του Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού, Δ α ν ι ή λ.
Η Εκκλησία μας παραγγέλλει, καλούσα και προτρέπουσα τους πιστούς να υψωθούν πνευματικώς και να εννοήσουν, ότι ο Υιός του Θεού, ο αιώνιος και αναλλοίωτος Λόγος, με την ενανθρώπησι Του εισέρχεται στον συνεχώς μεταβαλλόμενο και αλλοιούμενο κόσμο της ματαιότητος και της φθοράς για να τον υψώση στην αιωνιότητα, παύοντας κάθε ροπή και μεταβολή του.
Ο Ιησούς Χριστός είναι το σταθερό σημείο αναφοράς της επί της γης ιστορίας και της πνευματικής πορείας, της ζωής και της υπάρξεως του ανθρώπου.
1. Το μεταβλητό του κόσμου τούτου.
Τίποτε επί της γης είναι σταθερόν και μόνιμον· το κάθε μετακινείται και μεταβάλλεται. Κάθε στιγμή μεταβάλλει τα φαινόμενα και τα αναγκάζει να παρουσιάζονται με νέες μορφές.
Αυτό το φαινόμενο ο απόστολος Παύλος περιέγραψε με την φράση “παράγει γαρ το σχήμα του κόσμου τούτου ” (Κορινθίους Α΄, ζ΄ 31). Το σχήμα του κόσμου τούτου παρέρχεται. Θα δούμε με ποιο τρόπο:
α. Ο χρόνος μεταβάλλει τις γνώμες και τις έννοιες των ανθρώπων.
Οι γνώμες, οι ιδέες, οι τρόποι των ανθρώπων είναι καταδικασμένοι δε αδιάλειπτη μεταβολή. Ματαίως ζητούμε τρόπο δυνάμενο να μείνη αναλλοίωτος · ματαίως ελπίζουμε, ότι ο χρόνος θα σεβασθεί ό,τι βλέπουμε γενικώς επιδοκιμαζόμενο και ασφαλώς στηριζόμενο από ετών και αιώνων, ενδεχομένως.
Η πείρα, η ιστορία μας αποδεικνύει, ότι αρχές, τις οποίες η απωτάτη αρχαιότης είχε καταστήσει σεβαστές στους προγόνους μας, ήδη αποκρούονται. Συστήματα φιλοσοφικά, καθολικώς παραδεδεγμένα και μεταδιδόμενα ως αναντίρρητες αλήθειες, ετάφησαν ήδη στην λήθη.
Τα ήθη τα έθιμα, η χρήση του χρόνου, οι ασχολίες των δραστηρίων ανθρώπων και οι διασκεδάσεις των ραθύμωνμετεβλήθησαν κατά μυρίους τρόπους.
β. Ο χρόνος μεταβάλλει τα περιβάλλοντα μας αντικείμενα.
Παρατηρούντες την όψιν της φύσεως ή τα μνημεία της τέχνης διακρίνομεν παντού τα σημεία της αλλοιώσεως και της εναλλαγής. Σε κάθε βήμα μας επί της γης ο χρόνος μας αναγκάζει να αναγνωρίσωμεν τα ίχνη του, την φθοροποιόν δύναμιν του.
γ. Ο χρόνος της ζωής μας παρέρχεται και εμείς συνεχώς μεταβαλλόμεθα.
Τον πανίσχυρο τούτο νόμον απέδωσε η κατά Θεόν φιλοσοφία και η θύραθεν. Από τα λόγια της αγίας Γραφής αναφέρουμε τους εξής :
i) Ο άνθρωπος διαπιστώνει την τραγικότητα και το πρόσκαιρο της ζωής του, το άστατο της δόξης και πάσης καταστάσεως και εξομολογείται “ Εξέλιπον ωσεί καπνός αι ημέραι μου” (Ψαλμός 101 (ρα΄), 4). “αι ημέραι μου ωσεί σκιά εκλίθησαν ” (Ψαλμός 101 (ρα΄), 12).
ii) Το φευγαλέο της ζωής του ανθρώπου δηλώνουν και οι στίχοι “αι ημέραι αυτού ωσεί σκιά παράγουσι” (Ψαλμός 143 (ρμγ΄), 4), “άνθρωπος ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού ” (Ψαλμός 102 (ρβ΄), 15).
δ. Η κοινωνική θέσις του ανθρώπου μεταβάλλεται.
Ο άνθρωπος όχι μόνον βλέπει τις ημέρες του παρερχόμενες εν μέσω μεταβολών και κατά τρόπον αδυσώπητο, αλλά διαρκούσης της ζωής αυτού και η κοινωνική θέσις αυτού, επίσης, υπόκειται στο νόμον της αδιαλείπτου μεταβολής.
