Ο Όσιος Ονούφριος καταγόταν από την Αίγυπτο (ή, κατ᾿ άλλους, από την Περσία). Από μικρός επιθυμούσε την ερημική ζωή. Αγαπούσε την ησυχία, την πνευματική ζωή, την άσκηση και, αν και μικρό παιδί, επιδιδόταν σε υπέρμετρες προσπάθειες, ώστε να “αρέσει” στον Κύριο Ιησού Χριστό, να αναπαύει του Ουρανό και τους Αγίους του.
Έφυγε έφηβος και εντάχθηκε σε μια μοναστική αδελφότητα, σε ένα κοινόβιο της εποχής, στην περιοχή “Ερμούπολη των Θηβών” (στην ευρύτερη περιοχή της Αιγύπτου), όπως τη χαρακτηρίζει και ονομάζει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Μάλιστα δε, τόσο πολύ τον αγάπησαν οι άλλοι μοναχοί στο μοναστήρι ώστε, αν και νεότερος απ᾿ αυτούς, στη σωματική ηλικία, τον σέβονταν όλοι, ακόμη και οι ιλαροί Γέροντες, εκείνοι που έκλειναν 60 και 70 χρόνια σκληρής καλογερικής ζωής και ασκήσεως στη Μονή.
Αφού δοκίμασε τον εαυτό του, ο Ονούφριος, στη Μονή για αρκετό χρονικό διάστημα και, κέρδισε εμπειρία πνευματική και “γνώση πολέμου”, κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, ζήτησε “ευλογία” και άδεια από τους πνευματικούς πατέρες και προεστούς της Μονής, ώστε να αποσυρθεί στην Έρημο και, εκεί, παντελώς μόνος από ανθρώπινη παρουσία, να παλέψει ενάντια των ορατών και αοράτων εχθρών και να εντείνει ακόμη περισσότερο τον αγώνα του.
Πέρασαν χρόνια. Ποιος, μπορεί, αλήθεια, να γνωρίζει όλες εκείνες τις θείες εμπειρίες που γνώρισε και γεύθηκε ο μακάριος αυτός άνδρας στην Έρημο; Διασώζεται δε, στο συναξάρι του ότι αναπαυόταν πολύ να προσεύχεται όλο το βράδυ με υψωμένα τα χέρια, κάτω από τον έναστρο Ουρανό!
Σε αυτή την κατάσταση τον βρήκε και συνάντησε και ο Όσιος Παφνούτιος, ο οποίος, κατά θεία συγκατάβαση, προσέτρεξε προς αυτόν στην ερημική του καλύβα στην Έρημο, και αφού τον γνώρισε “εν ζωή” και πήρε την οσιακή ευχή του, αξιώθηκε από τον Άγιο Θεό καί να τον ενταφιάσει εκεί, έξω από το ερημικό κελλί του, στην έρημο, που ο Ονούφριος τόσο αγάπησε.
Αναστάσιος Μαρίνης, θεολόγος
