσω από αυτό, τί έχετε να πείτε για το Ευαγγέλιο και τον Σταυρό, που αρνηθήκατε να ασπασθείτε όταν σας τα προέβαλε ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος; Εδώ το «άλλοθι» των προσωπικών σας αθεϊστικών πεποιθήσεων δεν πείθει, κ. Σακελλαροπούλου, διότι τις ίδιες πεποιθήσεις είχατε και όταν εκλήθητε να ορκιστείτε κατά την ανάληψη των καθηκόντων σας «εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος» σύμφωνα με το άρ. 33 παρ. 2 του Συντάγματος. Αυτήν άλλωστε έχει στην προμετωπίδα του ο Υπέρτατος Νόμος του Κράτους μας μεταφέροντας διαχρονικά από την Εθνεγερσία μέχρι σήμερα την οσμή των υλικών της γραφίδος του: Την μπαρούτη και το λιβάνι.
Ούτε μπορείτε να πείτε ότι εξαναγκασθήκατε να ορκισθείτε σε κάτι που δεν πιστεύατε. Ποιός σας εξανάγκασε κ. Πρόεδρε; Σάς θυμίζω κάποιους Μάρτυρες της Εκκλησίας μας – και πρωτίστως βέβαια την Αγία Μεγαλομάρτυρα Αικατερίνη, της οποίας το όνομα φέρετε, χωρίς να το τιμάτε – οι οποίοι σε καιρούς διωγμών εξαναγκάσθηκαν να προδώσουν την πίστη τους, αλλά δεν το έπραξαν. Και το διακύβευμα τότε, κ. Σακελλαροπούλου, δεν ήταν το προεδρικό αξίωμα, αλλά η ζωή τους. Δεν υπέκυψαν όμως. Προτίμησαν τον θάνατο από την προδοσία της πίστης τους. Σεις πράξατε το αντίθετο. Θυσιάσατε την πίστη σας, για να μη χάσετε το ζηλευτό αξίωμα της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Δώσατε ψευδή όρκο με αποτέλεσμα αφ’ ενός μεν την βαρυτάτη προσβολή του Συντάγματος που σας τον επέβαλε, αφ’ ετέρου δε τον εμπαιγμό του Τριαδικού Θεού, Στον οποίο ορκιστήκατε, χωρίς να Τον πιστεύετε. Το αρχικό λάθος σας προσπαθείτε τώρα να το διορθώσετε με πολλά άλλα μεγαλύτερα λάθη, τα οποία σας εκθέτουν προσωπικά, ενώ παράλληλα μειώνουν το κύρος του θεσμού που εκπροσωπείτε και αυξάνουν την δυσαρέσκεια των πολιτών προς το πρόσωπό σας. Πού θα πάει αυτό, κ. Πρόεδρε; Πόσον καιρό ακόμη θα ζείτε στο ψεύδος; Θα αντέξετε και θα αντέξουμε την υποκρισία και τις προκλήσεις σας άλλα 4 χρόνια που απομένουν από την θητεία σας; Τέσσερις φορές θα κληθείτε να απαγγείλετε το «Πιστεύω» την Κυριακή της Ορθοδοξίας (τί δοκιμασία θα είναι αυτή, Θεέ μου, για μια άθεη Πρόεδρο!). Άλλες τόσες φορές θα χρειασθεί να παραστείτε στις Δοξολογίες του Νέου Έτους. Και οκτώ φορές να βρεθείτε στην Εκκλησία για τον εορτασμό των δύο Εθνικών μας Επετείων! Πολλαπλασιάστε, κυρία Πρόεδρε, επί 16 την αναίδεια που δείξατε κατά την Δοξολογία της φετινής Πρωτοχρονιάς και ψάξτε μέσα σας να βρείτε, εάν η συνείδησή σας σάς εξασφαλίζει την επάρκεια της αναίδειας που προκύπτει από το γινόμενο των αριθμών.
Δεν γνωρίζουμε, τί προτίθεσθε να πράξετε στο μέλλον, κ. Σακελλαροπούλου. Εάν δηλ. σκέπτεσθε να επιχειρήσετε την έξοδο από την «ασφυκτική», υπό τις παρούσες συνθήκες, ατμόσφαιρα του πρεδρικού αξιώματος, για να απολαύσετε το «οξυγόνο» του εθνομεδενισμού σας ή εάν σε πείσμα των σχετικών εμποδίων έχετε αποφασίσει να παραμείνετε στο αξίωμα συνεχίζοντας τις παραστάσεις και τις προκλήσεις σας. Οφείλετε όμως να προβληματιστείτε σοβαρά με όσα σας καταμαρτυρούνται και να δώσετε μια απάντηση στον Ελληνικό Λαό. Τίμια και καθαρή.