ε) Ο ορατός κόσμος μεταβάλλεται.
Ο κόσμος αυτός, στον οποίο κατοικούμεν, ο οποίος είναι το κέντρον των τέρψεων της παρούσης ζωής και αυτός δημιουργήθηκε μεταβλητός και για να παρέλθη κατά το ψαλμικόν “ κατ᾿ αρχάς συ, Κύριε, την γηνεθεμελίωσας, και έργα των χειρών σου εισιν οι ουρανοί· αυτοί απολούνται, συ δε διαμένεις, και πάντες ως ιμάτιονπαλαιωθήσονται, και ωσεί περιβόλαιονελίξεις αυτούς και αλλαγήσονται. Συ δε ο αυτός ει και τα έτη σου ουκ εκλείψουσιν ”. (Ψαλμός ρα΄ (101) 26-28).
2. Ο αμετάβλητος Ιησούς Χριστός.
Παρά ταύτα, παρά την των πάντων αλλοίωση, μεταβολή και εναλλαγή, στο κέντρον της ιστορίας ίσταται ένα Πρόσωπο. Είναι ο Ιησούς Χριστός. Αυτός παραμένει αιώνιος και αμετάβλητος κατά τους προηγουμένους λόγους της Γραφής “Συ δε ο αυτός και τα έτη σου ουκ εκλείψουσιν”. Διά του Προφήτου Μαλαχίου, ο Κύριος διακηρύττει: “ Εγώ Κύριος ο Θεός υμών και ουκ ηλλοίωμαι” (Μαλαχίου γ΄,6).
Το αμετάβλητό Του και ταυτοχρόνως το μοναδικό Του αποδεικνύουν εκτός των άλλων και ορισμένες διακηρύξεις Του, εκ των οποίων άλλες εξήγγειλεν εις το Όρος, άλλες εις το όρος των Ελαιών και ορισμένες εις το Ανώγειο της Ιερουσαλήμ. Τούτων η αξία, η σημασία, ηχρησιμότης ποτέ δεν εξέλιπε ή μειώθηκε (Ιωάννου ιε΄ 5 ).
Η εποχή μας με το ζενίθ της τεχνολογίας και το ναδίρ της ηθικής της, τραγικώς επαλήθευσε αυτό τον πνευματικό νόμο και εξακολουθητικώς τον επαληθεύει.
Αληθέστερος και καθαρότερος καθρέπτης της ανθρωπίνης ψυχής δεν ευρέθη έως τώρα από το βλέμμα και το μάτι του ανθρώπου. Σ’ αυτό όλα φαίνονται διάφανα.
Νόμοι και Νομολογίες ανθρώπινες υποκλίνονται εις την απόλυτη θεσμικότητα της Κυριακής ρήσεως (Ιωάννου ιδ΄ 1).
Μάταια θα προσπαθήση ο άνθρωπος να βρει ή να κατασκευάση αντίδοτο, στην εσωτερικήνανασφάλειαν και το άγχος, άλλο, εκτός από την πίστιν.
Αυτό πραγματοποιήθηκε και πραγματοποιείται σε πείσμα των διωγμών και της πανστρατιάς των δυνάμεων του σκότους.
Η εποχή μας, της αφθονίας και του καταναλωτισμού με τα υπερπλήρη ψυγεία και τις άδειες ψυχές συμμαρτυρεί και επιβεβαιώνει την αντιστροφή των προτεραιοτήτων του ανθρώπου στην οποία οφείλεται ο υπερκορεσμός των αισθήσεων του σώματος και η πενία της ψυχής.
Στην εποχή μας, της εφιαλτικής ρευστότητος και της ασθματικής μεταβλητότητος, ο Ιησούς Χριστός είναι και μένει μοναδικός και αμετάβλητος.
Το δρόμο της πίστεως πρέπει να βαδίσουμε με συνέπεια. Αυτού του δρόμου η αρχή ευρίσκεται στην ταπεινή Βηθλεέμ, αναβαίνει στον φρικτό Γολγοθά κατεβαίνει στον κενό μνημείον και απ’ εκεί ανεβαίνει στον ουρανόν και στον Κύριον της δόξης.
Έτσι, το άστατο, μεταβλητό και πρόσκαιρο διά της ενανθρωπήσεως του Υιού του Θεού μεταστοιχειούται σε αιώνιο και οι πρόσκαιροι και μεταβλητοί και μάταιοι μετέχουν της αγαθότητος της αιωνίου ζωής και αφθαρσίας.
