Του Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα, ομότιμου καθηγητή Πανεπιστημίου Θράκης
Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την κοινοβουλευτική επικράτηση της «αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ. Η άνοδός του στην εξουσία συνοδεύτηκε από την εμφάνιση ενός «ιού». Πρόκειται για τον «ιό» της αθεΐας, που αναδύθηκε μέσα από τις κάλπες των δύο εκλογικών αναμετρήσεων του 2015. Επειδή ο «ιός» αυτός εξακολουθεί να πλήττει και σήμερα τη χώρα, μπορούμε να μιλάμε πια για την επέτειο μιας «επιδημίας».
«Κλινικά» η ύπαρξη του «ιού» επιβεβαιώθηκε από τις ορκωμοσίες που ακολούθησαν τον σχηματισμό των αντίστοιχων κυβερνήσεων και τη συγκρότηση των κοινοβουλευτικών σωμάτων. Όλοι σχεδόν οι βουλευτές της συμπολίτευσης και τα 3/4 των υπουργών της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι άθεοι, όπως έδειξε η άρνησή τους να δώσουν θρησκευτικό όρκο. Φωτεινή εξαίρεση αποτελούν ελάχιστοι βουλευτές και οι λίγοι υπουργοί, που ζήτησαν την ευλογία του Θεού κατά την ανάληψη των καθηκόντων τους.
Βεβαίως αποτελεί συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του καθενός να πιστεύει στον Θεό που θέλει ή να μη πιστεύει σε κανένα Θεό. Επ’ αυτού δεν μπορεί να γίνει καμία συζήτηση, ούτε μπορεί να συναχθεί από αυτό κάποια απαξιολογική κρίση σε βάρος εκείνων που δηλώνουν άθεοι. Άλλωστε, πριν τα Συντάγματα και τις Διακηρύξεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο Μέγας Συνταγματολόγος των Ψυχών, ο Καθηγητής Χριστός, υπογράμμισε στη διδαχή Του την αξία της αυτόβουλης επιλογής του καθενός. Η κλήση των ανθρώπων κοντά Του είναι κλήση ελευθερίας: «όστις θέλει». Η πίστη στον Θεό δεν επιβάλλεται. Επιλέγεται και βιώνεται ως ομολογία. Είναι συνεπώς απόλυτα σεβαστή η μηδενιστική αντίληψη όσων πιστεύουν ότι ήλθαν από το πουθενά και πορεύονται στο τίποτα. Η «αριστερά του τίποτα» και από άλλη σκοπιά.
Εάν όμως είναι έτσι, εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος: τότε προς τι η συζήτηση για τον «ιό» της αθεΐας;
Διότι το αθεϊστικό φαινόμενο που ανέδειξαν οι κάλπες εκδηλώνεται σε μια χώρα, της οποίας ο λαός στην πλειοψηφία του έχει θρησκευτικό βίωμα: ακολουθεί παραδοσιακά το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα. Το μεγαλύτερο τμήμα αυτού του λαού υπήρξε ο πολιτικός «αιμοδότης» της κυβερνητικής παράταξης, που από κόμμα διαμαρτυρίας μετεξελίχθηκε σε κόμμα εξουσίας. Είναι λοιπόν προφανές ότι ο λαός δεν ψήφισε με θρησκευτικά, αλλά με πολιτικό-οικονομικά κριτήρια. Υπό τις συνθήκες αυτές η αθεΐα της συμπολίτευσης κουβαλάει μια παθογενή δύναμη, όπως όλοι οι ιοί, η οποία απειλεί να βλάψει ένα από τα στοιχεία της πολιτισμικής ταυτότητας των Ελλήνων: τη θρησκευτική πίστη. Τελευταία, η πολιτισμική ταυτότητα του Έλληνα βάλλεται από τους παγκοσμιοποιητές και όσους απεργάζονται την εξαφάνιση του Ελληνισμού με τις βίαιες «μεταγγίσεις» μουσουλμανικού «αίματος» μέσα από τη «σύριγγα» της λαθρομετανάστευσης. Τώρα πια η πολιτισμική ταυτότητά του θα δέχεται βολές και εκ των έσω: από τα δώματα της εξουσίας! Θα τρίζουν τα κόκαλα των Αγωνιστών του Εικοσιένα που ξεσηκώθηκαν εναντίον των Οθωμανών πρώτα για την πίστη μας και ύστερα για την πατρίδα.
Η αθεΐα της συμπολίτευσης κουβαλάει μια παθογενή δύναμη, όπως όλοι οι ιοί, η οποία απειλεί να βλάψει ένα από τα στοιχεία της πολιτισμικής ταυτότητας των Ελλήνων: τη θρησκευτική πίστη.
Δεν είναι του παρόντος η ανάλυση της στρατηγικής που πρέπει να ακολουθήσουν οι μηχανισμοί ανάσχεσης της παθογενούς δράσης του «ιού». Επιγραμματικά, πρέπει η Εκκλησία να προσέξει την έξωθεν καλή μαρτυρία των λειτουργών της και η οικογένεια να αναλάβει στα σοβαρά τα παιδαγωγικά της καθήκοντα, για να εφοδιάσει τα παιδιά με περισσότερα «αντισώματα», ώστε να αμυνθούν αποτελεσματικότερα στις επελάσεις του «ιού».
Η κυβέρνηση της «αριστεράς» πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να είναι κυβέρνηση κατά κανόνα αθέων, δεν είναι όμως κυβέρνηση των αθέων. Είναι κυβέρνηση της επικρατούσης στη χώρα Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τις πλειοψηφίες δεν τις επικαλούμαστε μόνον όταν στηρίζουν τις απόψεις μας, αλλά και όταν είναι αντίθετες προς αυτές. Η εντολή στον κ. Τσίπρα ήταν να «σχίσει τα μνημόνια», όχι την πολιτισμική ταυτότητα. Βέβαια στην πορεία, αντί για τα μνημόνια, άρχισε να ψαλιδίζει την πολιτισμική μας ταυτότητα. Γνωρίζουν όμως καλά ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ άθεοι διαχειριστές της εξουσίας πώς τιμωρεί ο λαός όσους προδίδουν την εντολή του.
Είναι δικαίωμα αναφαίρετο του ασεβούς κ. Τσίπρα και των εξίσου ασεβών υπουργών του -ιδίως αυτών στο ΥΠΠΕΘ- να μη θέλουν να μπουν στο παραδοσιακό κάδρο του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού. Έχουν όμως υποχρέωση να σεβαστούν αυτό, καθώς και την επιθυμία της πλειοψηφίας των εντολέων τους να παραμείνουν στο εν λόγω κάδρο πιστοί στις παρακαταθήκες εκείνων που θυσιάστηκαν, για να είναι σήμερα ελεύθεροι και να ασχημονούν κατά της ελευθερίας όσοι εξαπατώντας πάλι τον λαό εμφανίζονται ως εθνοσωτήρες, στην ουσία όμως λειτουργούν ως ολετήρες του έθνους χειρότεροι από εκείνους που διαδέχθηκαν στην εξουσία.
